آب لوله کشی یا آب معدنی؛ کدامیک بهتر است؟

یک مطالعه جدید منتشر شده در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم نشان داد که آب بطری شده از نظر تعداد قطعات ریز پلاستیکی که در آن وجود دارد، 100 برابر بدتر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد.

دانشمندان با استفاده از روشی که اخیراً ابداع شده است، به طور متوسط ​​240000 قطعه پلاستیکی قابل شناسایی در هر لیتر آب را در برندهای معروف این محصولات شمارش کردند که 10 تا 100 برابر بیشتر از برآوردهای قبلی بود که نگرانی های بالقوه سلامتی را برانگیخت. افزایش یافته و نیاز به بررسی بیشتر دارد.

استادیار پژوهشی ژئوشیمی در دانشگاه کلمبیا و یکی یکی از نویسندگان مقاله به خبرگزاری فرانسه گفت، اگر مردم نگران نانوپلاستیک در آب بطری هستند، منطقی است که جایگزین هایی مانند آب لوله کشی را در نظر بگیرند.

در سال‌های اخیر، توجه جهانی به میکروپلاستیک‌ها جلب شده است که از منابع پلاستیکی بزرگ‌تر جدا می‌شوند و اکنون در همه جا از یخ‌های قطبی گرفته تا قله‌های کوه یافت می‌شوند، از اکوسیستم‌ها عبور می‌کنند و به آب آشامیدنی و غذا ختم می‌شوند.

در حالی که اندازه میکروپلاستیک‌ها کمتر از پنج میلی‌متر است، نانوپلاستیک‌ها به عنوان ذرات زیر یک میکرومتر یا یک میلیاردم متر تعریف می‌شوند و به قدری کوچک هستند که می‌توانند از طریق دستگاه گوارش و ریه‌ها مستقیماً وارد جریان خون شوند و همچنین می‌توانند به اندام‌های بدن برسند. مغز و رسیدن به آن قلب آنها همچنین می توانند از جفت به نوزادان متولد نشده منتقل شوند.

تحقیقات محدودی در مورد اثرات آنها بر اکوسیستم و سلامت انسان وجود دارد، اگرچه برخی از مطالعات آزمایشگاهی اولیه آنها را با اثرات سمی، از جمله اختلالات تولید مثل و مشکلات معده مرتبط دانسته‌اند.

تمام آب های بطری آزمایش شده حاوی نانو پلاستیک بودند و نتایج نشان داد که در هر لیتر آب بطری بین 110000 تا 370000 ذره وجود دارد که 90 درصد آن نانوپلاستیک و بقیه میکروپلاستیک است.

در مرحله بعد، این گروه می خواهد آب لوله کشی را که حاوی میکروپلاستیک است، البته در مقادیر بسیار کمتر، بررسی کند.