شیرین کننده سوکرالوز (سوکرالوز)، که در بسیاری از غذاها و نوشیدنی های بدون کالری یافت می شود، توسط بدن ما تجزیه نمی شود و پس از دفع از طریق فاضلاب به اقیانوس ها می رسد. اکنون تحقیقات جدید نشان می دهد که این ماده به میکروارگانیسم های موجود در انتهای شبکه غذایی آبزیان آسیب می رساند.
به نقل از ScienceAlertبه گفته محققان دانشگاه فلوریدا، انسان نمی تواند سوکرالوز را تجزیه کند که در مورد بسیاری از میکروارگانیسم ها وجود دارد و به طور کلی این ماده به راحتی تجزیه نمی شود. حتی اگر این ماده پس از مصرف از طریق فاضلاب وارد اقیانوس شود، می تواند میکروارگانیسم های مهمی را تحت تاثیر قرار دهد.
تأثیر شیرین کننده های مصنوعی بر میکروارگانیسم های آبزی
به گزارش دیجیاتو، محققان برای بررسی اثرات شیرین کننده های مصنوعی بر روی میکروارگانیسم ها، نمونه هایی را از آب شیرین و نمک جمع آوری کردند و آنها را در معرض غلظت های مختلف سوکرالوز در آزمایشگاه قرار دادند. اندازه‌گیری تعداد سیانوباکترها و دیاتومها در این نمونه‌ها پس از پنج روز نشان داد که این شیرین‌کننده مصنوعی تأثیر قابل‌توجهی بر روی آنها داشته است.
دیاتوم ها نوعی ریزجلبک هستند که در اقیانوس ها، آبراه ها و خاک های سراسر جهان یافت می شوند.
تعداد سیانوباکترها در آب شیرین در مواجهه با سوکرالوز در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت، اما در آب شور کاهش یافت. پس از افزودن سوکرالوز، محققان متوجه کاهش تعداد دیاتوم ها در آب شیرین و نمک شدند. محققان دریافتند که این تأثیر در آزمایشات آب شیرین بیشتر بود. ممکن است دیاتوم های آب شیرین سوکرالوز را با ماده مغذی دیگری اشتباه گرفته باشند.
اگرچه این تحقیق اثرات طولانی مدت سوکرالوز را بررسی نکرد، اما واضح است که اکوسیستم های طبیعی با تخلیه این شیرین کننده مصنوعی از طریق فاضلاب نامتعادل هستند. خطر ناپدید شدن کامل جمعیت دیاتوم ها وجود دارد. دیاتومها یکی آنها تولیدکنندگان عمده در اقیانوس ها و تنظیم کننده های مهم چرخه کربن و اکسیژن هستند. کاهش آنها می تواند به طور قابل توجهی بر کل شبکه غذایی از پایین به بالا تأثیر بگذارد.
نتایج تحقیقات از محققان در نشریه پایش و ارزیابی محیط زیست منتشر شد.