در این روزها که واگذاری سرخابی های پایتخت وارد مرحله جدیدی شده است و وزارت ورزش تلاش می کند نشان دهد که خواهان واگذاری این دو باشگاه است، بد نیست حسابی حساب کنیم تا ببینیم وضعیت این دو باشگاه که مدام بدهکار هستند واقعا همینطور است.
روزنامه جوان با انتقاد از این عملکرد نوشت: همین آقایان می گویند استقلال 790 میلیارد تومان و پرسپولیس 826 میلیارد تومان. گزارش های مالی نشان می دهد که ضرر تجمعی استقلال بیش از 770 میلیارد تومان و پرسپولیس 690 میلیارد تومان است. جدای از آن آقایان می گویند شرایط واگذاری پرسپولیس به گونه ای تنظیم شده که خریدار باید 601 میلیارد تومان اقساط با سود 23 درصد بپردازد. از آنجایی که سقف بودجه 325 میلیارد تومان است، باید حدود 400 میلیارد تومان برای مدیریت تیم در نظر گرفته شود. درآمد سالیانه در بهترین حالت حدود 200 میلیارد تومان است و به معنای زیان 800 میلیاردی برای خریدار احتمالی است.
اینها حقایقی است که دست اندرکاران تسلیم پرسپولیس و استقلال ارائه کردند. حقایقی که نشان می دهد چگونه این کار بدون برنامه ریزی اتفاق می افتد. در اینکه این دو باشگاه پست و بدهکار باید فروخته شوند شکی نیست اما مشکل اینجاست که هیچ عاقلی حاضر نیست چنین ضررهای عجیبی را متحمل شود. به غیر از ارقام و ارقام اعلام شده از سوی خود مسئولان که واقعیت را نشان می دهد، موارد دیگری نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
اولین و مهم ترین نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که ظاهراً نام چند بانک مطرح شد که می خواستند پرسپولیس و استقلال را به آنها بسپارند و این در شرایطی است که رهبر معظم انقلاب اکیداً و صریحاً منع کرده اند. بانک ها برای انجام تجارت این مهم ظاهراً مورد غفلت آقایانی است که برای واگذاری این دو باشگاه به آنها، نام بانک ها را بی احتیاطی عنوان می کنند و ظاهراً بانک ها وظیفه اصلی خود را که رسیدگی به معیشت و رفاه مردم است را فراموش کرده اند. و از سوی دیگر به دستورات رهبری عمل می کنند.
نکته دومی که خریدار یا خریداران فقیر این دو باشگاه باید به آن توجه کنند این است که در فوتبال ایران از سهم بلیت فروشی، تبلیغات محیطی و پخش تلویزیونی خبری نیست و فقط باید هزینه های میلیاردی برای دو تیم که به خرج کردن عادت دارند و تقریبا هیچ درآمدی ندارند. خریدار یا خریداران ابتدا بدهی های میلیاردی پرسپولیس و استقلال را بپردازند و سپس میلیاردها را خرج کنند و منتظر چیزی نباشند.
نکته سوم اینکه خریدار یا خریدار احتمالی این دو تیم زیر ذره بین خواهد رفت که باید هزینه های بالایی را متحمل شوند و بازپرداختی را انجام دهند که قطعاً آن را نمی پسندند.
بدیهی است در چنین شرایطی هیچ دولت یا سازمان وابسته به دولت به میدان نمی‌آید، زیرا هیچ عقل سلیمی حاضر به سود نبردن و قبول زیان نیست. در این بین، تقریباً مشخص است که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. مغربی ها زیر نظر وزارت ورزش خواهند ماند، با این تفاوت که به طور رسمی یک یا چند مالک جدید پیدا کرده و فدراسیون فوتبال آسیا را متقاعد خواهند کرد. بعید نیست یکی در این میان قربانی قربانی می شود تا مشکل دیگری حل شود و این داستانی است که هر سال تکرار می شود بدون اینکه اتفاق خاصی بیفتد و البته همه مسئولان و آقایان ما خوب بازی می کنند.