اگر به نقشه قدیم تهران که به دوره قاجار اشاره دارد دقت کنیم، درمی یابیم که تعداد زرتشتیان تهران در سال ۱۲۴۸، ۱۱۱ نفر بوده است.
به گزارش همشهری، اگر نقشه باستانی شهر تهران مربوط به دوران قاجار را به دقت بررسی کنیم، درمی یابیم که تعداد زرتشتیان تهران در سال ۱۲۴۸ میلادی ۱۱۱ نفر بوده است، در حالی که در همان سال این تعداد ۱۱۱ نفر بوده است. در تهران به 1578 رسید.
یهودیان و کلیمی ها از جمله ساکنان قدیمی محله عودلاجان هستند که در توسعه و پیشرفت تهران در پزشکی و تئاتر و امور نمایشی نقش داشته اند. نصرالله حدادی، تهران پژوه می گوید: یهودیان بر خلاف اعراب در جنوب ناصرخسرو مستقر شدند، کوچه کنیسه هفت در قلب عودلاجان (میدان سرچال) یکی از اولین مراکز تجمع یهودیان در این منطقه است. در این کوچه باریک و مارپیچ حدود 35 خانوار زندگی می کردند یکی یکی از شاخص های مهم آن وجود هفت کنیسه بود.
در سال 1321، جمعی از معتمدین و خیرین جامعه یهودی تهران با کمک چند پزشک یهودی، درمانگاه کوچکی را در محل کنیسه «ملا حنینا» در شرق محله سنتی کلیمیان تأسیس کردند. در منطقه عودلاجان تهران، کنار خیابان سیروس که تازه ساخته شده بود. در روزهای اول فعالیت کلینیک، مراجعان عمدتاً مادران یهودی بودند که به دلیل آلودگی آب آشامیدنی و تغذیه نامناسب، فرزندان خود را با علائم استفراغ و اسهال در آغوش می گرفتند و انتظار دارو و غذا تا رسیدن آنها را داشتند. تعداد مشتریان روزانه افزایش می یافت و بیماران غیریهودی که در نزدیکی زندگی می کردند نیز به جمعیت پیوستند.
هیئت مدیره مرکز خیرخواه و سایر پزشکان تصمیم گرفتند که مبارزه با بیماری تیفوئید را در اولویت کاری خود قرار دهند. پس از فروکش کردن بیماری تیفوس، در سال 1324 موضوع گسترش درمانگاه و تأسیس بیمارستان در هیئت مدیره مرکز خیریه مطرح و اقدامات لازم برای اجرای آنها انجام شد. توسعه کلینیک و ساخت بیمارستان یک رویداد مهم در تاریخ یهودیان تهران است.