Reyhaneh Eskandari: سینمای ترکیه ، به ویژه در زمینه سریال سازی ، یک مدل اقتصادی منحصر به فرد اما بحث برانگیز دارد. برخلاف سینماهای سبک مانند هالیوود ، سینمای فرانسه یا سینمای کره ، ترکیه آنقدر به خلاقیت فیلمنامه و پیچیدگی داستانی توجه نمی کند ، اما از طریق تجاری سازی چهره ها ، بازاریابی هدفمند و سرمایه گذاری در بازارهای خارجی ، توانسته است صنعت خود را به صنعت تبدیل کند. یکی یکی از سودآورترین بخش های اقتصاد فرهنگی را بسازید.
با این حال ، این موفقیت اقتصادی لزوماً به معنای موفقیت هنری نیست. بسیاری از آثار تولید شده در Türkiye به دلیل ضعف فیلمنامه ، استفاده از تکرار کلیشه ها و داستانهای عاطفی سطحی مورد انتقاد قرار می گیرند.
این صنعت درآمد نجومی را از سریال های صادراتی ، جذابیت مخاطبان بین المللی و تبدیل بازیگران به مارک های جهانی نگه داشته است.
در این گزارش ما عوامل درآمد صنعت سریال سازی Türkiye را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم.
صادرات سریال ترکی ؛ یک میلیارد دلار تجارت
از تلویزیون محلی تا 5 کشور جهان
پس از ایالات متحده ، Türkiye دومین صادر کننده سریال تلویزیونی جهان است. سریال های ترکیه در کشورهای مختلف ، به ویژه در خاورمیانه ، در آمریکای لاتین ، بالکان ، آسیای میانه و حتی در بخش هایی از اروپا و آسیا پخش می شود.
همه اینها در شرایطی است که درآمد Torkiye از صادرات سریال به بیش از 5 میلیون دلار در سال رسیده است. این شکل نشان می دهد که بخش بزرگی از صنعت سرگرمی آن مبتنی بر صادرات محتوا است و نه بر کیفیت داخلی کار. این همان چیزی است که احساس کمبود فیلمنامه و حتی فقدان فیلمنامه را احساس می کنید نبود مبنای قدرتمندی به نام نویسنده ، محتوای سریال ترکی را توجیه نکرد. با این حال ، رعایت قوانین کسب و کار برنده شدن ترکها در این فرآیند بود.
این سریال ترکی توانستند از درام عاطفی و عاشقانه استفاده کنند که برای بینندگان عمومی بسیار جذاب است ، کیفیت بصری بالا با فیلمبرداری حرفه ای و استفاده از مکانهای مجلل به دلیل امکانات فنی بهتر ، بازاریابی هوشمند و فروش گسترده در سیستم عامل های بین المللی. یکی بزرگترین شرکت ها را در زمینه سریال سازی ایجاد کنید. فروش سری های پیچیده و سفارشات تجاری به تولید کنندگان و شرکت های ترکیه اجازه می دهد تا چندین بار بودجه خود را کار کنند و می توانند از طریق خرید ابزارهای با کیفیت بالا ، کیفیت فنی خود را حفظ کنند. در این حالت ، سری ترکیه از مکان ها یا صحنه های پخش بالا و یا صحنه هایی استفاده می کند که تولید آن برای نمایندگان و تولید کنندگان دشوار است. در فضای هایمن و به همین دلایل ، بازیگران دائماً دور ثابت می شوند زیرا محتوا تغییر نمی کند و فقط لباس هایی که برای هر قسمت می پوشند.
این بدان معنا نیست که بازیگران جامعه سریال سازی هیچ ارتباطی با بازیگری ندارند.
اما نقاط قوت و ضعف این شرایط چیست؟ قدرت این است که ترکیه توانست یک مدل تجاری برای فروش سریال خود ایجاد کند ، که سرمایه گذاری های خارجی را به خود جلب می کند ، اما ضرر هنر این است که در بسیاری از این سری های ضعیف فیلمنامه ، شخصیت های سطحی و کلیشه ها داستانهایی را به ارزش هنری خود سوق داده اند.
برندسازی شغل ؛ بازیگران اقتصادی یا سفیران؟
یکی یکی از استراتژی های اصلی صنعت سریال سازی Türkiye تبدیل بازیگران به مارک های تجاری است. بر خلاف هالیوود ، جایی که کیفیت بازی و مهارت های بازیگری موفقیت یک بازیگر را تعیین می کند ، ظاهر جذاب و محبوبیت اینستاگرام در Türkiye از بازیگری مهمتر است. بسیاری از بازیگران برجسته Türkiye نه تنها به عنوان یک بازیگر بلکه به عنوان سفیر مارک های بین المللی نیز فعالیت می کنند. این موردی بود که بازیگران ترکیه بیشتر از درخشش در این سریال در مهمانی های لباس و مدل سازی بین المللی حضور دارند. صحنه های بزرگ جهان -صحنه های جهان بسیار مورد بحث قرار گرفته است ، و حضور بازیگران در این صحنه ها می تواند جهانی سازی آنها را نشان دهد ، اما سؤال این است که آیا بازیگران ترکیه می توانند جشنواره های فیلم را که بازیگران بزرگ در آن رقابت می کنند ، تشدید کنند. این باعث می شود هویت هنری وی به عنوان یک سفیر تجاری برای کسب درآمد برای شرکت های داخلی یا بازیگری که روز و شب برای هنر خود می گذراند ، درآمد کسب کند. این زمانی است که این سفیر تجاری می تواند به اندازه بزرگترین بازیگران جهان باشد.
