الناز شاکردوست، بازیگری است که از اواسط دهه نود به بعد در چند فیلم مهم و اثرگذار بازی کرده است. وی در انتخاب نقشهای خود سعی میکند دست روی نقشهایی بگذارد که به عنوان یک بازیگر به چالش بکشند. یکی از این چالشها، ایفای نقشهای با لهجهها و گویشهای متفاوت است.
او در فیلم «شبی که ماه کامل شد» نقش دختری اصالتی قمی را بازی کرد و در فیلم «تیتی»، به نقش دختری گیلانی پرداخت. وی همچنین در فیلم «ابلق»، بر روی آذری تمرکز کرد و در حال حاضر در فیلم «آخرین تولد»، با گویش افغانستانیها صحبت میکند.
گویش افغانی شاکردوست در نقش این فیلم برخی از مخاطبان را به خود جلب کرده است و بسیاری از آنان باور دارند که وی نقش خود را باورپذیر بازی کرده است.
شبی که ماه کامل شد | فائزه| قمی| نرگس آبیار | 1397
در فیلم “شبی که ماه کامل شد”، ناز شاکردوست بازیگری کرد و نقش دختری جنوبشهری از خانوادهای قمی را ایفا کرد. اگرچه به مانند شبنم مقدمی که نقش مادرش را بازی کرده بود، لهجه قمی نداشت، اما به طور کامل بیلهجه نبود. بعضی از مخاطبان فیلم فکر میکردند که شاکردوست در ابتدای فیلم لهجه قمی صحبت میکند، اما از یک جایی به بعد، آن را فراموش کرده است.
در پاسخ به این نقد، نرگس آبیار به یک نکته جالب اشاره کرد. او بیان کرد که از ابتدا قصدش این بوده که شاکردوست تهمایهای از لهجه قمی داشته باشد. او فکر میکند که فائزه دختری است که بیشتر سالهای عمرش را در تهران زندگی کرده و بنابراین طبیعی است که با لهجه صحبت نکند، به این ترتیب، بیشتر به تهمایه لهجه قمی توجه شده است. برای نمایش تعلق به خانوادهاش، شاکردوست خواسته شده بود که تهمایهای از لهجه قمی را در صحبتهایش رعایت کند. به این ترتیب، درواقع، از او خواسته شده بود که به جای لهجه، تهمایه آن را رعایت کند.
تیتی | تیتی | آیدا پناهنده| گیلانی | 1399
در فیلم پناهنده، پرستو، که توسط بازیگر تیتی نقش ایفا میشود، دختری کولی است که در خطه شمال ایران ساکن شده و به روش زندگی و فرهنگ مردم آنجا عادت کرده است. شخصیت پرستو در ارتباط با طبیعت قرار دارد و بخش مهمی از فیلم را تشکیل میدهد.
این دختر ساده با گویش و لباسهای محلی شمالی در این فیلم به خوبی به نمایش گذاشته شده است و با نحوه صحبت کردن و حرکات چهرهاش کاراکتر خود را بهخوبی بازنمایی میکند.
شاکردوست با کارش در این فیلم، به دقت اطلاعات و مهارت لازم برای بازیگری با گویش منطقهای را داشت و به خوبی توانست به این شخصیت زنده و واقعیت بخشد.
ابلق | راحله | آذری| نرگس آبیار | 1399
الناز شاکردوست در فیلم «ابلق» نقش دختری از طبقه پایین را بازی کرد. او با لهجه آذری صحبت می کند و سعی کرده با حفظ لهجه و در عین حال بدون از دست دادن جدیت و پافشاری بر اعتقادات خود، ظرافت های رفتاری و کلامی معمول یک زن هم سن و سال خود را حفظ کند. تسلط او به لهجه در کنار ظاهر خجالتی و متواضعش باعث شده است که او را در این موقعیت جدید کاملاً بپذیریم. نکته قابل توجه در مورد فیلم ابلق این است که به طور کلی لهجه در این فیلم بسیار مهم است. نرگس آبیار سعی کرده از قمی گرفته تا آذری، لری و… از انواع لهجه ها برای شخصیت هایش استفاده کند. او قصد داشت این محله را الگوی کل جامعه بداند و جلوه های آن را تعمیم دهد.
آخرین تولد | ثریا | افغانستانی | نوید محمودی | 1401
در فیلم «آخرین تولد»، تمام بازیگران با گویش افغانستانی صحبت میکنند. در این فیلم، با شخصیت ثریا و مکالمه تلفنی او با دوستش اولین بار مواجه میشویم. در ابتدا، شاید برای ما درک شیوه صحبت کردن او سخت باشد، اما با گذر زمان و با مشاهده ویژگیهای رفتاری و موقعیتهایی که او به عنوان شخصیت اصلی داستان در آنها قرار میگیرد، درک میکنیم که شیوه صحبت کردن او کاملاً باورپذیر است.
شاکردوست، بازیگری افغانستانی، نقش زنی را بازی میکند که در گذشته به عنوان خبرنگار فعالیت میکرده، اما حالا دیگر در این حوزه فعالیت نمیکند. یکی از ویژگیهای اصلی شخصیت بازیشده توسط وی، توانایی در مدیریت لحن صحبت کردن است. در بخشهایی از فیلم، او را به عنوان یک زن عاشق میبینیم که شعر میخواند و جملات عاشقانهای را از خود بیان میکند. در بخشهای دیگر، لحن صحبتهای او توام با اضطراب و تنش است و در نهایت، شخصیت او عصیان میکند و بازی کاملاً متفاوتی را به نمایش میگذارد. با این وجود، در همه حال، تسلط و مهارت وی در بیان زبان ثابت و باقی میماند که این یکی از نقاط قوت بازی او در نقش یک شخصیت افغانی است.