بر اساس گزارش منتشر شده، انتظار می رود این افزایش ها در کشورهایی اتفاق بیفتد که میانگین امید به زندگی عموماً کوتاهتر است.
گزارش کردن مهر محققان به نقل از MedicineNet گفتند که این روند عمدتاً توسط اقدامات بهداشت عمومی هدایت می شود که پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری قلبی، کووید-19 و طیف وسیعی از مشکلات بهداشتی مرتبط با بیماری های عفونی، زایمان و تغذیه را بهبود بخشیده است.
با این حال، آنها همچنین تغییراتی را در بیماری هایی که امید به زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد، شناسایی کردند.
به گفته محققان انتظار می رود بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی، دیابت، سرطان و بیماری های ریوی نقش قوی تری نسبت به بیماری های عفونی در طول زندگی افراد داشته باشند.
در نتیجه عوامل خطری مانند چاقی، فشار خون بالا، تغذیه نامناسب، ورزش نکردن و استعمال دخانیات بیشترین تأثیر را بر بیماری و امید به زندگی در نسل آینده خواهند داشت.
در واقع، تعداد سال های از دست رفته به دلیل سلامت ضعیف و مرگ زودرس ناشی از این عوامل خطر متابولیک 50 درصد از سال 2000 افزایش یافته است.
محقق ارشد دانشگاه واشنگتن و رئیس علوم متریک سلامت، دکتر. کریس موری گفت: “فرصت فوق العاده ای برای مقابله با این عوامل خطر متابولیک و تغذیه ای، به ویژه عوامل مرتبط با عوامل رفتاری و سبک زندگی وجود دارد.” دیابت، شاخص توده بدنی بالا و فشار خون بالا آینده سلامت جهانی را تحت تاثیر قرار خواهند داد.
به گفته محققان، امید به زندگی کلی بین سال های 2022 تا 2050 از 73.6 سال به 78.1 سال پیش بینی می شود.
میانگین سال‌هایی که یک فرد می‌تواند انتظار داشته باشد که در سلامت کامل زندگی کند از 64.8 سال در سال 2022 به 67.4 سال در سال 2050 افزایش خواهد یافت.
موری در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «علاوه بر افزایش امید به زندگی به طور کلی، ما همچنین دریافتیم که تفاوت در امید به زندگی بین مناطق جغرافیایی کاهش خواهد یافت. این نشان می‌دهد که نابرابری‌های بهداشتی بین مناطق پردرآمد و کم‌درآمد ادامه خواهد یافت، اما شکاف‌ها در حال کاهش است و بیشترین افزایش در جنوب صحرای آفریقا پیش‌بینی می‌شود.»