یک مطالعه اخیر اثرات هشت هفته رژیم گیاهخواری و رژیم غذایی همه چیزخوار را بر سن بیولوژیکی مقایسه کرد. در این مطالعه وضعیت سلامت عمومی و خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با افزایش سن مانند بیماری های قلبی و آلزایمر بررسی شد.
به گزارش عصر ایران، محققان با اندازه گیری سطوح متیلاسیون DNA، سن بیولوژیکی را تعیین کردند. آنها تغییرات اپی ژنتیکی (شیمیایی) را پیش بینی کردند که بر بیان ژن بدون تغییر DNA تأثیر می گذارد. لازم به ذکر است که مطالعات قبلی سطوح بالاتر متیلاسیون DNA را با پیری مرتبط دانسته اند. این سری از مطالعات در وب سایت کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده موجود است.
یک کارآزمایی مداخله‌ای تغذیه‌ای شامل 21 جفت از دوقلوهای همسان نشان داد که رژیم گیاهخواری یا گیاهخواری می‌تواند تخمین‌های سن بیولوژیکی را در مدت زمان نسبتاً کوتاهی کاهش دهد. این نتایج با شواهد به دست آمده از مطالعات قبلی که نشان می‌دهد رژیم‌های گیاهی ممکن است فواید ضد پیری زیادی داشته باشند، مطابقت دارد. با این حال، نویسندگان اصلی این مطالعه و سایر کارشناسان به دلیل حجم نمونه کوچک و مدت زمان محدود مطالعه، احتیاط را در تفسیر یافته ها توصیه می کنند.
این یافته ها که توسط مجله معتبر BMC Medicine منتشر شده است، همچنین در مجموعه مستند “شما همان چیزی هستید که می خورید: یک آزمایش دوقلو” (2024) به نمایش درآمد. چنین نتایجی ما را بر آن می دارد تا در نظر بگیریم که چگونه انتخاب های تغذیه و سبک زندگی بر سلامت در سطح ژنتیکی تأثیر می گذارد.
تاثیر اپی ژنتیکی رژیم های گیاهخواری و همه چیزخوار بر روند پیری
محققان مرکز تحقیقات پیشگیرانه استنفورد و TruDiagnostic، یک آزمایشگاه پیشرو در تحقیقات اپی ژنتیک، به دنبال تعیین این بودند که چگونه رژیم گیاهخواری بر سن و سلامت بیولوژیکی انسان در مقایسه با رژیم غذایی همه چیزخوار تأثیر می گذارد.
آنها در ابتدا 22 جفت از دوقلوهای همسان بالغ سالم را به خدمت گرفتند. یک جفت از دوقلوها بعداً به دلیل ناسازگاری با شرایط مطالعه خارج شدند و در نتیجه 21 جفت (42 نفر) وارد فرآیند تجزیه و تحلیل نهایی شدند. اکثر شرکت کنندگان زن (77 درصد) با میانگین سنی 40 سال و میانگین شاخص توده بدنی (BMI) 26 بودند.
پس از ارزیابی های پایه، یک دوقلو از هر جفت به طور تصادفی به دنبال یک رژیم غذایی گیاهی سالم یا یک رژیم غذایی سالم قرار گرفتند.
کسانی که به مدت هشت هفته سالم غذا خوردند انتخاب شدند. مطالعه شامل دو مرحله چهار هفته‌ای بود: مرحله اول شامل وعده‌های غذایی استاندارد بود که توسط تیم تحقیقاتی مطابق با رژیم غذایی آزمودنی‌ها تهیه می‌شد. مرحله دوم با وعده های غذایی توسط خود شرکت کنندگان و زیر نظر متخصصان بهداشت تهیه شد.
گروه همه چیزخوار از اهداف روزانه برای مصرف محصولات حیوانی مانند گوشت، تخم مرغ و لبنیات پیروی کرد، در حالی که گروه وگان به طور کامل از تمام محصولات حیوانی اجتناب کردند.
