مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت: رئیس جمهور محترم فرمودند حتی قبل از توسعه به هر قیمتی شده به فکر معیشت مردم خواهند بود.
این سخنان ریاست محترم جمهور سخنان رؤسای جمهور قبلی را تکرار می کند و نشان می دهد که در گذشته تأمین معیشت مردم ممکن نبوده و این امر را سرلوحه کار خود قرار داده اند.
وقتی از معیشت صحبت می کنیم به چه فکر می کنیم؟ بر اساس اصول، معیشت بهتر در فارسی به معنای زندگی بهتر است. معیشت بهتر یعنی زندگی بهتر بدون توجه به عوامل اجتماعی و روانی از جمله تغذیه روزانه اعم از آب، غذا، دارو و مسکن بدون توجه به هوای سالم، تحصیل، حمل و نقل و تفریح.
ما می خواهیم به تدریج آنچه را که در سال های اخیر حل نشده از ظرفیت معیشت حذف کنیم، زیرا ثابت شده است که حل شدنی نیست. اول از همه بحث مسکن است که حداقل 50 درصد درآمد مستاجران را تشکیل می دهد. به عنوان یک قاعده، اینها مواردی هستند که مشخصات استاندارد ندارند. از سوی دیگر، مسئله درمان، به ویژه در مورد بیماری های مزمن و بیماری های خاص، آنقدر زیاد است که چاره ای جز رنج بردن بیماران نیست. نه بیمه ها آنها را می پذیرند و نه امکانات بیمارستانی پاسخگوی آنها هستند. دلیل دیگر مهاجرت پزشکان و پرستاران است که به همین دلیل بحث درمان را از حوزه معیشت مردم خارج می کنیم و به آب و غذا بسنده می کنیم.
بیایید به شرایط فعلی نگاه کنیم که حدود 30 میلیارد دلار ارز نفتی را صرف واردات کشاورزی مربوط به تغذیه مردم می کنیم و البته می گویند این واردات از نوع تراریخته است که کشت آن در ایران ممنوع است اما واردات رایگان از این اقلام برای عرضه روغن، برنج، مرغ و تخم مرغ، گوشت قرمز و لبنیات استفاده می شود و بدون این واردات، اقلام مذکور در قفسه های کشور خالی می ماند. این معیشت چگونه بهبود می یابد؟
باید واردات را با ارز نفت افزایش دهیم و سیستم توزیع را بهبود بخشیم و قیمت ها را کاهش دهیم یا یارانه بیشتری بپردازیم تا وضعیت معیشتی مردم بهتر شود و روزی 2100 تا 2200 کیلو کالری به طرق مختلف بخورند، مانند: ب- گوشت قرمز، گوشت سفید، نان، لبنیات (میوه را جزء معیشت خود نمی شماریم) و به زبان علم تغذیه، پروتئین، چربی و کربوهیدرات برای خود تامین کنند.
گفته اند به هر قیمتی که شده معیشت مردم را بهبود می بخشند و معیشت فقط خوراک است، با فرض اینکه هزینه آن بیش از 30 میلیارد دلار نفت باشد. علاوه بر این، خرید، حمل و نقل و انتقال پول به روش های غیر متعارف نیز تحریم هایی در نظر گرفته شده است و هنوز مشخص نیست که افراد ضعیف و محروم چه سودی خواهند داشت.
به همین دلیل است که می گویند به هر قیمتی به این معناست که نفت بیشتری را به ارز از خارج بخریم و از بیت المال امانت خداوند به بدترین شکل ممکن استفاده کنیم، البته با شرایط و ضوابط. در 40 سال گذشته این روش وجود داشته و دارد و هر سال نیاز به ارز برای این واردات بیشتر می شود.
می بینیم که «به هر قیمتی» به معنای «ارز نفتی بیشتر» است. اکنون نوبت رئیس جمهور محترم است که معنای «به هر قیمتی» را توضیح دهد و بگوید کدام کشورهای دنیا -دنیای امروز و دنیای گذشته- معیشت مردم را از این طریق، یعنی از طریق این هزینه ها بهبود بخشیده اند. ثروت؛ این فقط برای نان و گوشت است! اگر به مبانی دینی اعتقاد داریم باید این جمله پیامبر را هم به یاد داشته باشیم که باید کار را یاد بگیریم. این نظم به معنای توسعه است.
اگر کشوری معیشت مردم را بهبود بخشیده است، تنها از طریق توسعه است و نه از طریق «مصرف دارایی». بهبود معیشت مردم از طریق توسعه اتفاق می افتد. اگر کشاورزی را توسعه ندهیم (یعنی اصلاح نکنیم)، این کشاورزی خشک می شود و نیاز به واردات بیشتر می شود. اگر تکامل پیدا نکنیم، رودخانه ها همچنان آلوده خواهند شد و سرزمین ما همچنان پر از زباله خواهد شد. اگر توسعه ندهیم، آب ما با فاضلاب مخلوط می شود (همانطور که قبلاً شده است) و شما درمانده می شوید که آب پاکی که بخشی از معیشت مردم است را به مردم بدهید. اگر توسعه ای نباشد مصرف انرژی شما روز به روز بیشتر می شود و جامعه فقیرتر می شود.
آقای رئیس جمهور! توسعه را به تخیل خود محدود نکنید و از شعارهای پوپولیستی پیروی نکنید. به ایران فکر کنید که 90 میلیون نفرش باید زندگی بهتری داشته باشند و ثروتشان با ایده های خام هدر نرود. ایرانی را در نظر بگیرید که به قول قرآن «صمد» است نه بادکنکی که باد کرده و در سوزن بیفتد. اگر به فکر توسعه نباشید، نمی توانید موانع بخش خصوصی را بردارید. توسعه پایدار هماهنگ با خلقت خداوند.