آخرین رکورد المپیک چیست؟

غزل زیاری: بازی های المپیک تابستانی 2024 عصر روز جمعه در پاریس آغاز شد. بسیاری از طرفداران مسابقات را از نزدیک دنبال می کنند و امیدوارند که ورزشکاران مورد علاقه خود رکوردشکنی کنند. اما آیا ممکن است با بهبود عملکرد ورزشکاران و شکستن رکوردها، روزی برسد که شکستن رکوردها غیرممکن شود؟

به عنوان مثال در ورزش پرتاب چکش شاهد چنین اتفاقی هستیم و هیچکس از سال 1986 تاکنون موفق به ارتقای رکورد جهانی در این رشته نشده است.

کارشناسان بر این باورند که محدودیت های بیوفیزیکی ماهیچه ها و سایر عوامل مانند زمان واکنش می تواند محدودیت بزرگی برای دستاوردها و رکوردهای جدید باشد. با این حال، استفاده از تکنیک‌های نوآورانه و بهبود لباس‌های ورزشی می‌تواند باعث بهبود عملکرد ورزشکاران و ثبت رکوردهای جدید شود.

محدودیت های عضلانی و عضلانی

ماهیچه های ورزشکاران المپیک اغلب پرورش داده و تمرین می کنند. اما این عضلات لزوما منجر به پیشرفت ورزشی نمی شوند. این تا حدی به این دلیل است که عضلات با رشد خود عملکرد خود را از دست می دهند.

به گفته کوین موراک، محقق عضلانی در دانشگاه آرکانزاس، کارآمدترین کشش عضلانی در امتداد خطی بین دو تاندون رخ می دهد. به این ترتیب وقتی ماهیچه ها کشیده می شوند، عضلات با زاویه ای مایل و کارآمد کمتر کشیده می شوند. اگرچه به طور کلی توده عضلانی بیشتر قدرت بیشتری تولید می کند. اما با ادامه رشد توده عضلانی، عملکرد کاهش می یابد و ماهیچه ها در توانایی خود برای دستیابی به آنچه که قادر هستند محدود می شوند.

علاوه بر این، عضلات بزرگ می توانند محدودیت هایی را برای ورزشکاران در برخی رشته ها مانند دوی سرعت ایجاد کنند. البته ماهیچه های بزرگ به دونده سرعت بیشتری قدرت می دهند و به او کمک می کنند تا بر اینرسی (تمایل بدن در حال استراحت به ماندن در همان وضعیت) هنگام شروع دویدن غلبه کند. اما به گفته موراک، احتمالاً نقطه‌ای وجود دارد که در آن یک ورزشکار دیگر نمی‌خواهد ماهیچه‌هایش آنقدر بزرگ باشد که به عنوان لنگر عمل کند.

علاوه بر اندازه ماهیچه، نوع فیبر عضلانی غالب ورزشکاران نیز بر عملکرد آنها تأثیر می گذارد. دو نوع اصلی فیبرهای عضلانی عبارتند از: تند انقباض و کند انقباض.

جان هاولی فیزیولوژیست ورزشی می گوید: «یک دونده سرعت دارای درصد بالایی از فیبرهای تند انقباض است، در مقابل دوندگان ماراتن که درصد بالایی از فیبرهای کند انقباض دارند. فیبرهای تند انقباض ذخایر انرژی بیشتری دارند و حرکات انفجاری را ممکن می‌سازند، اما نسبت به الیاف کند انقباض سریع‌تر خسته می‌شوند.

این باعث ایجاد محدودیت سرعت برای ورزش هایی مانند دویدن در مسافت های طولانی می شود که به استقامت بالایی نیاز دارند. موراک گفت: «به همین دلیل است که به ندرت یک دونده ماراتن را می بینید که به سرعت یک دونده سرعت بدود.

تأثیر فناوری و تجهیزات

ماهیچه ها در واقع تعیین می کنند که یک ورزشکار چقدر سخت می تواند کار کند، اما عملکرد عضلانی بستگی به این دارد که ورزشکاران با عضلات خود چه می کنند.

