چین قصد دارد با موشک‌های جدید از خانواده‌ی لانگ مارچ و وسایل پرتاب ساخت شرکت‌های خصوصی که انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۵ برای اولین‌بار پرتاب شوند، ظرفیت خود برای پرتاب‌های فضایی را بیش از پیش افزایش دهد.
به گزارش زومیت، پرتابگرهای مختلف جدید چین چندبارمصرف، سازگار با مصرف دوباره و یک‌بارمصرف، اما طراحی‌شده برای پروازهای منظم و مقرون به‌صرفه خواهند بود. این موشک‌ها به‌منظور به‌دست‌آوردن قراردادها برای پرتاب ماهواره‌های مخصوص پروژه‌های اینترنت ماهواره‌ای شامل هزار بادبان و گواوانگ و دیگر ماموریت‌ها با یکدیگر رقابت و به افزایش دسترسی کلی چین به فضا و رشد سرعت پرتاب‌ها در سال‌های آینده کمک خواهند کرد.
لانگ مارچ 8A
یکی از اولین موشک‌هایی که در سال جدید به پرواز درخواهد آمد، نسخه‌ای بهبودیافته از لانگ مارچ ۸ به نام لانگ مارچ 8A است. مدل جدید با مرحله‌ی فوقانی بزرگ‌تر و قدرتمندتر، ظرفیت حمل بار به مدار خورشیدآهنگ را از ۵هزار کیلوگرم به ۷هزار کیلوگرم ارتقا خواهد داد. این تغییر همچنین به موشک امکان می‌دهد تا از فرینگ محموله‌ی حجیم‌تر با قطر ۵٫۲ متر استفاده کند.
لانگ مارچ 8A توسط آکادمی فناوری وسایل پرتاب چین (CALT) و تحت نظارت شرکت علوم و فناوری هوافضای چین (CASC)، پیمانکار اصلی برنامه فضایی این کشور، ساخته شده است. براساس هشدارهای اخیر مربوط به ناوبری دریایی، این موشک ممکن است ۱۹ ژانویه (۳۰ دی) به پرواز درآید. کاسک تاسیسات جدیدی را برای افزایش تولید موتورهای YF-100 که در مرحله‌ی اول لانگ مارچ ۸ و سایر موشک‌های مبتنی بر کروزن لانگ مارچ به‌کار رفته‌اند، راه‌اندازی کرده است.
لانگ مارچ 12A
یکی دیگر از زیرمجموعه‌های اصلی کاسک به نام آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای (SAST) درحال‌حاضر آمادگی مشغول آمادگی برای انجام آزمایش برخاست و فرود عمودی موشک لانگ مارچ 12A است. نسخه‌ی استاندارد و یک‌بارمصرف لانگ مارچ ۱۲ در ماه نوامبر اولین پرواز موفقیت‌آمیز خود را انجام داد و ثابت کرد که موتورهای اکسیژن مایع و کروزن YF-100K می‌توانند نیروی لازم برای پرتاب موشک سرنشین‌دار قمری چین را در آینده فراهم کنند.
بااین‌حال، نسخه‌ی 12A چندبارمصرف خواهد بود و احتمالاً از موتورهای جدید ساخت بخش خصوصی که از متان و اکسیژن مایع نیرو می‌گیرند، استفاده می‌کند. به‌نظر می‌رسد آزمایش پرتاب این موشک بین ۱۴ تا ۱۶ ژانویه (۲۵ تا ۲۷ دی) در نزدیکی شهر هایانگ در استان شرقی شاندونگ، جایی که پرتاب‌های دریایی چین را امکان‌پذیر می‌کند، انجام خواهد شد.
ژوچو-۳
یکی از اولین شرکت‌های فضایی خصوصی چینی به نام لنداسپیس درحال آماده‌سازی اولین پرتاب مداری موشک ژوچو-۳ (Zhuque-3) در سال ۲۰۲۵ است. آزمایش‌های برخاست و فرود عمودی این پرتابگر در سال ۲۰۲۴ انجام شد.
