به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، کروکودیل خونی اصطلاحی در پوکر، یکی از کازینو بازی های پرطرفدار یا قمار خانه هاست و عنوان اولین فیلم جواد عزتی در مقام کارگردان به همین موضوع برمی گردد. این اصطلاح در پوکر برای کسی که چیزی برای از دست دادن ندارد استفاده می شود. آدمی که سرش پر از آب است و فرقی نمی کند یکی داشته باشد یا بیشتر. بر این اساس فیلم «تمساح خونین» که این روزها در سینماهای اصفهان در حال اکران است و در انتظار علاقه مندان هنر هفتم است، سرنوشت یک بازی است و برنده و بازنده خاص خود را دارد.
ایسنا نوشت: بازی پوکر در یک مجتمع زیرزمینی، بررسی مسابقات و ضرب و شتم های مخفیانه، تعقیب و گریز در شب، قلدری و دور زدن قوانین رسمی همگی اتفاقاتی هستند که لایه هایی از جامعه را تشکیل می دهند و بی شک نادیده گرفتن آنها به معنای نبودن آنها نیست. ; هنر «تمساح خونین» به یاد آوردن این چهره شهر است.
هومان و پیمان دو دوست بامزه، ساده، دست و پا چلفتی، فقیر و بدشانس هستند که کارشان پادوآست. آنها ناخواسته وارد بازی پوکر می شوند که طرف اصلی آن افراد ثروتمند، باهوش، بی رحم و عصبی هستند. این فیلم در مورد بازی پوکر و بازی های دیگری است که هومان و پیمان به طور غیر منتظره و ناخواسته در دل خود بازی می کنند و قرار است در میانه آن با افراد خطرناکی روبرو شوند. در جریان این بازی های نابرابر، «تمساح خونین» رابطه عاشقانه هومن با همسر سابقش و پیمان او با معشوق خیالی اش را روایت می کند.
این فیلم داستانی کلیشه ای با پایانی قابل پیش بینی دارد. شخصیت ها را به دو دسته خوب و بد تقسیم می کند! عشق های تکراری را به تصویر می کشد. موقعیت های غیرمنطقی و اغراق آمیز اما خنده دار را به مخاطب نشان می دهد. او با ضرب و شتم های هیجان انگیز خود را معرفی می کند و در نهایت از بازیگران محبوب و محبوبی چون جواد عزتی، عباس جمشیدی فر، الناز حبیبی، مهران غفوریان، سعید آقاخانی، پژمان جمشیدی، هومان حاجی عبداللهی و کامبیز دیرباز استفاده می کند.
ویژگی های ذکر شده به این معناست که با یک فیلم کمدی-اکشن و پرمخاطب روبرو هستیم. «تمساح خونی» که سیمرغ بهترین کارگردانی جشنواره فجر امسال یعنی چهل و دومین دوره آن را از آن خود کرد، تمام عناصر یک فیلم مخاطب پسند را در داستان خود دارد. برعکس، این مولفه هاست که مخاطب خاص را فراری می دهد; همان مخاطبی که با سلیقه و دلبستگی خاص تری به سینما می رود و به نظر آنها این فیلم ها حرفی برای گفتن ندارند. چطور ممکن است چنین فردی وسط فیلم سینما را ترک کند!
چهره به چهره با چهره غیرقانونی شهر
بیشتر صحنه های این فیلم 106 دقیقه ای که فیلمنامه آن را پدرام افشار می نویسد، در شب می گذرد. شبی که تصویر غیرقانونی تهران را روایت می کند اما به هر شکلی به حیات خود ادامه می دهد. بازی پوکر در یک باشگاه زیرزمینی، چک کردن مسابقات و ضرب و شتم های مخفیانه، تعقیب و گریز شبانه، قلدری و زیر پا گذاشتن قوانین و هنجارهای رسمی برای بدست آوردن پول و مقام، همگی اتفاقاتی هستند که لایه های جامعه را شکل می دهند و بدون شک نادیده گرفته می شوند. این بدان معنا نیست که آنها آنجا نیستند.
یکی یکی از نکات مثبت فیلم روایت چهره پنهان شهر است. این چهره پشت نقاب شهر که نهادها و قوانین رسمی به رهبری نیروی انتظامی و نهادهای قضایی و فعالان اجتماعی و البته هنرمندان سینما در صدد رفع آن هستند، مختص تهران نیست.
قمار و پوکر و مسابقه چک و ضرب در شب های تهران چرا این فیلم اینقدر محبوب شد؟
روز و شب، هر شهر، کشور و محله ای ممکن است آشکار یا پنهان به محلی برای قلدرها، قلدرها و افراد جاه طلب تبدیل شود. در «تمساح خونین» هنرمند تهرانی بر اساس تجربه زیسته و شناخت شهرش، داستان این افراد را روایت می کند و زندگی زیردستانی را به تصویر می کشد که چاره ای جز سکوت و اطاعت از آنها ندارند.
سینماگران هر شهری مانند اصفهان ما می توانند از ظرفیت و تاثیر عمیق این هنر بهره ببرند و در راستای چالش های کشور خود، هنجارشکنی ها و بی قانونی های جامعه را به نمایش بگذارند و حداقل راه را روشن کنند. برای نجات قربانیان این بازی ها از زبان هنر سینما.
نمایش زندگی فقیر و غنی و شکاف طبقاتی این دو نیز از دیگر جنبه های مثبت «تمساح خونین» است. به خصوص در دورانی که اقتصاد دغدغه قشر وسیعی از جامعه ماست. با این حال می توان گفت روایت «تمساح خونین» از زندگی ثروتمندان و فقرا با واقعیت های جامعه امروزی همخوانی ندارد.
اگر به تماشای فیلمی با دغدغه های اجتماعی و در حال و هوای کمدی و هیجانی علاقه دارید، «تمساح خونین» انتخاب خوبی برای شماست. اما نگاه این فیلم به مسائل اجتماعی جامعه امروز چندان موشکافانه و حرفه ای نیست و بیشتر جنبه سرگرمی دارد.
۲۲۰۵۷