یافته های جدید نشان می دهد که جوامع بومی ساکن در مناطق پست و دشت های پاپوآ گینه نو حامل ژن های انسان سانان دنیسووان هستند و احتمالاً ژن های به ارث رسیده از این انسان سانان باعث شده است که مردم بومی آن کشور در برابر مالاریا مصون باشند. نتایج بخشی از یک مطالعه بزرگتر است که توالی یابی کل ژنوم ساکنان مناطق مرتفع و پست در پاپوآ گینه نو را بررسی می کند.
به گزارش زومیت، پاپوآ گینه نو در جنوب غربی اقیانوس آرام قرار دارد و شرایط محیطی متنوعی دارد. ساکنان هر یک از این محیط ها با چالش های متفاوتی روبرو هستند و تفاوت های ساکنان مناطق پست و کوهستانی گواه این امر است.
ساکنان مناطق پست در معرض عوامل بیماری زا مانند بیماری انگلی مالاریا هستند که برای ساکنان مناطق کوهستانی مشکلی ایجاد نمی کند. اما ساکنان مناطق کوهستانی نیز باید با کمبود اکسیژن ناشی از ارتفاعات کنار بیایند و در این شرایط زنده بمانند.
بومیان هر منطقه با شرایط محیطی خود با زندگی سازگار هستند
اگرچه هر یک از این جوامع به وضوح برای زندگی در چنین محیط‌های متفاوتی سازگار شده‌اند، اما اطلاعات کمی در مورد ماهیت خاص این سازگاری‌ها وجود دارد. مطالعه جدیدی با هدف بررسی ماهیت این سازگاری ها راه اندازی شده است. گروه تحقیقاتی از دانشگاه‌های تارتو در استونی، تولوز در فرانسه و پاپوآ گینه نو که در این مطالعه شرکت داشتند، داده‌های این مطالعه را جمع‌آوری کردند و آنها را تحت عنوان «پروژه پیشینه بومی پاپوا» خلاصه کردند.
در این مطالعه، واریانت‌های ژن انتخاب‌شده با فنوتیپ‌های خون مرتبط بودند. این چیزی است که محققان دریافتند یکی در مورد امکانات انتخاب طبیعی در میان بومیان مناطق پست، از خویشاوندان تا خردمندان (همو sapiens) ناشی می شود. مطالعات قبلی نشان داده است که حدود چهار تا شش درصد از ژنوم از مردم بومی گینه نو می آید، جایی که دنیسوا در آن تأسیس شده است.
دنیسووان ها گروهی از انسان های باستانی منقرض شده هستند که قبل از سکونت انسان های امروزی در پاپوآ گینه نو (حدود 50000 سال پیش) در این منطقه زندگی می کردند.
به نظر می‌رسد که نوادگان امروزی دنیسووان‌ها ژن‌هایی را از این انسان‌سانان باستانی به ارث برده‌اند و ژن موروثی امروزه به کمک این نوادگان می‌آید. دلیل این امر این است که دنیسووان های باستانی با اجداد انسان مدرن آمیخته شده و بخشی از ژنوم آنها را به ارث برده اند.
محققان می گویند یک جهش ژنتیکی در دنیسووان ها در ژنوم پاپوآ گینه نو وجود دارد که بر ساختار یک پروتئین خاص تأثیر می گذارد.
محققان توضیح می‌دهند: «به نظر می‌رسد این پروتئین اصلاح‌شده برای بقای زمین‌های پست در زیستگاه آنها مفید بوده است.
واریانت ژنتیکی باعث افزایش تعداد گلبول های قرمز در ساکنان کوهستان و گلبول های سفید خون در ساکنان مناطق پست شد.
در مقابل، ساکنان مناطق کوهستانی رگه‌هایی از یک نوع ژنتیکی دارند که ممکن است بر تعداد گلبول‌های قرمز خون آنها تأثیر گذاشته باشد. تعداد بالاتر گلبول های قرمز خون به کوه نشینان کمک می کند در ارتفاعات بالاتری زندگی کنند که سطح اکسیژن کمتر از سایر مناطق است. از سوی دیگر، در مناطق پست، نوع انتخاب شده با گلبول های سفید، اجزای کلیدی سیستم ایمنی بدن مرتبط است.
محققان گفتند: «این نشان می‌دهد که هیپوکسی (سطح پایین اکسیژن) احتمالاً نیروی محرکه اصلی انتخاب طبیعی در کوه‌نوردان پاپوآ گینه نو بوده است. با این حال، پاتوژن های خاصی ممکن است ژنوم مناطق پست را از طریق انتخاب طبیعی شکل داده باشند.
محققان افزودند که هر دو نوع بر ضربان قلب افراد مبتلا به جهش نیز تأثیر می‌گذارند. این تنوع همچنین پیچیدگی تفسیر نقش جهش های ژنتیکی را افزایش می دهد. به طور کلی، یک جهش می تواند چندین فنوتیپ را تغییر دهد.
نتیجه‌گیری محققان نشان می‌دهد که ژنوم، صفات یا فنوتیپ‌های جوامع مختلف در پاپوآ گینه نو از طریق سازگاری با محیط محلی پدیدار شده‌اند. محققان همچنین اضافه می کنند که برای درک کامل پیچیدگی بیولوژیکی انسان، مطالعه جوامع با پیشینه های مختلف بسیار مهم است.
نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.