۷ عامل تشدید کننده بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون بر حرکت، خواب، سلامت روان و غیره تأثیر می گذارد. شرایطی است که باعث ایجاد مشکلات می شود. هنوز یک درمان کامل ایجاد نشده است، اما داروها و درمان هایی برای کاهش علائمی مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و اسپاسم عضلانی دردناک در دسترس هستند.
به گزارش یورونیوز، این بیماری یکی این بیماری یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی محسوب می شود که برای اولین بار توسط دانشمند انگلیسی جیمز پارکینسون در سال 1817 توصیف شد و به نام این بیماری نامگذاری شد.
در بیماری پارکینسون که یک بیماری مزمن پیشرونده است، افراد دچار لرزش در اندام ها و حرکات آهسته می شوند. با ادامه روند بیماری، افراد ممکن است اختلالات حافظه و تغییرات رفتاری را تجربه کنند. زیرا مشکلات روانی مانند استرس و افسردگی نیز در این بیماران بسیار شایع است و تقریباً یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می کنند.
جراح مغز و اعصاب دکتر آدیتیا گوپتا در این باره می گوید: این بیماری زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی مغز، به ویژه در جسم سیاه، به تدریج از کار می افتند یا می میرند. این سلول ها دوپامین تولید می کنند که یک انتقال دهنده عصبی است که برای هماهنگی حرکات بدن لازم است. با کاهش سطح دوپامین، بیماران پارکینسون دچار لرزش، سفتی، حرکات آهسته و اختلال در تعادل و هماهنگی اعضای بدن می شوند.
علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند.
سن نیز یک عامل خطر مهم برای بروز این بیماری است. بیماری پارکینسون معمولا در افراد بالای 60 سال رخ می دهد، اما طبق آمار تقریباً 5 تا 10 درصد افراد حتی قبل از 50 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. تخمین زده می شود که 1 تا 2 درصد از افراد بالای 65 سال در اروپا به بیماری پارکینسون مبتلا هستند.
چه عواملی می تواند علائم پارکینسون را بدتر کند؟
اگر پارکینسون دارید، چیزهایی وجود دارد که می تواند آن را بدتر کند. این عوامل عبارتند از:
1-استرس: پاسخ طبیعی بدن به استرس افزایش تنش عضلانی و افزایش ضربان قلب است. این ممکن است باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.
تکنیک های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرینات تمدد اعصاب می توانند با تقویت و آرامش سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.
۲- کم خوابی: خواب ناکافی یا بی کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می کند و باعث افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می شود. فراهم کردن یک محیط خواب خوب و درمان اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.
3. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که هر بیماری یا عفونتی را به سرعت درمان کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.
4. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون بسیار مهم است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، ممکن است نوسانات در کنترل علائم رخ دهد.
5. تغذیه نادرست: سوء تغذیه یا کم آبی ممکن است بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل از غذاهای مغذی می تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.
6. عدم فعالیت: عدم فعالیت بدنی می تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. در همین حال، ورزش منظم و کشش می تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک کند.
7. داروهای خاص: برخی از داروها، مانند داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد تهوع و داروهای ضد افسردگی می توانند بر سطح دوپامین تأثیر بگذارند یا علائم حرکتی را تشدید کنند.
