آقایان دل‌شکسته، فحش‌های ناموسی به بیرانوند را بس کنید

در بالا: دیروز ، در ورزشگاه یزد سیتی ، درست در آستانه شروع بازی چادلمو و تراکتور ، هواداران دلارهای دروغین درباره بیرانوند ترتیب دادند. اتفاقی که برای Biranvand افتاد و پس از پایان بازی در استادیوم Mixedon ، وی از این خواست که برای همیشه اتفاق بیفتد. Biranvand Alire با هرگونه خطا ، نادرست یا حتی خیانت ، یک انسان است. یک انسان با مادری که هرگز تصمیمات فرزند خود را انتخاب نکرده است و شایسته قضاوت نیست. این روزها ، هنگامی که جو جامعه ایران ، از خیابان گرفته تا رسانه ها و ورزش ها ، پر از تنش و خشونت کلامی است ، آیا زمان آن نرسیده است که به عقب برگردید و از محدودیت های بشریت عبور نکنید؟

بیرانوند ، این روزها ممکن است فوتبال سابق ایرانی نباشد. این تصمیماتی را گرفت که قلب های زیادی را شکسته است. وی همچنین صریحاً در برخی مصاحبه ها به این مشکل اشاره کرد و بارها و بارها گفت: “من اشتباه کردم که من یک سری از کارها را به درستی و هواداران زحمت کشیدم.” اما همان مردی که اکنون زیر تیغ قرار دارد ، کسی است که سالها با قلبش برای پرسپولیس می جنگید ، توپ هایی را که یک معجزه بود ، گرفت و در را برای طرفداران پشت هزاران رویا حفظ کرد.

بنابراین بله ، این یک انتقاد اجباری است. هو حق طرفدار بودن است. به یاد آوردن نعمت ها و مقایسه با اوج بخشی از مکانیسم طبیعی فوتبال است. اما توهین به مادر؟ این دیگر حیاتی نیست ، تخریب است. این دیگر اعتراض نیست ، بلکه خشونت است. بی ربط ترین جهان تصمیمات مادر و تصمیمات ساده لوحانه در مورد Biranand در مورد تغییر باشگاه خود است. در حال حاضر به طور قابل توجهی افتاده است و جدایی آن از پرسپولیس به طور کلی بر عملکرد آن تأثیر گذاشته است. اما اگر می خواهید آن را بخوانید یا حتی آن را هو بسازید ، اما به خانواده خود کفر ندارید. اما اگر زبان شما با نفرین آلوده باشد ، Biranand را نمی سوزانید. شما می سوزید شما به نسخه دیگری از کسانی تبدیل می شوید که فقط عصبانیت را حس می کنند. ما نمونه ای را دیده ایم و البته چقدر تلخ دیده ایم: مهدی هاشمی ناصیب.

هاشمی ناصیب یک استعداد درخشان بود ، اما هر کجا که بود ، سایه توهین با او بود. توهین کاری انجام داد که دیگر خودش نیست. اکنون ، سالها پس از آن انتقال بحث برانگیز ، به ندرت می توانید بدون توجه به توجه ، واکنش نشان دادن ، حاشیه نشینی صحبت کنید. چون؟ با توجه به این حجم توهین ها ، آن امواج مادری مادر -در موجهای اصلی او را از هویت اصلی خود محروم می کردند و او را مجبور به شخصیت دفاعی می کردند ، همیشه در موقعیت پاسخ ، همیشه عصبی ، همیشه خسته.

بیایید همین کار را با Biranvand انجام دهیم. بیایید همان جامعه نباشیم که در شر تنها وسیله مرگ کلامی است. فراموش نکنیم: ما می توانیم دشمن یک تصمیم باشیم ، نه دشمن یک خانواده. آیا می توانیم از یک بازیکن ناراحت شویم ، اما مادرش؟ او به جز تولد پسرش چه نقشی داشت؟

فوتبال حاشیه ای نیست. اما بگذارید حاشیه ها در مرز احترام متوقف شوند. حتی اگر Biranvand به تیم رقیب برود ، حتی اگر او پرسپولیس را متوقف کند ، و حتی اگر یادداشت کند ، مادرش هنوز مادر است. مقدس ترین فرد جامعه. نیازی به توهین نیست. مخصوصاً برای مادر. این یک قتل است. نه!