الهه جعفرزاده: در مورد وجود قدیمی ترین مرکز درمانی ایران و همچنین برخی بناها و اماکن دیگر نظرات مختلفی وجود دارد. اما یکی از جمله بحث هایی که در مورد قدیمی ترین مرکز درمانی، داروخانه یا بیمارستان در ایران صورت گرفته، وجود قدیمی ترین مرکز درمانی ایران در قم است که البته چند نفر به آن اشاره کرده اند.
بازتاب اولین مراکز درمانی ایران در «افسانه و واقعیت»
مریت هاکس انگلیسی که در سال 1311 با کشتی به ایران آمده است، در سفرنامه خود با عنوان «ایران: اسطوره و واقعیت» در مورد ایران به این نکته اشاره می کند که مرحوم آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری – مؤسس سمینارهای قم – اولین. مرکز تأسیس حوزه علمیه پزشکی در ایران در شهر قم، ساخت، تأیید و در این باره نوشت: «دو بیمارستان خوب در قم در حال ساخت است. یکی به کوشش مردی از قم و دیگری به کوشش مردی از تهران. قبل از ساخت این دو بیمارستان، مراقبت های پزشکی به یک بیمارستان 30 تختخوابی قدیمی محدود می شد که از درآمد شخصی مرجع بزرگ دینی اداره می شد.
او در جایی از کتاب نقل کرده است یکی یکی از نوادگان مؤسس حوزه می گوید: تأسیس این مرکز درمانی احتمالاً به سال 1303 یا 1304 برمی گردد. آیت الله العظمی عظمی حائری این مرکز درمانی را برای طلاب ساخت که البته مردم عادی هم از آن بازدید کردند. این بیمارستان 30 تختخوابی ظاهراً در خط «حرام» قرار داشت. این کوچه و بیمارستان هم اکنون تخریب شده و بخشی از حرم جدید حضرت معصومه (س) است.
در مورد اولین درمانگاه تهران نیز اظهاراتی از سید احمد محیط طباطبایی وجود دارد که می گوید: درمانگاه نجم آبادی (وزیری) به عنوان اولین درمانگاه تهران در کوی سخنور بین ولی عصر (عج) و شیخ هادی ساخته شد. . این سایت در حال حاضر غیرفعال در تاریخ 11 شهریور 1377 به فهرست آثار ملی اضافه شد.
بیمارستان وزیری در سال های 1275 تا 1279 میلادی به سفارش میرزا عیسی حاج شیخ هادی نجم آبادی ساخته شد.
اولین بیمارستان مدرن در تهران و ایران
بر اساس اسناد و مدارک اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران، بیمارستان سینا اولین بیمارستان مجهز ایران است که در دوره ناصرالدین شاه قاجار و امیرکبیر ساخته شده است.
ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر به غرب تصمیم گرفت بیمارستانی در تهران افتتاح کند. او پزشک متخصص خود ناظم الاطباء را مأمور ساخت اولین بیمارستان در تهران کرد. بر این اساس بیش از 150 سال پیش، اولین بیمارستان مدرن ایران به سبک فارنگ در تهران در محله ای به نام هشت گنبد، میدان حسن آباد کنونی، به ریاست رئیس پزشکی، که به نام ” بیمارستان دولتی» برای سالها.
پس از شروع به کار این بیمارستان، ناصرالدین شاه، رئیس پزشکی، پیشنهاد کرد که پزشکان آموزش دیده در ایران در این بیمارستان به درمان بیماران بپردازند. با تأیید ناصرالدین شاه، تحصیلات پزشکی در مدرسه دارالفنون پذیرفته شد و همه ساله تعدادی از طلاب برای کسب دانش پزشکی و فراگیری این دانش بر اساس تعالیم ناظم الاطباء در این مدرسه تحصیل می کردند. این افراد در همان زمان در بیمارستان دولتی زیر نظر پزشکان غربی آموزش دیدند و توانستند به نسل اول پزشکان آموزش دیده تبدیل شوند.
بر اساس شواهد، رئیس بیمارستان و دارالفنون در این زمان غالباً توسط یک نفر و با فرمان سلطنتی اداره می شد. یعنی با کمی اغراق می توان گفت که ایجاد مرکز درمانی و آموزش همزمان اتفاق افتاده است. در سال 1261 هجری شمسی در این بیمارستان شش پزشک، یک داروساز و 25 نفر از اعضا و کارکنان اداری مشغول به کار بودند. یکی او به عنوان یکی از پزشکان شبانه روز به عنوان متصدی بیمارستان نیز کار می کرد.
بیمارستان درب ورودی بسیار زیبا و جذابی داشت. با مقرنس ها و سنگ تراشی تاج و همچنین تابلوی شیر و خورشید در ورودی رواق که روی طاق بلند و مدور ورودی قرار داشت و پنجره هایی که داخل بیمارستان را به بیرون متصل می کرد.
از آن زمان، تقریباً هر دکتری که در ایران پزشکی میخواند، اولین محل ملاقات علمی خود را «بیمارستان دولتی» تشکیل میدهد. سرانجام در آستانه سال 1319 شمسی و با تکمیل فرآیندهای ساختاری، بیمارستان دولتی برای نگهداری از ابن سینا”بیمارستان سینااین بیمارستان نام خود را تغییر داد و به عنوان اولین و قدیمی ترین بیمارستان کشور به خدمات رسانی به بیماران ادامه می دهد.
بیمارستان دولتی به سبک ایرانی و بر اساس استانداردهای معماری موسسات پزشکی وقت ساخته شد و سالانه بیش از 2000 نفر در آن پذیرش و مداوا می شدند. این بیمارستان از زمان افتتاح تاکنون محل مراجعه مردم تهران برای درمان بیماری هایی بوده که حکمای طب سنتی قادر به درمان آن نبودند. عمل های جراحی نیز در این بیمارستان انجام شد.
پس از آن چندین بیمارستان دیگر در تهران و سایر شهرهای بزرگ ایران ساخته شد. در زمان قاجار، ساخت بیمارستان از سوی شاهزادگان و بزرگان قاجاریه نوعی کار خوب محسوب می شد. با این حال، تا پایان دوره قاجار هنوز تعداد انگشت شماری بیمارستان در شهرهای بزرگ وجود داشت.
۴۷۲۳۲