اقتصاد ویران شده ایران بعد از 8 تیر به کدام سمت می رود؟

به گزارش بازتاب آنلاین، مناظره های انتخاباتی در حالی به نقطه پایانی خود رسید که وعده های کاندیداهای پوششی در مرحله ای قرار داشت که مستلزم تحقق یک اجماع جهانی بود.
امیرحسین قاضی زاده هاشمی علی رغم استفاده مداوم از کلیدواژه شهید رئیسی با وعده هایی که از عهده دولت خارج بود و در عین حال گاه حتی مستلزم تایید صاحبان قدرت بود، مدال طلای وعده های موهوم را از آن خود کرد.

اقتصاد 24 در پیامی نوشت: علیرضا زاکانی که مدت هاست به نحوه اداره تهران اعتراض کرده است، با وعده عجیب اهدای طلا به شهروندان و سپس تبدیل آن به سپرده طلا و حتی خروج از سود البته، مدال نقره به دست آورد

اما در این بین افشاگری های مصطفی پورمحمدی در مورد اقداماتی که سعید جلیلی برای جلوگیری از تصویب FATF انجام داد، با رمز «15 سال گذاشتن جلیلی در سبد ریاست جمهوری» را شاید بتوان نقطه طلایی بحث ها دانست. .
بحث های حاشیه ای همچنان ادامه دارد اما به نظر می رسد مسائل اقتصادی و اقتصادی شهروندان چندان مورد توجه این نامزدها قرار نگرفته است.
آلبرت بغزیان، استاد دانشگاه و اقتصاددان می گوید: «به تعریف روابط خارجی توجه کنید. چیزی که می خواهم توجه را به آن جلب کنم دقیقاً موضوع سفره شهروندان است. واضح است که ارتباط با جهان دو بخش عمده دارد، بخش سیاسی و یکی بحث اقتصادی اکنون در روابط خارجی به چند کشور محدود شده ایم که در واقع از ایران امتیاز می گیرند. کشورهایی مانند چین و روسیه از این فرصت استفاده می کنند. این کشورها از شرایط تحریمی ما سوء استفاده می کنند و هزینه هایی مانند خرید مواد اولیه از ایران در ازای ورود ما به کالاهایشان به کشور تحمیل می کنند. بنابراین وقتی از لغو تحریم ها یا اجرای برجام صحبت می کنیم، منظورمان این است که می توانیم به قدرت برسیم. مذاکره با دنیا و کشورهای مرتبط اشتباه نیست. اکنون، در این شرایط، ما آن قدرت چانه زنی را نداریم.»

21302

وی می افزاید: وقتی بحث ارتباط با دنیا مطرح می شود، هدف کشورهای اروپایی و همه کشورهایی است که در نهایت منابعی برای سرمایه گذاری در کشور خود دارند، این کشورها در واقع سرمایه گذار هستند و فناوری و سرمایه را وارد کشور می کنند. مشکل اینجاست که تاکنون چیزی از چین و روسیه در قالب سرمایه گذاری و انتقال فناوری ندیده ایم و از سوی دیگر می بینیم که این دو کشور از مذاکره ایران با کشورهای جهان استقبال نمی کنند می خواهند با دنیا ارتباط برقرار کنند و این تفکر با علایق خودشان هم مطابقت دارد. مشکل اینجاست که ایران مانند چین و روسیه باید به دنبال منافع ملی خود باشد و به فکر منافع و منابع خود باشد.

موضوع سیاست در سایه تحریم

بغزیان درباره اهمیت سیاسی لغو تحریم ها علیه ایران توضیح می دهد: از طرفی بحث های سیاسی هم مطرح است، موضوعی مانند اعتبار گذرنامه به نوعی به همین موضوع تحریم ها مربوط می شود و کشوری که کالای خود را می فروشد. به ما با تحریم و عدم پرداخت پول ایران، پاسپورت ما را به رسمیت نمی شناسد. پاسپورت برای کشورهای اروپایی و آمریکایی ارزشمند است. مثلاً بورکینافاسو که نه رابطه خاصی با آن داریم و نه مسافری به این کشور داریم، چه اهمیتی دارد؟
از سوی دیگر می بینید که چگونه با کاهش ورود گردشگران خارجی به کشور مواجه شده ایم و این یعنی باید جلوی مبادلات خارجی گردشگران گرفته شود. گردشگر به کشوری امن سفر می کند و توریستی که می خواهد پول وارد کشور کند به این تحریم ها و امنیت توجه ویژه ای دارد. بنابراین ارتباط با دنیا ضروری است و اگر نامزدی بگوید تلاش نمی‌کنم به این معناست که به آن قسمت اهمیت نمی‌دهد و البته خوب است که صادق باشد و نظر واقعی خود را بیان کند. اما این که رای دهنده ما به صراحت می گوید که این موضع من است و اکنون صادق بوده و نظر خود را بیان کرده است.»

