در تعطیلات سال نو و کریسمس شاید بد نباشد دو فیلم کلاسیک مرتبط با این حال و هوا را مرور کنیم. فیلم های محبوب کودکان را می توان نمونه ای از فیلم های خشونت روانی دانست.
دو اثر کلاسیک کریسمس جاودانه که هر سال ظاهر بهتری دارند: تنها در خانه و تنها در خانه 2: گمشده در نیویورک.
شاید بهتر باشد قسمت سوم را که بدون کریس کلمبوس، جان هیوز و مکالی کالکین ساخته شد و همچنین سه فیلم مستقیم تلویزیونی: Home Alone 4، Home Alone 5: The Christmas Heist و Home Alone 6 را فراموش کنیم. : خانه زیبا».
فیلم اصلی 1990 و دنباله آن در سال 1992 بدون شک فیلم های کلاسیک هستند و داستان نوجوانی به نام کوین مک کالیستر (با بازی مکالی کالکین) را روایت می کنند که به طور تصادفی (دو بار) در تعطیلات کریسمس به بی تفاوت ترین خانواده ای که تا به حال دیده ایم برخورد می کند. روی پرده سینما تنها می ماند. هر دوی این فیلم‌ها همچنان تماشاگران را شگفت‌زده می‌کنند و طی سال‌ها طرفداران زیادی دارند، اما این بدان معنا نیست که ما جنبه‌های خشونت‌آمیز روان‌شناختی این فیلم را فراموش کنیم.
شخصیت کوین چیزی کمتر از استادی در تحمیل درد و رنج است، تله‌های دست ساز خود را بر روی دو جنایتکار غیرخشونت می‌گذارد و بی‌رحمانه از هر لحظه مبارزات شکنجه‌اش لذت می‌برد.
حتی کارشناسان بهداشت روان در مرکز پزشکی دانشگاه نبراسکا و علاقه‌مندان به سینما فعالیت‌های کریسمس کوین را با استفاده از یک چک لیست روان‌پریشی بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که او «کاملاً یک روان‌پزشک» است.
مارو (با بازی دنیل استرن)، یکی یکی از دو دزد معروف که به همراه هری (با بازی جو پسی) دیگر بازیگران این فیلم هستند.
استرن اخیراً بسیار مورد توجه قرار گرفته است و بسیاری از آنها می پرسند: چرا او را در فیلم های بیشتری نمی بینیم؟
این بازیگر 67 ساله بازیگری را با زندگی در طبیعت عوض کرد و اکنون در مزرعه زندگی می کند. او دامدار، پرورش دهنده نارنگی و همچنین مجسمه ساز است.
او در وب سایت شخصی خود توضیح داده است که چرا مسیر حرفه ای خود را تغییر داده است. او نوشت: «در فیلم های زیادی بازی کردم، اما به جایی رسیدم که دلم برای دوری از خانواده تنگ شده بود. تصمیم گرفتم کمتر سفر کنم، بیشتر در خانه بمانم و روی خانواده و دیگر علایق هنری ام تمرکز کنم. نتیجه این تصمیم این است که من اکنون زندگی خانوادگی فوق العاده ای دارم و این مجموعه از آثار را خلق کرده ام.»
او حتی به طور مرتب در TikTok پست می گذارد، جایی که بیش از 138000 دنبال کننده دارد و پست های اخیر او نظرات مثبت زیادی را به خصوص در دوره کریسمس دریافت کرده است. بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی می گویند که فیلم های تنها در خانه چقدر برای دوران کودکی آنها ارزشمند بوده است. یکی یکی از کاربران نوشته است: «لذتی که در کودکی از دیدن فیلم‌های شما به من می‌داد وصف‌ناپذیر است و حالا فرزندانم همین لذت را تجربه می‌کنند. متشکرم آقای استرن.”
کاربر دیگری نوشت: «شما بخش بزرگی از کودکی من بودید. این یک امتیاز بزرگ است که فرصتی برای دیدن آثار هنری خود در خارج از دنیای بازیگری داشته باشید. ممنون که خنده ها و خاطرات زیادی برای ما گذاشتی.”
پس دیگر تعجب نکنید. نیمی از Home Alone Thieves اکنون از زندگی خوب لذت می برند و پست های آنلاین او به اندازه زندگی او تأثیرگذار و دوست داشتنی است. دفعه بعد که «تنها در خانه» یا «تنها در خانه 2: گمشده در نیویورک» را تماشا می‌کنید، لحظه‌ای به اعمال اشتباه اما خنده‌دار این شخصیت جنایتکار خیالی که دنیل استرن در آن شرکت داشت فکر کنید، و مطمئن شوید که با وجود اینکه مکرراً او گاهی اوقات رنج می‌برد. یک ضربه مغزی، یک عنکبوت بزرگ در دهان و یک میخ بزرگ در پایش، اما او کاملاً خوب است.
و در این بین شاید خوب باشد که در رفتار پسر خیالی داستان تجدید نظر کنیم. پسری با مشکلات رها شدن آشکار که نقشه های شیطانی در سر می پروراند که واقعاً باید او را در لیست جنایتکاران سادیست FBI قرار می داد.
منبع: یورونیوز