رژیم وگان با کاهش سن بیولوژیکی مرتبط است
در مطالعه دوقلو، عواملی مانند ژنتیک، سن و تغییرات جنسیتی به دقت کنترل شد. این موضوع تأثیر مهم رژیم غذایی بر تغییرات متیلاسیون DNA را برجسته می کند.
در طول این مطالعه هشت هفته ای، شرکت کنندگان در رژیم غذایی وگان کاهش قابل توجهی را در سن اپی ژنتیکی خود تجربه کردند، در حالی که این کاهش در گروه رژیم غذایی همه چیزخوار مشاهده نشد.
بنابراین، شرکت‌کنندگانی که فقط به مدت هشت هفته از رژیم گیاهخواری پیروی کردند، سن بیولوژیکی را در پنج سیستم کلیدی، از جمله قلب، سیستم هورمونی، کبد، التهابی و متابولیک کاهش دادند.
محققان همچنین تغییرات مثبتی را در تعدادی از نشانگرهای زیستی در گروه وگان مشاهده کردند، مانند کاهش سطح پروتئین واکنشی C. این به کاهش احتمالی التهاب سیستمیک اشاره دارد.
رژیم غذایی همه چیزخوار همچنین تغییراتی را در نشانگرهای متابولیک کلیدی، از جمله افزایش تریپتوفان نشان داد. یک اسید آمینه موجود در پروتئین های حیوانی که می تواند سطح سروتونین را افزایش داده و بر تنظیم خلق و خوی تأثیر بگذارد.
در نهایت، این مطالعه تغییرات متیلاسیون DNA منحصر به فرد مرتبط با هر رژیم را شناسایی کرد. تنها تفاوت این است که به نظر می رسد رژیم غذایی صرفاً گیاهخواری منجر به تغییرات متیلاسیون مفیدی می شود که ممکن است به پیری بیولوژیکی کمک کند.
رژیم های وگان و همه چیز خوار برای پیری اپی ژنتیک بهینه
D.، کاندیدای دکترا در زیست شناسی محاسباتی و بیوانفورماتیک در دانشگاه ییل و مشاور علمی TruDiagnostic. رغاو سهگل در مورد مکانیسم‌های بالقوه‌ای که رژیم گیاهخواری ممکن است از فرآیندهای پیری اپی ژنتیکی بهینه حمایت کند، می‌گوید:
وقتی به رژیم‌های غذایی وگان و سبز مدیترانه‌ای نگاه می‌کنیم (شبیه به رژیم‌های وگان به جز اینکه ممکن است حاوی لبنیات باشد)، یک چیز مشترک می‌بینیم: نشانگرهای التهابی، متابولیک و اپی ژنتیکی فرآیندهای پیری اسکلتی عضلانی همگی افزایش می‌یابند. به عبارت دیگر، این رژیم‌ها تقویت می‌شوند. به طور خاص با فرآیندهای التهابی و پیری متابولیک در بدن مرتبط هستند.”
او خاطرنشان کرد: «اگرچه ما هنوز به طور کامل درک نمی کنیم که چگونه رژیم های غذایی گیاهی ممکن است بر پیری اپی ژنتیک تأثیر بگذارد، تحقیقات نشان می دهد که این رژیم ها به طور کلی منجر به افزایش مصرف میوه در مقایسه با رژیم همه چیز خوار می شود. دانه
این الگوی غذایی اغلب منجر به موارد زیر می شود:
– مصرف کمتر چربی اشباع شده و غذاهای فرآوری شده و در نتیجه کاهش کالری دریافتی
– مصرف بیشتر فیبر، آنتی اکسیدان ها، فیتوکمیکال ها و افزایش تراکم مواد مغذی
– نسبت بهینه و بهتر اسیدهای چرب امگا 3 به امگا 6
– شاخص توده بدنی پایین، چربی احشایی و چربی کل بدن
به نظر می رسد رژیم های وگان میکروبیوم روده را تقویت می کند، به کاهش التهاب کمک می کند و فرآیندهای متابولیک بهینه را ارتقا می دهد.