در المپیک 1968، دیک فازبری، پرش ارتفاع، از استراتژی ابتکاری استفاده کرد و مدال طلای المپیک را به دست آورد. او به جای پرواز به سمت جلو و بالای میله عبوری، بدن خود را در اواسط پرواز پیچاند. با پرش به عقب، او توانست بدن خود را منحنی کند و مرکز ثقل خود را پایین بیاورد تا با تلاش کمتری از روی میله بپرد. پنج سال بعد، دوایت استونز روش خود را کامل کرد و رکورد جهانی پرش ارتفاع را به نام خود ثبت کرد.

هاولی گفت: این روزها به ندرت می توان ورزشکار پرش ارتفاع را در دنیا دید که از این تکنیک استفاده نکند، این بدان معناست که یک اوج فیزیکی لزوما از شکستن رکوردهای آینده جلوگیری نمی کند.

بهبود لباس ورزشی باعث بهبود عملکرد ورزشکاران نیز می شود. به عنوان مثال، در المپیک 2008 پکن، ورزشکارانی که لباس شنا با روکش پلی یورتان پوشیده بودند، توانستند 25 رکورد جهانی را بشکنند. آدا فری، مهندس نساجی در دانشگاه پلی تکنیک تورین ایتالیا، می گوید: “فرضیه ما این است که پوشش پلی اورتان روی پارچه لباس شنا از خروج هوا از پارچه هنگام ورود شناگر به داخل آب جلوگیری می کند.” هوای به دام افتاده ممکن است با ایجاد مقداری شناور باعث برتری این شناگران شده باشد.

فری ادامه داد: از آنجایی که برنده مسابقه تنها با چند صدم ثانیه مشخص می شود، نیروی شناوری چند میلی متری تعیین کننده خواهد بود. شناگران هنوز رکوردهای جدیدی را ثبت می کنند که نشان می دهد عملکرد واقعی شناگران هنوز به حد خود نرسیده است.

فری در مورد دو و میدانی نیز خاطرنشان کرد که استفاده از کفش هایی با زیره های کربن دار از سال 2016 برای دوندگان مزایایی داشته است. این نوع کفش اتلاف انرژی را از طریق لایه میانی جذب کننده شوک محدود می کند. این بدان معنی است که دونده باید کار کمتری انجام دهد تا سریعتر بدود.

به گزارش World Athletics، سازمان فدراسیون های دوومیدانی، حداکثر پایه کف مجاز کفش ورزشکاران برای شرکت در مسابقات 4 سانتی متر است، بنابراین این لباس ورزشی می تواند رکوردهای جدیدی را به همراه داشته باشد.

آیا رکوردهای بیشتری در راه است؟

در این میان عوامل دیگری مانند رژیم غذایی ورزشکار، وضعیت روحی و یا نحوه تمرین او نیز بر عملکرد او تاثیر می گذارد.

به عنوان مثال، دوچرخه سواران و دوندگان می توانند با تمرین در ارتفاعات، میزان گلبول های قرمز حامل اکسیژن را در بدن خود افزایش دهند. فری معتقد است که این عوامل منجر به بهبود تدریجی عملکرد ورزشکاران می شود و در عین حال، پیشرفت های عمده ای نیز به طراحی مواد و تجهیزات مربوط می شود.

در طول تاریخ، مردان بیشتر از زنان در ورزش و المپیک شرکت کرده اند. بنابراین، بیشتر تحقیقات در مورد عملکرد ورزشی بر اساس آناتومی مردانه بود، در حالی که اطلاعات کمتری در مورد فیزیولوژی زنان در دسترس بود. فری می گوید تحقیقات بیشتر در مورد روش های تمرینی ورزشکاران زن به آنها کمک می کند تا به دستاوردهای عملکرد بهتری دست یابند.

وی گفت: برای اولین بار در المپیک پاریس نسبت ورزشکاران زن و مرد برابر است.

با تعادل جنسیتی یکنواخت در مسابقات و افزایش تعداد ورزشکاران زن که در مسابقات شرکت می کنند، فرصت ثبت رکوردهای جدید افزایش می یابد.

فری در پایان گفت: “با نظارت بیشتر بر داده ها، ما معدن طلایی از اطلاعات داریم که ورزشکاران و مربیان می توانند از آن برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد استراتژی های تمرینی و مسابقه استفاده کنند.” این امر باعث پیشرفت های جدید می شود و در نتیجه باعث می شود که ورزشکاران بهترین رکوردهای تاریخ را ثبت کنند.

منبع: علوم زیستی

58322