«همایون» بودن و شأن «شجریان» بودن.

عصر ایران; رضا صائمی واکنش همایون شجریان به شایعات و اخبار مربوط به زندگی خصوصی او و همسرش – سحر دولتشاهی– در رسانه های مجازی منتشر شد و همچنان محل تأمل است: «به این مزخرفات توجه نکنید. در کار سحرجان و من خیانت نبود و بچه ای نبود که بخواهد رها شود. حمایت و دوستی همیشه وجود خواهد داشت. صبر ما لبریز شده است.

این واکنش خیلی ها را شگفت زده کرد. خیلی ها را شگفت زده کرد. نه به دلیل پاسخگویی او به اخبار بد پیرامون حاشیه سازی و پاپاراتزی های جنجالی (هرچند برخی سیاست سکوت و نادیده گرفتن چنین شایعاتی را منطقی تر می دانستند)، بلکه به دلیل نوع واکنش این هنرمند و مواردی است که در این گذر از آن استفاده شده است. نوشته ادبیات گرفته شده

واقعیت این است که سازندگان دنیای مجازی و یاوه گویان در شبکه های اجتماعی همیشه مشغول هستند! آنها با ترویج ابتذال امرار معاش می کنند و با صحبت های جنجالی در مورد زندگی خصوصی افراد مشهور، فروشگاه بازی های جعلی خود را تقویت می کنند.

آنها اغلب قربانیان خود را از میان افراد مشهور انتخاب می کنند و به عقیده خود، زندگی شخصی و روابط عاطفی خود را برای دامن زدن به بازار آشکار می کنند.

آنها از واکنش به اعمال خود لذت می برند و از آن سود می برند و شرم را به گمنامی ترجیح می دهند. اگرچه نمی توان گفت که صرفاً نادیده گرفتن و پرهیز از انتقاد آنها همواره ابزار دفاعی مناسبی برای جلوگیری از تعرض به حریم خصوصی افراد است، اما گاه باید با طرفداران ابتذال و ابتذال مبارزه کرد و دلایل انحطاط اخلاقی را در جامعه ویران پی برد. اما نوع برخورد و پاسخ باید متناسب با شأن فرد و جایگاه فرهنگی و شأن حرفه ای افراد باشد.

همایون شجریان اگرچه در نوع خود هنرمندی ماهر و قابل احترام است، اما نام پدری را نیز یدک می کشد که تعهد او را به شخصیت و روش هنری اش بیش از پیش تقویت می کند. لازمه این تعهد، حفظ کرامت شجریان است، نامی که نه تنها بر میراث هنر و موسیقی ایرانی می درخشد، بلکه همواره نماد و مظهر حکمت و تربیت بوده است و نه به عنوان چهره ای هنری شناخته شده. به عنوان شاخص هنری زیرا زندگی او حکایت آزادی در زندگی هنری است.

«شجریان بودن» که فراتر از یک استاد آواز و هنرمند است، می‌تواند به راوی شخصیت یک نوازنده تبدیل شود. منش، منش و روش شجریان بود که بیش از تبحر او در عرصه خوانندگی، او را به شخصیتی بزرگ و افسانه ای تبدیل کرد.

درک درست و عمیق او از موقعیت تاریخی، جامعه و خواسته ها و نیازهای مردم زمان خود و پرداختن مسئولانه و هنرمندانه به رویدادهای اجتماعی از او فرزند و هنرمند زمان خود و صدای حقیقت روزگار خود ساخته است.

بنابراین اغراق نیست اگر بگوییم همایون شجریان پس از فوت پدر، دوره جدیدی از زندگی شخصی و شغلی خود را آغاز کرد که باعث شد او به عنوان یک هنرمند و وارث پدری فرهیخته از نظر اجتماعی مسئولیت پذیر باشد و همین امر به شهرت او کمک می کند.

البته همایون در شرایطی مبهم با پدرش راه هموارتر و سخت تری را پیش رو دارد. از یک طرف عزت و شهرت پدر برای او تکیه گاه بزرگی است و از طرف دیگر یادگار پدر بودن برایش سخت تر و کندتر است وظیفه.

گرچه همواره کوشیده است شرافت خاندان شجریان را که ادب و متانت و فروتنی و هنر را از پدرش به ارث برده است و نه بزرگواری – به معنای منفی کلمه – که نجیب باشد، شایسته است. از شهرت و افتخار شجریان بودن و آن عزت است که در دام حاشیه نشینان بدان نیاز دارد. ویرانگر و طوفانی، افتخار شجری بودن را دارد.

اما نکته اصلی این است: اگرچه حفظ آبروی شخصی و هنری خود حق اوست، اما می توانست از ادبیات هنری بیشتری در صفحه اینستاگرام خود استفاده کند. سخنانی در خور نام و رسم شجریان…