تحقیقات گسترده نشان می دهد که افراد با افزایش سن شادتر می شوند.افراد مسن برای حفظ نگرش مثبت از مهارت های مختلفی استفاده می کنند. به نظر می رسد فرآیند پیری به خودی خود به شادی کمک می کند.
به گزارش افق میهن و به نقل از psychologytoday; در ابتدا برای رسیدن به ۸۰ سالگی هیجان زده بودم. با خودم گفتم: “موفق شدم! من در ۵۰ سالگی ظاهر و احساس خوبی دارم! خوب، شاید ۷۰ سال دارم.”
اما بعد از آن زنگ های دور را شنیدم – مرگ، ناتوانی، از دست دادن، مشکلات حافظه. از جمله اینکه دوستانم نیاز به جراحی زانو، جراحی لگن یا درمان سرطان داشتند و همه ما از درد شکایت داشتیم. مرگ و میر در خانواده وجود داشت. سقوط بود. و خودم؟ شروع به تعجب کردم که آیا مشکلات حافظه من طبیعی است یا نشانه ای از زوال عقل است.
در طول همه‌گیری، من کتابی به نام جرقه‌های نقره‌ای نوشتم که بر اساس تحقیقات گسترده‌ای بود که نشان می‌داد بیشتر مردم با افزایش سن شادتر می‌شوند. وقتی برای اولین بار در مورد این تحقیق شگفت انگیز خواندم، برایم جالب بود زیرا خود من با افزایش سن یک جهش غیرمنتظره در شادی را تجربه کرده بودم. در واقع دهه ۶۰ و ۷۰ بهترین دوران زندگی من بود. برای من، این یک مکاشفه بود که تجربه من نمونه ای از روند کلی پیری است.
اما حالا فکر کردم: آیا این شادی در دهه ۸۰ ادامه خواهد داشت؟ احساس کردم منافق شده ام. از یک طرف شادی های پیری را تحسین می کردم و از طرف دیگر پنهانی از آینده می ترسیدم. یا شاید من فقط خودم را می ترساندم؟ بالاخره ۷۹ تا ۸۰ سال چقدر می تواند تفاوت داشته باشد؟ آیا من قربانی سن گرایی درونی شده ام بودم؟
تصمیم گرفتم نگاهی دیگر به تحقیق در مورد شادی بیندازم. آیا افراد ۸۰ ساله و بالاتر دچار افت «رضایت روانی» می شوند؟ اگر شادی آنها پایدار باشد، چگونه این کار را انجام می دهند؟ و رازهای حفظ شادی در زندگی در مواجهه با این همه چالش و زیان چیست؟
تحقیق در مورد شادی، بررسی شده است
جاناتان راخ، نویسنده کتاب منحنی شادی: چرا زندگی بعد از ۵۰ سالگی بهتر می شود، به شادی در طول زمان نگاه کرد و دریافت که از یک “منحنی U” پیروی می کند. به طور کلی، سطح شادی در دهه ۲۰ سالگی بالاست و سپس به تدریج کاهش می یابد تا در میانسالی به پایین ترین حد خود برسد و سپس در گروه سنی ۵۵-۵۰ سال آهسته و پیوسته شروع به افزایش می کند. جالب اینجاست که منحنی U شکل لبخند دارد.
اما خوشبختی در ۸۰ سالگی چه می شود؟ مطالعات ذکر شده در کتاب راوخ را دوباره بررسی کردم. در یکی از آنها، در سال ۲۰۱۴، اداره آمار ملی بریتانیا از بیش از ۳۰۰۰۰۰ نفر پرسید: “به طور کلی چقدر از زندگی خود راضی هستید؟” همانطور که در مطالعات مشابه، شادی در میانسالی کاهش یافت و سپس در گروه سنی ۵۴-۵۰ شروع به افزایش کرد و در ۷۰ سالگی به اوج خود رسید. سپس “خط خوشبختی”، همانطور که من آن را نامیده ام، به آرامی شروع به کاهش کرد – یک “لطیف” کاهش می یابد،” همانطور که نویسنده آن را می نامد – و این روند تا سن پیری (۸۰ و بالاتر) ادامه خواهد داشت. متأسفانه، داده های آن مطالعه در «۸۰ سال و بالاتر» متوقف شد.
