این استراتژی بقای طبیعی که کوپروفاژی نامیده می شود، نشان می دهد که چگونه حیات وحش از هر منبع موجود بیشترین استفاده را می کند.
به گزارش فرادید، «مدفوع» غذای معمولی برای بسیاری از حیوانات است. گوزن ها مدفوع فیل های آسیایی، سگ ها و لمورها مدفوع انسان و سمندرها مدفوع خفاش ها را می خورند. در کوه های سیرا دی در گوئرا، اسپانیا، بزهای ماده مدفوع پرندگان را می خورند، در حالی که در جنگل اقیانوس اطلس برزیل، موش ها و حشرات سمور می خورند.
در مطالعهای که در تانزانیا انجام شد، دانشمندان اظهار داشتند که کرکسهای کلاهدار تمایل زیادی به فضولات شیر غنی از پروتئین دارند.
پس چرا مدفوع خواری یا کوپروفاژی تا این حد طبیعی شده است؟ مدفوع، علاوه بر اینکه به طور کلی مواد زائد بی مصرف است، اغلب حاوی کالری و مواد مغذی با ارزشی است.
کوپروفاژی می تواند به حیوانات کمک کند تا زمانی که منابع غذایی معمولی آنها محدود است یا مواد مغذی به دست آورند که در رژیم غذایی عادی آنها به سختی به دست می آیند، کالری اضافی دریافت کنند. مدفوع همچنین ممکن است حاوی باکتری های تقویت کننده گوارش روده مانند یک پروبیوتیک وحشی باشد.
هانا رمپل بوم شناس از دانشگاه تگزاس در آستین می گوید: مدفوع می تواند نقش های مختلفی برای حیات وحش داشته باشد. این رفتار برای ما باورنکردنی است، اما برای حیوانات بسیار مهم است.»
کرکس کلاهدار در حال خوردن مدفوع وحشی در پارک ملی لوانگوا جنوبی، زامبیا
تقویت کننده تغذیه
کوپروفاژی همچنین می تواند به معنای خوردن مدفوع خود باشد. گونه های مختلف خرگوش برای بدست آوردن مواد مغذی بیشتر غذای خود را دوباره هضم می کنند.
هنگامی که غذا کمیاب است، برخی از گونه ها مانند گوزن شمالی در سوالبارد، نروژ، در تابستان کوتاه قطب شمال از سرگین غاز تغذیه می کنند. در فصل زمستان، پیکاهای فلات در تبت فضولات پیکاهای بومی را می خورند.
احتمالاً به دلایل مشابه، روباههای قرمز در پارک ملی کایرنگورمز اسکاتلند اغلب مدفوع سگهای محلی را میخورند و شواهد این امر DNA سگ در روباهها است. تحقیقات نشان میدهد که در سالهایی که طعمه معمولی روباهها کمیاب است، مدفوع روباه بهویژه از نظر DNA سگ غنی است.
تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی نشان می دهد که مدفوع سگ بسیار مغذی است و دارای کالری مشابهی با نخود پخته است.
یک خرگوش کوهی در اسکاتلند از مدفوع خود تغذیه می کند که یک مکمل غذایی حیاتی در ماه های زمستان است.
دریایی از ویتامین ها
رمپل هنگام غواصی در میان صخرههای مرجانی اطراف بونیر، دستههای بزرگی از جراحماهیهای کروم قهوهای و طوطیماهیها را دید که به سمت توپهای مدفوع حرکت میکردند. این رفتار قبلا در برخی از صخره های هند و اقیانوس آرام مشاهده شده است.
رمپل به یاد می آورد: «من دو ماهی را دیدم که بر سر مدفوع دعوا می کردند. او و همکارانش محاسبه کردند که حدود 85 درصد از گلولههای مدفوع کروم قهوهای توسط ماهیها، عمدتاً طوطیماهی و جراحماهی خورده میشوند.
جراحماهیها و طوطیماهیها معمولاً جلبکهایی را میخورند که از نظر ریزمغذیهای حیاتی برای بقا، مانند کلسیم، فسفر و روی نسبتاً ضعیف هستند. جلبک ها حاوی پروتئین بسیار کمی هستند، اما ماهی ها سیانوباکترها و ریزه ها را نیز می خورند که حاوی مقداری پروتئین متصل به جلبک هستند.
اما کروم های قهوه ای پلانکتون خوار، فضولات غنی از پروتئین و همچنین ریزمغذی ها تولید می کنند. Rempel این گلوله ها را به نوعی مکمل غذایی یا “ویتامین دریا” برای ماهی تشبیه می کند.
جراح ماهی و طوطی ماهی مدفوع ماهی های دیگر را می خورند تا ریزمغذی های حیاتی را به دست آورند.
روده ای متنوع، روده ای شاد
اکولوژیست میکروبی باربارا دریگو از دانشگاه استرالیای جنوبی مشکوک است که برای بسیاری از گونه های پرندگان، کوپروفاژی باکتری های مفید روده را نیز فراهم می کند. منطق مشابه پیوند مدفوع انسان است، جایی که عصاره مدفوع حاوی باکتری افراد سالم، فلور روده افراد مبتلا به بیماری های خاص را بهبود می بخشد.
دریگو معتقد است زمانی که برخی از گونههای پرندگان مهاجر به یک منطقه جدید میرسند، ممکن است با مصرف مدفوع پرندگان محلی، باکتریهای روده را به دست آورند و به آنها اجازه هضم غذا را در محیط جدید به طور مؤثرتری میدهند.
جوجه های جوان آنگوین اوراسیا اغلب مدفوع والدین خود را می خورند که به طور مشابه ممکن است باکتری های لازم را برای هضم منابع غذایی محلی در اختیار آنها قرار دهد.
آزمایشها روی جوجههای شترمرغ که در یک مرکز تحقیقاتی در آفریقای جنوبی در اسارت نگهداری میشوند، نشان داد که پرندگانی که مدفوع والدین خود را میخورند، فلور رودهای متنوعتری دارند و سریعتر از جوجههای بعدی بالغ میشوند. در سن هشت هفتگی، جوجه هایی که با سرگین تغذیه می شدند، حدود 10 درصد سنگین تر بودند و کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری روده بودند.
قرار دادن سیستم ایمنی در معرض تنوع غنی از باکتری های روده برای سلامتی مفید است. به طور کلی، پرندگانی که کوپروفاژی انجام می دهند بسیار سالم تر از پرندگانی هستند که این کار را انجام نمی دهند.
در آزمایشی که در آفریقای جنوبی انجام شد، جوجههای شترمرغی که مدفوع بزرگسالان را میخوردند، رودههای سالمتری نسبت به جوجههایی که مدفوع نمیخوردند، داشتند. در تصویر بالا جوجه ای را بین پاهای یک شترمرغ بالغ در مزرعه شترمرغ در آلمان مشاهده می کنید.
مزایا و معایب
با این حال، کوپروفاژی خطراتی نیز دارد. به عنوان مثال، مدفوع پرندگان ممکن است حاوی مواد شیمیایی خطرناک از فاضلاب، آفت کش ها یا سایر ترکیبات مضر مصنوعی باشد. خوردن مدفوع حیوانات همچنین می تواند منجر به جذب بیماری ها، انگل های روده یا باکتری های مضر شود. اما حداقل زمانی که صحبت از تهدیدات طبیعی به میان میآید، مزایای کوپروفاژی ممکن است برای بسیاری از حیوانات بیشتر از خطرات آن باشد. سیستم گوارش حیوانات احتمالاً بسیار قوی تر و مقاوم تر از انسان در برابر بیماری ها، انگل ها و باکتری های مضر است.