بلومبرگ در گزارشی اعلام کرد، تصمیم چین برای کاهش ارزش یوان در برابر دلار کمتر از سطوحی که هفته‌ها از آن دفاع می‌کرد، نشان می‌دهد که ممکن است تنش‌های بیشتری بر سر سیاست نرخ ارز در سال 2025 وجود داشته باشد.
به گزارش ایبِنا، دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا و معاونان او مدت هاست که شرکای تجاری آمریکا را متهم کرده اند که از طریق کاهش ارزش یوان، برای صادرکنندگان خود مزیتی ناعادلانه به دست آورده اند.
ترامپ ژوئن گذشته در مصاحبه ای با بلومبرگ، چین و ژاپن را به دلیل ارزان نگه داشتن ارزهایشان متمایز کرد و گفت که آنها “بار بزرگی” بر روی مشاغل آمریکایی ایجاد می کنند.
به گزارش بلومبرگ، کاهش بیشتر یوان از چشم ترامپ و تیم جدیدش دور نخواهد بود. ژوئن گذشته، او خاطرنشان کرد که دولت اولش بیش از حد بر حفظ نرخ ارز از طریق تهدید تعرفه ها تمرکز کرده است.
در حالی که دلایل قابل درک برای کاهش ارزش پول چین وجود دارد (نرخ های بهره با رکود تقاضای داخلی به پایین ترین حد خود رسید)، سابقه ترامپ حاکی از بی میلی به دنبال کردن سیاست های تطبیقی (کاهش ارزش) است.
اما در واقعیت، خطر بزرگی که همه با آن روبرو هستند این است که کاهش اخیر ارزش یوان عزم ترامپ را برای پیگیری یک برنامه اقتصادی بین المللی یک طرفه که به طور خطرناکی شبیه به دهه 1930 است، تقویت می کند.
جنگ ارزی چیز جدیدی نیست. معروف ترین آنها در دهه 1930 آغاز شد، زمانی که ایالات متحده و سایر کشورها نه تنها تعرفه ها را افزایش دادند، بلکه ارزش پول خود را نیز کاهش دادند که منجر به وخامت تجارت جهانی شد.
همانطور که یک مقاله تحقیقاتی اخیر از دفتر ملی تحقیقات اقتصادی ایالات متحده نشان می دهد. با استفاده از یک پایگاه داده جدید از داده های جریان تجارت فصلی مربوط به آن دوره، اقتصاددانان کریس میچنر از دانشکده بازرگانی لوی دانشگاه سانتا کلارا و کرستن واندشنایدر از دانشگاه وین دریافتند که جنگ های ارزی دهه 1930، تجارت را حداقل 18 درصد کاهش داد.
به گفته کریس میچنر و اندشنایدر، کاهش ارزش پول در اوایل دهه 1930 نشان‌دهنده رویکرد جدیدی در سیاست‌گذاری بود که در آن کشورها شرایط اقتصادی داخلی خود را بر نظام بین‌الملل ترجیح دادند.
کاهش ارزش ارزها
رئیس جمهور تازه منتخب فرانکلین روزولت در سال 1933 رویکرد “اول آمریکا” خود را معرفی کرد که منجر به پایان دادن به کاهش ارزش پول بیش از 70 اقتصاد و اختلال در جریان های تجاری با افزایش هزینه ها و تنش های تجاری بیشتر شد.
پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده رویکرد کاملا متفاوتی را در پیش گرفت. در پی بحران مالی سال 2008، زمانی که ایالات متحده و سایر اعضای گروه 20 وعده کاهش ارزش ارزهای رقیب خود را دادند، تمایل به باز کردن بازارها و مشارکت در هماهنگی اقتصادی و مالی جهانی افزایش یافت.
به گفته بلومبرگ، امروزه فضا بیشتر شبیه فضا در دهه 1930 است.
بلومبرگ اکونومیکس ماه گذشته نوشت: «تجارت آزاد پایان یافت، حمایت‌گرایی به وجود آمد، نگرانی‌های بدهی به پایان رسید و کاهش مالیات‌ها به وجود آمد، تضمین امنیتی آمریکا پایان یافت و دفاع از خود به وجود آمد.
با این حال، به گفته بلومبرگ، افزایش تعرفه های وعده داده شده ترامپ تا 20 درصد مالیات های جهانی و 60 درصد تعرفه ها بر چین احتمالا کمتر از ارقامی است که وی در طول مبارزات انتخاباتی مطرح کرد.
کارشناسان چینی، آرتور کروبر و توماس گیتلی ماه گذشته در Gavical Dragonomics نوشتند که فرضیه اصلی آنها نوعی معامله بین ترامپ و رئیس جمهور چین شی جین پینگ است که “تعرفه ها و کنترل صادرات را در سطحی که هر دو طرف می توانند تحمل کنند متوقف می کند.”
با این حال، این خطر وجود دارد که واشنگتن یا پکن اشتباه محاسباتی کرده و نسبت به طرف مقابل واکنش بیش از حد نشان دهند، که منجر به تشدید اقدامات تجاری مشابه اقدامات دهه 1930 شود.