اما در اینجا یک مطالعه دیگر وجود دارد: نتایج یک نظرسنجی جهانی گالوپ در سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۱۰ که در ۱۶۰ کشور (که حدود ۹۹ درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند) انجام شد، امید بیشتری را ایجاد می‌کند. داده ها نشان داد که شادی تا سن ۸۵ سالگی به طور پیوسته افزایش می یابد، جایی که داده ها متوقف می شوند. این همان چیزی است که من دنبال آن بودم! علاوه بر این، طبق گزارش جهانی شادی ۲۰۲۴، افراد بالای ۶۰ سال در ایالات متحده به روند شادی خود ادامه می دهند و رتبه ۱۰ را در بین کشورهای جهان کسب می کنند. (در یک یادداشت جانبی: شادی در میان آمریکایی‌های زیر ۳۰ سال به رتبه ۶۲ در میان ۱۴۳ کشور کاهش یافته است، اما این داستان دیگری است.)
بنابراین «خط خوشبختی» همچنان در حال افزایش است، البته در برخی مطالعات به آرامی، حتی برای کسانی که از آستانه «پیری پیشرفته» عبور کرده اند. در میان این همه ضرر، چالش و گذار، چگونه ممکن است؟
شادی با وجود همه چیز
در یک بررسی کاملاً غیرعلمی، از هشت دوست خوب، از جمله دو نفر که اخیراً به بیماری‌های مزمن مبتلا شده‌اند، پرسیدم که چگونه با چالش‌های اجتناب‌ناپذیر پیری کنار می‌آیند. پاسخ آنها به طور خلاصه این بود:
• پذیرش. یکی از آنها گفت: “من تمام روز دعای آرامش را زمزمه کرده ام.”
• از لحظه حال لذت ببرید.
• لذت بردن از طبیعت، چه در فضای باز و چه در داخل خانه، از جمله گیاهان آپارتمانی و پرندگانی که برای بذر می آیند.
• قدردانی.
• حمایت خانواده و دوستان، از جمله لذت شرکت آنها.
• خلاقیت.
• به دیگران کمک کنید.
• انجام کارهایی که همیشه دوست داشتم انجام دهم اما هیچ وقت برایشان وقت نداشتم.
این پاسخ ها اگرچه تصادفی هستند، اما با یافته های محققان در زمینه سالمندی همخوانی دارند. تحقیقات لورا کارستنسن، محقق دانشگاه استنفورد و نویسنده کتاب A Bright and Long Future، نشان می دهد که با نزدیک شدن به پایان زندگی، شروع به تمرکز روی چیزهایی می کنیم که برایمان ارزشمندتر هستند. علاوه بر این، پیری چیزی را به همراه دارد که کارستنسن آن را «اثر مثبت» می‌نامد – تمایل به توجه بیشتر به اطلاعات و اخبار مثبت تا اطلاعات و اخبار منفی. به گفته کارستنسن، پیری «نقش خود را در سختی ها و ناامیدی ها دارد. فقط تا زمانی که مردم به آن نقطه برسند، بیشتر به فکر شیرینی زندگی هستند تا تلخی آن. علاوه بر این، همانطور که مدی دیکتولد در Ageless Aging می نویسد، توانایی ما برای لذت بردن از لحظه حال “به ما کمک می کند تا به طیفی از احساسات مثبت مانند قدردانی، قدردانی از زیبایی و انعطاف پذیری دسترسی پیدا کنیم.”
من از تمام تکنیک های بالا استفاده می کنم و قدردانی مکانیسم مقابله دائمی من است. وقتی روز سخت می شود و ذهنم به مجموعه ای از احساسات منفی تبدیل می شود، چیزهای خوب زندگی ام را به خودم یادآوری می کنم، از جمله موارد اساسی: من زنده هستم، نسبتا سالم هستم، غذا روی میز و پشت بام دارم. بالای سرم، و من توسط خانواده و من توسط دوستان احاطه شده ام. خوشحال کننده است که بدانید بعد از ۸۰ سالگی امید و شادی وجود دارد و خود فرآیند پیری می تواند هر دو را تغذیه کند.