ژوچو-۳ (به‌معنای ققنوس سرخ ۳) موشکی دومرحله‌ای از جنس فولاد ضدزنگ با قطر ۴٫۵ متر و طول کلی ۷۶٫۶ متر است. موشک جرم برخاست تقریباً ۶۶۰ تن دارد و از ۹ موتور تیانچو-۱۲ استفاده می‌کند. ظرفیت حمل ژوچو-۳ به مدار نزدیک زمین در حالت یک‌بارمصرف ۲۱هزار کیلوگرم خواهد بود؛ اما زمانی که مرحله‌ی اول در محدوده‌ی پایین‌دست پرتاب بازیابی شود، ظرفیت حمل به ۱۸٬۳۰۰ کیلوگرم خواهش خواهد یافت. در صورتی که موشک قرار باشد به محل پرتاب بازگردد، می‌تواند ۱۲٬۵۰۰ کیلوگرم حمل کند.
لنداسپیس یکم ژانویه در حساب کاربری خود در شبکه‌ی اجتماعی «سینا ویبو» اعلام کرد که ۹ موتور تیانچو-۱۲ برای مرحله‌ی اول موشک، تولید شده است. ژوچو-۳ ممکن است فضاپیمای باری چندبارمصرف «هاولنگ» را در سال ۲۰۲۶ پرتاب کند.
تیان‌لنگ-۳
شرکت خصوصی اسپیس پایونیر قصد دارد تیان‌لنگ-۳ را در سال ۲۰۲۴ پرتاب کند. آزمایش احتراق ثابت این موشک در ماه ژوئن انجام شد؛ اما موشک به‌طرز باورنکردنی از گیره‌های اتصال خود به سکو جدا شد و به آسمان صعود کرد. تماشاچیان حاضر در منطقه‌ی پرجمعیت اطراف، از این رویداد فیلمبرداری کردند؛ اما خوشبختانه موشک در دامنه‌ی کوه سقوط کرد و به کسی آسیب نرسید.
تیان‌لونگ-۳ دارای قطر ۳٫۸ متر و جرم برخاست ۵۹۰ تن است و می‌تواند ۱۷هزار کیلوگرم محموله را به مدار نزدیک زمین یا ۱۴هزار کیلوگرم را تا ارتفاع ۵۰۰ متری مدار خورشیدآهنگ حمل کند.
پالاس-۱
شرکت خصوصی گلکتیک انرژی درحال برنامه‌ریزی برای انجام اولین پرتاب موشک پالاس-۱ خود است؛ پرتابگری برپایه‌ی اکسیژن مایع و کروزن که درنهایت به‌عنوان مرحله‌ی اول چندبارمصرف به‌کار خواهد رفت. براساس وب‌سایت شرکت، این موشک از ظرفیت حمل ۸هزار کیلوگرم به ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری مدار نزدیک زمین برخوردار است. نسخه‌ی سه مرحله‌ای پالاس-۱ می‌تواند حداکثر ۳۰هزار کیلوگرم را به مدار نزدیک زمین برساند.
گلکتیک انرژی ۳۱ دسامبر اعلام کرد که مونتاژ نهایی اولین موشک پالاس-۱ درحال انجام است و انتظار می‌رود از پایگاه فضایی جدید هاینان پرتاب شود.
سرس-۲
گلکتیک انرژی همچنین قصد دارد موشک سرس-۲ را در نیمه‌ی اول سال ۲۰۲۵ رونمایی کند. این پرتابگر نسخه‌ای ارتقایافته از موشک سوخت جامد سرس-۱ خواهد بود. درحالی‌که سرس-۱ می‌تواند ۴۰۰ کیلوگرم را به مدار نزدیک زمین یا ۳۰۰ کیلوگرم را به مدار ۵۰۰ کیلومتری خورشیدآهنگ برساند، سرس ۲ از ظرفیت حمل ۱۶۰۰ کیلوگرم به مدار ۵۰۰ کیلومتری نزدیک زمین و ۱۳۰۰ کیلوگرم به مدار ۵۰۰ کیلومتری خورشیدآهنگ برخوردار است.
