یکی از پدیده‌های عجیب تر در سرمای هوا که ساکنان روستای اسنگ در یوکان (Snag) به آن پی بردند، حرکت منحصر به فرد امواج صوتی بود.
عصر ایران – از 17 ژانویه تا 5 فوریه 1947 یوکان در شمال غربی کانادا سرمای قابل توجهی را تجربه کرد و دما در 3 فوریه به کمترین حد خود یعنی منفی 63 درجه سانتیگراد رسید.
در چنین دمای پایینی، نفس مردم به پودر سفیدی در هوا تبدیل می‌شود. مردم می توانستند ابرهای نفس یخ زده خود را ببینند که برای دقایقی در هوا شناور است. دیدن کانتریل افرادی که در فضا برای چند صد متر قدم می‌زدند، منحصربه‌فرد بود.
این به این دلیل بود که بیرون از خانه بودن در چنین شرایطی برای بیش از چند دقیقه می‌تواند پوست را در معرض یخ زدگی و یخ زدگی قرار دهد هیپوترمی به عنوان یک ریسک بزرگ در نظر گرفته شد.
یکی از عجیب ترین اثرات هوای سرد که ساکنان دهکده اسنگ در یوکان متوجه آن شدند، تفاوت حرکت امواج صوتی بود. مردم از فواصل دور صدای یکدیگر را می شنیدند. گوردون تول، ناظر آب و هوا در فرودگاه کوچک اسنگ، نمی توانست بیش از چند متر جلوی خود را در ابر یخ زده مه ببیند، اما صدای پارس سگ های روستا را در فاصله بیش از 6 کیلومتری می شنید.
صدا در دماهای مختلف به یک شکل حرکت نمی کند. صدا زمانی که سرد است کندتر حرکت می کند و در نزدیکی زمین حرکت می کند.
وارونگی دما باعث می شود امواج صوتی به جای فرار به سمت بالا، به سمت زمین خم شوند.
