ابوریحان بیرونی، پدر مهندسی نوین. یکی وی یکی از برجسته ترین دانشمندان ایرانی در قرن چهارم و پنجم هجری قمری بود که در بسیاری از زمینه ها از جمله ریاضیات، نجوم، جغرافیا، مردم شناسی و تاریخ نگاری فعالیت داشت. وی به زبان های خوارزمی، فارسی، عربی و سانسکریت تسلط کامل داشت و با زبان های یونانی باستان، عبری توراتی و سریانی نیز آشنا بود. آثار متعدد و متنوع او در علوم مختلف گواه دانش گسترده و ذهن خلاق این دانشمند برجسته است.
علت شهرت او به «بیرونی» این است که در حومه کث پایتخت خوارزم به دنیا آمد و به همین دلیل این لقب را به او دادند. اما برخی او را «خوارزمی» معرفی کرده اند. اما برای پرهیز از اشتباه با یکی دیگر از محققین معروف خوارزمی، یعنی محمد بن موسی خوارزمی، بیشتر از لقب بیرونی برای اطلاق وی استفاده می شود.
ابوریحان برونی در علوم طبیعی دستاوردهای بی نظیری داشت. او یکی از اولین دانشمندانی بود که وزن مخصوص مواد مختلف را محاسبه کرد و نتایج او تا حد زیادی با اندازه گیری های مدرن مطابقت دارد. همچنین در جغرافیا پیشگام بود و با سفر به شهرهای مختلف، طول و عرض جغرافیایی آنها را تعیین می کرد. کار او در ترسیم نقشه های جغرافیایی و قرار دادن نقاط روی کره زمین و سپس نقشه های مسطح، یکی این یکی از اولین گام ها در توسعه نقشه برداری است.
یکی یکی دیگر از دستاوردهای برجسته ابوریحان محاسبه شعاع زمین بود، عدد به دست آمده توسط او به طرز شگفت انگیزی به اندازه گیری های امروزی نزدیک است. این دستاورد نشان دهنده توانایی منحصر به فرد او در ترکیب مشاهدات علمی با تجزیه و تحلیل ریاضی است. ابوریحان نه تنها در زمان خود بلکه در دوره های بعدی نیز الهام بخش بسیاری از دانشمندان و محققین بوده است. یکی یکی از افتخارات بزرگ تاریخ علم ایران و جهان به شمار می رود.
منبع: صوفیانیوز