نبولا-۱
شرکت خصوصی دیپ بلو ایرواسپیس درحال برنامه‌ریزی برای پرتاب موشک نبولا-۱ در سال جاری با هدف بازیابی و استفاده‌ی دوباره از آن است. این موشک پرتابگری دومرحله‌ای با قطر ۳٫۳۵ متر است که از سوخت کروزن و اکسیژن مایع استفاده می‌کند. ۹ موتور چاپ سه‌بعدی با رانش متغیر به نام Thunder-R1 در مرحله‌ی اول و یک موتور در مرحله‌ی فوقانی، نبولا-۱ را به پیش می‌رانند. این موشک می‌تواند دوهزار کیلوگرم را به مدار نزدیک زمین حمل کند؛ اما طبق گفته‌ی شرکت، نسخه‌ی ارتقایافته‌ی آن قادر به حمل ۸هزار کیلوگرم به مدار نزدیک زمین خواهد بود.
کینتکیا-۲
شرکت سی‌ای‌اس اسپیس که واحد جداشده از آکادمی علوم چین است، هم‌اکنون موشک سوخت جامد کینتیکا-۱ را به پرواز درآورده؛ اما قصد دارد اولین پرتاب موشک اکسیژن مایع و کروزن خود را در نیمه‌ی دوم سال ۲۰۲۵ انجام دهد.
کینتیکا-۲ موشکی به ارتفاع ۵۳ متر و قطر ۳٫۳۵ متر است و می‌تواند ۱۲هزار کیلوگرم را به مدار نزدیک زمین یا ۷۸۰۰ کیلوگرم را به مدار خورشیدآهنگ حمل کند. به‌گفته‌ی سی‌ای‌اس اسپیس، کینتیکا-۲ درنهایت چندبارمصرف خواهد بود. این موشک برای پرتاب فضاپیمای باری «چینگ‌ژو» به ایستگاه فضایی چین انتخاب شده است.
هایپربولا-۳
آی‌اسپیس در سال ۲۰۱۹ به‌عنوان اولین شرکت چینی با سرمایه‌ی خصوصی، با موشک سوخت جامد هایپربولا-۱ به مدار زمین رسید و تاریخ‌ساز شد؛ اما از آن زمان تاکنون این موشک با بدبیاری مواجه و در سال ۲۰۲۴ متحمل چهارمین شکست کلی خود شد. آی‌اسپیس قصد دارد با هایپربولا-۳، اولین موشک کروزن و اکسیژن مایع خود را در سال ۲۰۲۵ پرتاب کند.
هایپربولا-۳ با ارتفاع کلی ۶۹ متر درصورت بازیابی مرحله‌ی اول می‌تواند ۸۵۰۰ کیلوگرم محموله به مدار نزدیک زمین حمل کند. آی‌اسپیس آزمایش برخاست و فرود عمودی موشک را در سال ۲۰۲۳ انجام داد و قصد دارد در آینده آن را به پرتابگری چندبارمصرف تبدیل کند.
یک موشک احتمالی که ممکن است در سال ۲۰۲۵ برای اولین‌بار پرتاب شود، گراویتی-۲ از شرکت اوراین‌اسپیس است. شرکت‌ها و موشک‌های خصوصی چینی بر سر به‌دست‌آوردن قراردادهای داخلی محدود با یکدیگر رقابت خواهند کرد. با بهره‌گیری چین از پرتابگرهای جدید، کم‌هزینه و چندبارمصرف، دسترسی این کشور به فضا بیشتر و امکان افزایش سرعت پرتاب‌ها برای ارسال ماهواره‌های ابرمنظومه‌ها و سایر پروژه‌ها فراهم خواهد شد. هرچند چالش‌های ژئوپولیتیکی همچنان وجود دارد، چین شاید بتواند برخی از محموله‌های بین‌المللی را نیز پرتاب کند.
منبع:عصرایران