نمونه هایی از تعداد تجاری می تواند Borak Ozchivit باشد ، اقدامات تبلیغاتی در مارک های خاورمیانه و میلیون ها شرکت در زمینه تبلیغات چندین قرارداد میلیون دلاری.
جان یامان یکی دیگر از بازیگران ترکی است که در ایتالیا در ایتالیا در ایتالیا شناخته شده است و او با مارک های لوکس برای حفظ تبلیغات جهانی خود در این بازی همکاری می کند.
Tuba Boyukston چهره ای مشهور ترکیه در مدل سازی در فرانسه است و در جشنواره های بین المللی جشنواره حضور داشت.
Archel Handy هم یکی این یکی از مهمترین شخصیت های اینستاگرام Türkiyes است که دارای محبوب ترین مارک های زیبایی و مد است و در این زمینه به یک چهره جهانی تبدیل شده است.
تصویر Borak Ozchiwit
به روش مثبت ، بازیگران ترکیه به عنوان یک برند شخصی ، فراتر از سینما و تلویزیون به دست می آورند. از طرف دیگر ، بسیاری از این بازیگران به جای ارتقاء مهارت های هنری ، بر تبلیغات ، مدل سازی و شبکه های اجتماعی تمرکز می کنند.
ورود و تغییر در مدل اقتصادی سریال ترکیه
مدل توزیع سری ترکیه با ظهور سیستم عامل های جریان مانند Netflix ، Amazon Prime و Disney Plus تغییر کرده است.
نتفلیکس با سرمایه گذاری در سریال های ترکی مانند “محافظ” (هافیز) ، “هدیه” (هدیه) و “آیا ما جلوتر هستیم؟” (چه زمانی فرار کردیم؟) او سعی کرد این محتوا را به بازار جهانی برساند.
این همکاری همچنین چالش هایی داشت:
اپیزودهای سریال ترکیه از تلویزیون 5 تا 5 دقیقه بود که مطابق با استانداردهای بین المللی نیست و برای آنها مناسب نیست. اگرچه سعی می کند زمان هر قسمت را در کار دیجیتال کوتاه کند ، اما این اتفاق نیفتاد. از طرف دیگر ، سانسور و محدودیت های محتوا مانع از داستانهای چالش برانگیز شده است. نکته دیگر این است که رقابت با محتوای با کیفیت بیشتر از ایالات متحده ، کره و اروپا سریال ترکیه را دشوارتر کرده است.
این بدان معناست که سیستم عامل های دیجیتالی صنعت سریال سازی ترکیه امکان دسترسی به بازارهای جدید را فراهم کرده اند ، اما بسیاری از سریال های ترکیه به دلیل وابستگی آنها به فرمول های سنتی هنوز فضای محکمی در بازار جهانی پیدا نکرده اند.
تصویر سری “هدیه”
فیلمنامه
یکی یکی از مهمترین انتقادات سریال ترکیه ، ضعف نوشتن و استفاده از کلیشه های فرسوده است. بیشتر این سریال ها روی مباحثی مانند عشق ممنوعه ، خیانت ، انتقام جویی و درام خانوادگی تمرکز می کنند و ما کمتر در داستان پردازی خلاق هستیم. اما چرا این کلیشه ها هنوز کار می کنند؟ یکی این یکی از مواردی است که مخاطب را در خاورمیانه و آمریکای لاتین برای درام عاطفی مورد علاقه خود قرار می دهد.
از طرف دیگر ، سریال های طولانی فرصت های بیشتری برای تبلیغ پول و کسب درآمد دارند.
همچنین قابل توجه است که فرمول های آزمایش شده کمتر خطرناک و تجاری تجاری هستند ، به طوری که ترک ها نمی خواهند تغییر کنند.
درست است که این سبک سریال هنوز هم مخاطب را دارد و خوب می فروشد ، اما عدم نوآوری باعث نمی شود سینمای ترکیه در سراسر جهان. آنچه بسیار جدی است این است که چنین اسکریپت هایی به هیچ وجه نمی توانند ارزش هنری داشته باشند و در سطح یک کار بین المللی با سطح پایین قرار دارند.
نقش دولت ترکیه در صنعت سریال سازی
سینمای ترکیه نه تنها یک تجارت بلکه وسیله ای برای دیپلماسی فرهنگی است.
دولت سریال ترکیه مانند “قیام ورود” وت “اوتمن” او از ناسیونالیستی برای ارتقاء تاریخ عثمانی و ایدئولوژی ناسیونالیستی استفاده کرد.
تصویری از سری “عثمان”
علاوه بر این ، این سریال ها تأثیر مستقیمی بر صنعت گردشگری ترکیه دارند. بسیاری از گردشگران خارجی به دلیل سریال محبوب خود به شهرهایی مانند استانبول ، کاپادوکیا و بدروم سفر می کنند.
اگر این سریال به جذب گردشگران و افزایش تأثیر فرهنگی فرهنگ ترکیه کمک کند ، دولت از این موضوع پشتیبانی می کند ، اما برخی از سریال ها بیشتر به تبلیغات سیاسی به عنوان آثار مستقل هنر شبیه هستند.
به طور کلی ، تجاری سازی بازیگران و برندسازی ، الگوی صادرات سریال و سرمایه خارجی ، که منجر به نتفلیکس و معرفی بازارهای جدید و استفاده از سینما به عنوان ابزاری برای قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی در ترکها در داخل و خروج می شود ، اما این جانشینی اقتصادی همیشه موفقیت هنری ندارد.
۵۷۵۷