آیا سعید جلیلی لجباز است؟

این کارشناس و تحلیلگر اقتصادی درباره ماجرای مصطفی پورمحمدی درباره دیگر نامزد انتخاباتی، سعید جلیلی که گفته بود به دلیل لجاجت با دولت روحانی به FATF رفته است، تصریح کرد: مشکل مثل یک تیم فوتبال است که با هم کار نمی کند. در کل تیم و همه می خواهند به صورت انفرادی امتیاز بگیرند. در نتیجه مذاکره کننده ما چیزی را منتقل نمی کند، فقط آنقدر دور زمین می دود که خسته می شود و از طرف دیگر مشخص است که بازیکن/مذاکره کننده او رونالدو خواهد بود زیرا آنها با هم به عنوان یک تیم کار می کنند.

وی می افزاید: اگر دولتی بخواهد واکسنی به نام خودش بزند و FATF را به نام خودش حل کند یا بگوید باید خودم برجام را کامل کنم، معلوم است که ممکن است نتواند حرکت کند. همه چیز رو به جلو خواهد بود و این تلاشی که باید با قدرت گرفتن طیف من اتفاق بیفتد، به همان فرصت سوزنده ای تبدیل می شود که با این آقای جلیلی از دست رفت. برای اینکه آقای جلیلی بگوید من دنبال فرصت هستم، خوب این قضیه خودش یک فرصت بود و نمی شود از هزاران فرصت صحبت کرد و بالاخره یکی در میان این فرصت‌ها، احیای برجام یا پیوستن به FATF، این بزرگترین فرصتی بود که در سال‌های اخیر از دست دادیم.

پیش بینی اقتصاد ایران بعد از 17 مرداد تیر

آلبرت بغزیان در پاسخ به این سوال که آینده اقتصاد کشور بعد از قرن نهم هجری قمری چگونه خواهد بود تیر ماه به طور قابل پیش‌بینی هم می‌گوید: «اگر نگاه ضد مذاکره‌ای، برجامی و FATF که در میان برخی از کاندیداها حاکم بود و باید اصولگرایان تلقی شوند که 4 نامزد داشتند، می‌خواهند سر کار بیایند (البته اینطور نیست). اما مشخص است که کدام یک را پوشش می دهند) و کدام یک تا آخر باقی می ماند.) وضعیت قیمت ارز قطعا تغییر خواهد کرد و افزایش خواهد یافت، زیرا حداقل این دوره آرامش نسبی متزلزل خواهد شد و اتفاقا اگر رئیس ستاد همچنین تغییرات بانکی در این تغییر تحولات، این تشدید قیمت ارز حتی افزایش پیدا می کند چرا که آقای فرزین در حال حاضر در تلاش برای ایجاد ثبات در بازار است، اما این تغییر ممکن است ثبات نسبی را به کلی بر هم بزند. از سوی دیگر، اگر فردی از طیف اصلاح طلبان بیاید که نامزدش آقای مجیکیان باشد، تا مدتی این نرخ ارز حفظ می شود.

این تحلیلگر در ادامه بیان می کند: این بدان معناست که هر انتخاباتی فشار روانی خاص خود را دارد البته بحث انتخابات آمریکا و بازگشت ترامپ نیز مطرح است. توجه داشته باشید که بازگشت جمهوری‌خواهان به قدرت به معنای فشار تحریم‌های بیشتر است و فرصتی که در چند ماه آینده منتهی به انتخابات آمریکا در اختیار داریم، فرصتی طلایی برای ایران برای مذاکره خواهد بود.

جلدها نوید بیشتری می دهند

بغزیان همچنین درباره مناظره بزرگ بایدن و ترامپ در 16 تیر و یک روز مانده به انتخابات ایران می گوید: «معلوم است که در این مناظره موضوعات مهمی از جمله مسائل خاورمیانه و اسرائیل، نوار غزه مطرح خواهد شد. و ایران، نظر خود را اعلام خواهند کرد. شما چیزی را پنهان نخواهید کرد البته این عملکرد ترامپ و بایدن است که ممکن است در این موضوع تعیین کننده باشد، اما این بحث لزوما تغییری در آرا ایجاد نمی کند. آنچه در ایران به نفع آقای مدشکیان خواهد بود عدم استعفای هیچ یک از نامزدهای اصولگرا از جمله مشوشی ها است.

این استاد دانشگاه در خاتمه بیان می کند: داوطلبانی که وعده های عجیب و غریبی مانند طلا، یارانه های کلان و وام های کلان به مردم داده اند، کل تامین مالی آنها برای کشور مشکل ساز شده است وعده های نجومی . انگار مطمئن بودند تا آخر نمی‌مانند و این قول‌ها را می‌دادند تا وقتی عقب‌نشینی کردند بگویند: ببین اگر من بودم این کارها را اجرا می‌کردم، اما این کاری که من انجام نمی دهم؛ یعنی خودش نباید باشه پس به من میگه قول غیر ممکن بدم.

217.