بیشتر آنچه در مورد اورانوس و قمرهای آن می دانیم از اطلاعات جمع آوری شده توسط فضاپیمای وویجر 2 ناسا در جریان بازدید 40 سال پیش از این مجموعه بدست آمده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از بی بی سی، بررسی های جدید به این نتیجه می رسد که دیدار ویجر با 40 سال پیش مصادف شده است. یکی یکی از قوی‌ترین طوفان‌های خورشیدی و تأثیرات این طوفان منجر به نتیجه‌گیری نادرست درباره واقعیت رویدادهای اورانوس و قمرهای آن شده است.
اورانوس سیاره ای زیبا است که توسط حلقه های یخی احاطه شده است. اورانوس در لبه بیرونی منظومه شمسی قرار دارد یکی این یکی از سردترین سیارات است. موقعیت اورانوس به طرفین متمایل شده است، گویی چیزی به آن اصابت کرده است. همه این ویژگی ها اورانوس را تشکیل می دهند یکی این یکی از عجیب ترین سیارات است.
اولین تصویر نزدیک ما از این سیاره به سال 1986 برمی گردد، زمانی که فضاپیمای وویجر 2 از کنار اورانوس عبور کرد و تصاویری باورنکردنی از این سیاره و پنج قمر آن ارسال کرد.
اما آنچه بیش از همه دانشمندان را شگفت زده کرد، داده هایی بود که Voyager 2 ارسال کرد. بر اساس این داده ها، اورانوس و قمرهای آن حتی عجیب تر از آن چیزی بودند که قبلا تصور می شد.
اندازه گیری ها از ابزارهای وویجر 2 نشان داد که اورانوس و قمرهای آن بر خلاف سایر قمرهای لبه منظومه شمسی غیرفعال هستند. این داده ها همچنین نشان داد که میدان مغناطیسی محافظ اورانوس به طرز عجیبی تحریف شده است. میدان مغناطیسی آن فشرده شد و از خورشید دور شد.
میدان مغناطیسی یک سیاره، گازها و موادی را که از بدن سیاره جدا هستند یا از قمرهای سیاره منشأ می گیرند، به دام می اندازد. این مواد ممکن است از اقیانوس‌های سطحی سیاره و فعالیت‌های زمین‌شناسی در آنجا به دست بیایند. با این حال، از آنجایی که فضاپیمای وویجر 2 چنین نشانه‌هایی را در میدان مغناطیسی اورانوس پیدا نکرد، نتیجه‌گیری شد که اورانوس و قمرهای آن کاملاً غیرفعال و مرده هستند.
این یک نتیجه بسیار غیرمنتظره بود زیرا با سایر سیارات منظومه شمسی و قمرهای آنها متفاوت بود. نبود.
میراندا، یکی قمرهای اورانوس، عکس‌برداری شده توسط وویجر 2. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ماه ممکن است اقیانوس زیرسطحی داشته باشد و حتی می‌تواند پناهگاه حیات باشد.
وویجر 2 در سال 1977 برای مطالعه مشتری، زحل، اورانوس و نپتون به فضا پرتاب شد.
اما مطالعات جدید این داده ها معما را حل کرده و نشان می دهد که وویجر 2 به اورانوس نزدیک شده و از او دیدن کرده است.
تحقیقات جدید نشان می دهد که خورشید دقیقاً در زمانی که وویجر 2 از کنار اورانوس عبور کرد، در حالت متلاطم بود و طوفان خورشیدی شدیدی در فضا ایجاد کرد. این احتمال وجود دارد که این طوفان مواد و ذرات موجود در میدان مغناطیسی اورانوس را حذف کرده باشد. در همان زمان، میدان مغناطیسی اورانوس توسط این طوفان به طور موقت منحرف و تغییر کرد.
مثل دکتر ویلیام دان از دانشگاه کالج لندن می گوید که ما برای ۴۰ سال تصور اشتباهی درباره اورانوس و پنج قمر بزرگ آن داشتیم.
او می‌گوید: «این نتایج نشان می‌دهد که سیستم اورانیوم می‌تواند بسیار هیجان‌انگیزتر از آن چیزی باشد که ما فکر می‌کردیم. ممکن است قمرهایی وجود داشته باشند که شرایط لازم برای حیات را داشته باشند یا در سطح آنها اقیانوس هایی پر از ماهی وجود داشته باشد!
اولین تصویر از اورانوس توسط وویجر 2 در سال 1986 ارسال شد
زمانی که داده های اورانوس از وویجر به دست آمد، لیندا اسپیلکر دانشمند جوانی بود که روی این پروژه کار می کرد. او هنوز به عنوان دانشمند پروژه برای ماموریت های وویجر کار می کند. او گفت که از شنیدن نتایج جدید که در مجله Nature Astronomy منتشر شده است خوشحال است.
او به بی‌بی‌سی گفت: «این نتایج شگفت‌انگیز هستند و من واقعاً هیجان‌زده هستم که بدانم سیستم اورانیوم پتانسیل کشف حیات را دارد.
من همچنین بسیار خوشحالم که مطالعات زیادی در مورد رویدادهای Voyager وجود دارد. شگفت‌انگیز است که دانشمندان هنوز به داده‌های سال 1986 نگاه می‌کنند و بینش‌ها و نتایج جدیدی از آن می‌گیرند.»
دکتر اوفلیا ویبیسونو از موسسه مطالعات پیشرفته در دوبلین که مستقل از گروه تحقیقاتی کار می کند، نتیجه این تحقیق جدید را بسیار هیجان انگیز می داند.
او می گوید: «این نشان می دهد که چقدر مهم است که به داده های قدیمی نگاه کنیم، زیرا گاهی اوقات چیز جدیدی برای کشف در پشت آن وجود دارد که می تواند به ما در طراحی نسل بعدی ماموریت های فضایی کمک کند.
این دقیقاً همان کاری است که ناسا انجام می دهد، و تا حدی به لطف مطالعاتی مانند این است.
تقریبا 40 سال از آخرین سفر وویجر 2 به این سیاره یخی و قمرهای آن می گذرد. اکنون ناسا قصد دارد ماموریت جدیدی به نام مدارگرد و کاوشگر اورانوس را پرتاب کند تا بتوانیم در 10 سال آینده نگاه دقیق تری به اورانوس داشته باشیم.
دکتر جیمی جاسینسکی ناسا، که ایده بررسی مجدد داده‌های قدیمی وویجر 2 را مطرح کرد، می‌گوید این ماموریت باید نتایج این مطالعه فعلی را هنگام برنامه‌ریزی یک ماموریت جدید در نظر بگیرد.
او می‌گوید: «برخی از ابزارهای فضاپیمای اورانوس آینده باید با استفاده از ایده‌هایی که از تحلیل داده‌های Voyager 2 به دست آورده‌ایم طراحی شوند. این ایده‌ها شامل موقعیت‌هایی است که در آن یک فضاپیما از کنار یک سیستم فضایی عبور می‌کند یا در میان یک رویداد غیرعادی از کنار یک سیاره عبور می‌کند. ما باید در طراحی دقیق‌تر ابزارهای این مأموریت تجدید نظر کنیم تا بتوانیم دقیق‌ترین داده‌های علمی ممکن را برای اکتشافات جدید به دست آوریم.»
انتظار می رود کاوشگر اورانوس ناسا در سال 2045 به این سیاره برسد. و دانشمندان امیدوارند که دریابند آیا قمرهای یخی دوردست آن که زمانی تصور می‌شد کاملاً مرده‌اند، ممکن است خانه نوعی زندگی باشد یا خیر.
