نادیا زکالوند: «لارنس ون وزنهو» در سال 1993 در شرکت مخابرات فرانسه استخدام شد و پس از مدتی نقل مکان کرد. یکی انتقال از شرکت های وابسته خانم لارنس از بدو تولد از همی پارزی (فلج بخشی از عضلات بدن) و صرع رنج می برد. به او پیشنهاد شغلی در شرکت مخابرات داده شد که با سلامتی او سازگار بود. اما زمانی که 9 سال بعد به یک شرکت دیگر منتقل شد، کاری به او پیشنهاد نشد که با مشکلات جسمانی او سازگار باشد و آن شرکت تنها 20 سال حقوق لارنس را پرداخت کرد و هیچ انتظاری از او نداشت. با وجود شکایت لارنس از مدیران شرکت، این روند همچنان ادامه دارد.
لارنس و وکیلش بر این باورند که شرکت حقوق کامل او را به لارنس می پردازد بدون اینکه چیزی به او ارائه دهد که ممکن است او را مجبور به ترک شغل کند. در واقع او با لارنس با تحقیر رفتار می کند.
به همین دلیل لارنس در نهایت تصمیم گرفت از مدیران این شرکت به دلیل تبعیض بر اساس وضعیت جسمانی خود شکایت کند.
به گفته وکیل لارنس، دنبال کردن شغل برای یک فرد معلول به معنای موقعیت اجتماعی، شناخت و روابط اجتماعی بین او و جامعه اش و همچنین رفتار مدیران این شرکت با لارنس است که او را به مدت 20 سال تقریباً بیکار نگه داشت تا اینکه مجبور شد برود واقعا شرکت کردن بی انصافیه
از سوی دیگر شرکتی که این زن در آن کار می کند مدعی شد برای حفظ موقعیت اجتماعی او حقوق کامل را به او داده اند و حتی چندین بار به او وام بلاعوض داده اند. علاوه بر این، چندین بار تلاش کردند که به او شغل مناسبی را پیشنهاد دهند، اما بارها به او مرخصی استعلاجی دادند.
منبع: