عصر ایران – یحیی سنور که بیش از یک سوم عمر خود را در زندان های اسرائیل گذراند و زندگی سرشار از مبارزه با اشغالگری را سپری کرد، در نهایت در درگیری با ارتش اسرائیل به شهادت رسید. اگرچه پیش از او بسیاری از رهبران و اعضای حماس به شهادت رسیدند، اما نحوه شهادت و نحوه انتشار اخبار مهم نیست. تصاویر او در آخرین لحظات زندگی اش خاکستر از او یک افسانه ساخت. در این مقاله از دیدگاه نمادشناسی ما سرنخی داریم که چرا لحظات پایانی زندگی او را بیش از کل زندگی‌اش نمادی کرده است:
ایستاده در آوار
اولین تصویر منتشر شده از جسد بی جان یحیی سنور “سقوط روی زمین” او را نشان نمی دهد، بلکه سنور “ایستاده در آوار” و خلاصه تصویر جسد او نه افقی که از منظر نشانه شناسی عمودی بود. ایستادن را پیشنهاد می کند .
در نبرد مستقیم کشته شد
او با لباس رزم و نه در سنگر، بلکه در درگیری مستقیم با سربازان اسرائیلی جان باخت. مرگ در میدان نبرد در همه ملت ها و فرهنگ ها مقدس شمرده می شود و به کشته شدگان جنگ احترام خاصی قائل می شود.
به تنهایی
سنور هنگام شهادت تنها بود. به نظر می رسد دو تن از همراهان وی در درگیری با سربازان اسرائیلی به شهادت رسیدند و فرمانده بزرگ حماس در یک نبرد جان باخت. تنهایی فرمانده در هر نبرد بر بار عاطفی داستان می افزاید.
مبارزه با بدن مجروح تا آخرین نفس
قبل از شهادت مجروح شد و یا با بدن مجروح به مبارزه ادامه داد. تصاویر منتشر شده از بدن وی نشان می دهد که دست راستش به شدت آسیب دیده و بالای زخم را با سیم بسته بود تا از افزایش خونریزی جلوگیری کند. با نزدیک شدن کوادکوپتر اسرائیلی به وی، در لحظات پایانی، گویی آخرین تیرها را از کلاشینکف خود شلیک کرده است، چوبی را که در دست داشت به سمت آن پرتاب کرد. او به معنای واقعی کلمه تا آخرین گلوله، تا آخرین قطره خون و تا آخرین نفس و تنها جنگید. تصویر ثبت شده از آخرین لحظات زندگی او یک سکانس فیلم کامل و تاثیرگذار بود و سینوار را ماندگارتر کرد.
بشکه و تانک
داستان سنور روایتی تصویری از تقابل «تن و تانک» بود. گزارش ارتش اسرائیل و فیلم منتشر شده از تیراندازی تانک به سنور این داستان خونین و حماسی را تایید می کند.
سوغاتی
چیزهایی که پشت سر گذاشته بود، مثل تفنگی که آنقدر کار کرده بود که سنور با چسب برق، مجله های خالی، کتاب دعا و تسبیح و عطرش چند قطعه اش را به هم چسبانده بود، بر عکس شهادتش افزوده بود.
بدن گم شده
اسرائیلی ها جسد او را به مکانی ناشناخته بردند و وقتی جسد و قبرش برای همیشه از بین رفت، خودش تبدیل به افسانه ای نامرئی می شود که همه جا می توان آن را یافت و وقتی جسدش برگردانده شد، قبرش نماد یک قهرمان می شود. برای وطنش زندگی کرد او برای وطن خود جنگید و برای وطن کشته شد.
