محققان توانستند در بدن انسان چاپ ۳ بعدی را پیادهسازی کردند. با این شیوه کاشت دستگاهها بیوپزشکی در بدن راحت تر خواهد شد.
پزشکان به یک دستاورد علمی بسیار بزرگ دست یافته اند. بر اساس مقاله جدیدی که در مجله Science انتشار یافته است، گروهی از پزشکان موفق به ایجاد جوهر مخصوص برای پرینت سه بعدی در بدن انسان شده اند. چیزی که می تواند به آنها اجازه دهد تا دستگاه های زیست پزشکی را مستقیماً در بدن بیمار ایجاد کنند.
چرا چاپ سه بعدی به طور مستقیم در بدن انسان مهم است؟
این توسعه بسیار بزرگی است که می تواند کاربردهای زیادی در پزشکی داشته باشد. استفاده در ترمیم استخوان های شکسته و موارد مشابه می تواند به روند درمان بیماران کمک زیادی کند. توسعه این فناوری جدید جوهری حساس به نور ایجاد می کند که هنگام قرار گرفتن در معرض نور سفت می شود.
البته باید به این نکته توجه کنید که نور تا حدودی می تواند در بدن انسان نفوذ کند. به همین دلیل است که پزشکان از امواج صوتی در دستگاه اولتراسوند استفاده کرده اند تا جوهر را به جای نور فعال کنند.
این فرآیند که «چاپ حجمی صوتی عمیق» یا “DVAP” نامیده میشود، به پزشکان اجازه میدهد تا دستگاههای زیستپزشکی را مستقیماً در جایی که نیاز دارند، چاپ سه بعدی کنند.
محققین این پروژه می گویند:
امواج اولتراسونیک می توانند بیش از 100 برابر عمیق تر از نور در همان فضای محدود روبروی خود حرکت کنند. بنابراین، ما میتوانیم با دقت بالا به بافتها، استخوانها و سایر قسمتهای بدن در مناطقی از بدن دسترسی داشته باشیم که نور به راحتی قابل دسترسی نیست.
پیشرفت های پزشکی مانند این می تواند فرصت های جدیدی را برای نحوه برخورد پزشکان با مشکلات خاص باز کند. امکان چاپ سه بعدی دستگاه های زیست پزشکی به طور مستقیم در بدن انسان تا حد زیادی نیاز به روش های جراحی را کاهش می دهد. اسانس ارگانیک کاملاً به کاربرد مورد نظر آن بستگی دارد.
اما هنگامی که به هدف می رسد، توسط امواج اولتراسونیک فعال می شود و اجازه می دهد تا الگوها و اشکال طراحی شده توسط پزشکان به درستی سخت شوند. در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در مورد زمان عرضه عمومی این چاپگرهای پیشرفته وجود ندارد. اما ما امیدواریم که به زودی بتواند به بشریت در سراسر زمین کمک کند.
توسعه این ابزار شگفت انگیز از آینده درخشان پزشکی خبر می دهد. ما همچنین راه حل های مشابهی را در گذشته دیده بودیم، مانند قرص هایی با کنترل مغناطیسی که پزشکان می توانستند هر قسمت از بدن را هدف قرار دهند.