بعد- وقتی صحبت از قد می شود، ممکن است فکر کنید که به ژن ها، تغذیه و ورزش بستگی دارد. با این حال، اکنون یک کارشناس توسعه انسانی ادعا می کند که کودکان نیز برای رشد قد به عشق، امید و شادی نیاز دارند. پروفسور بری بوگین، انسان شناس زیستی در دانشگاه لافبورو در بریتانیا، ادعا می کند که سلامت عاطفی یک فرد جوان برای جلوگیری از کوتاه قدی حیاتی است. او ادعا می‌کند که دوست نداشتن نزدیک‌ترین افراد و نداشتن امید به آینده باعث ایجاد «استرس عاطفی سمی» می‌شود که می‌تواند به بدن آسیب برساند، از جمله «مسدود کردن هورمون‌های لازم برای رشد و قد».
در گزارش فرارو به نقل از دیلی میل آمده است: “نوع انسان به پیوندهای اجتماعی و عاطفی قوی، یعنی عشق بین پیر و جوان، در واقع بین افراد در هر سنی نیاز دارد.”
این اعتیادها برای حمایت از تقریباً هر عملکرد بیولوژیکی در بدن، مانند هضم و جذب غذا، سیستم ایمنی خوب، شادی کلی و دیدگاه مثبت به زندگی ضروری هستند.
پروفسور بوگین، که نزدیک به پنجاه سال است که روی چگونگی رشد مردم مطالعه می‌کند، می‌گوید کشورهایی مانند گواتمالا که شهروندان در آن در بلاتکلیفی، آشفتگی سیاسی و خشونت زندگی می‌کنند، کوتاه‌قدترین مردم جهان را دارند. میانگین قد مردان گواتمالایی حدود 163 سانتی متر است در حالی که میانگین قد زنان حدود 149 سانتی متر است.
پروفسور بوگین می گوید در هلند که قد بلندترین افراد جهان را دارد، میانگین قد مردان 183 سانتی متر و زنان 169 سانتی متر است و سیاست هایی برای محافظت از قد زنان اتخاذ می شود. از مراقبت و امنیت اجتماعی شهروندان خود محافظت می کند.
او می‌گوید: «اگر در مورد ایمنی، سلامتی، تحصیلات و آینده‌تان نگرانی نداشته باشید، هیچ امیدی ندارید، که منجر به استرس سمی مزمن و مسدود شدن هورمون‌ها (که باعث رشد فیزیکی می‌شود) می‌شود.
پروفسور بوگین به عنوان بخشی از بررسی خود، که نتایج آن در مجله انسان شناسی فیزیولوژیکی منتشر شد، سوابق تاریخی ارتفاعات را که در حدود دو قرن، از سال 1800 تا 1990 در بر می گرفت، تجزیه و تحلیل کرد. دوره طولانی افسردگی را در بر می گیرد، یعنی رکود اقتصادی جهانی که از سال 1873 تا 1879 ادامه داشت.
پروفسور بوگین می گوید رکود اقتصادی طولانی مدت نه تنها منجر به مشکلاتی مانند قحطی و بیماری می شود، بلکه به رفاه مردم در سراسر جهان آسیب می رساند. داده های سوابق تاریخی در مورد قد سربازان، سربازان وظیفه و زندانیان نشان می دهد که مردانی که در سال 1873 در ایالات متحده متولد شدند، یعنی آغاز افسردگی طولانی، حدود 3 سانتی متر از متولدین 1890، یعنی دوره پس از رکود بزرگ، بلندتر بودند. میانگین قد مردان در بریتانیا نیز در همان دوره افسردگی از سال 1873 تا 1880 یک سانتی متر افزایش یافت و به دنبال آن از 1880 تا 1890 کاهش مشابهی داشت. پس از آن، متوسط قد مردان برای هر سال تولد در ایالات متحده از حدود 169 سانتی متر در سال 1890 به 177 سانتی متر در سال 1960 کاهش یافت و در بریتانیا از حدود 167 سانتی متر در سال 1890 به 176 سانتی متر در سال 1960 رسید.
پروفسور بوگین می گوید که داده ها مهم هستند زیرا قد شاخص حساس اقتصاد و طبقه کارگر است، به ویژه در مواقعی که داده های اقتصادی در دسترس نیست.
او می گوید در چنین مواردی، ژنتیک، رژیم غذایی و فعالیت بدنی نمی توانند تغییرات قد را توضیح دهند. با این حال، او خاطرنشان کرد که دوره‌های دیگر بحران جهانی، مانند رکود بزرگ در دهه 1930 و جنگ‌های جهانی اول و دوم، تأثیر یکسانی بر قد و قامت نداشتند، احتمالاً به این دلیل که دولت‌های بریتانیا و ایالات متحده «اقدامات عمومی عظیم» را انجام دادند. مشاغل”. برنامه هایی که افراد را در مشاغل و فعالیت های اجتماعی نگه می دارد.
او می گوید: در آن زمان پول چندانی به دست نمی آوردند، اما داشتن شغل و امرار معاش برای اعتماد به نفس و امید به آینده ضروری بود، بنابراین فکر می کنم نگرش روشنگرانه ای نسبت به آن دولت ها وجود داشت.