برای صد سال، فیزیکدانان عموماً تصور می کردند که جهان در همه جهات به یک اندازه منبسط می شود. آنها از مفهوم انرژی تاریک به عنوان فرضیه ای برای توضیح فیزیک ناشناخته ای استفاده کردند که قادر به درک آن نبودند. اما این نظریه همیشه بحث برانگیز بوده است.
به گزارش ایرنا، انرژی تاریک شکل ناشناخته ای از انرژی در کیهان شناسی است که به طور فرضی تمام کیهان را پوشش می دهد و سرعت انبساط کیهان را افزایش می دهد.
اگر بادکنک خالی شده را برداریم، روی آن نقطه بکشیم و سپس بادکنک را باد کنیم، می بینیم که با افزایش حجم بادکنک، فاصله بین نقطه ها بیشتر می شود. این مفهوم جهان در حال گسترش است. انبساط جهان به معنای افزایش فاصله متریک بین اجرام جهان در طول زمان است.
گروهی از فیزیکدانان و ستاره شناسان دانشگاه کانتربری در کرایست چرچ نیوزلند اخیراً منحنی های نور ابرنواخترها را تجزیه و تحلیل کردند و نشان دادند که جهان به روش های متنوع و نامنظم تری در حال انبساط است و وضعیت موجود را به چالش می کشد.
شواهد جدید بر اساس مدل زمان انبساط کیهانی است. این مدل یک ابزار جدید مدل‌سازی فضا-زمان است که به انرژی تاریک نیاز ندارد. زیرا تفاوت در انبساط نور نتیجه شتاب جهان نیست، بلکه نتیجه آرایش زمان و فاصله است.
بر اساس این مدل، گرانش زمان را کند می کند. بنابراین عقربه های یک ساعت در فضا سریعتر از عقربه های ساعت درون کهکشان حرکت می کنند.
پروفسور دیوید ویلتشایر، رهبر گروه تحقیقاتی، گفت: “نتایج ما نشان می دهد که برای پاسخ به این سوال که چرا جهان سریعتر و سریعتر منبسط می شود، نیازی به انرژی تاریک نداریم؟” انرژی تاریک نتیجه تشخیص نادرست تغییرات در انرژی جنبشی انبساط است.
