بعدی- Chaurin و Louise در سال 1970 در یک آپارتمان بزرگ مشترک در پاریس زندگی عجیبی داشتند.
بر اساس گزارشی از گاردین، Ervé Geber عکاس، نویسنده، گزارشگر و فیلمنامه نویس برنده جایزه سزار در ابتدا می خواست فیلمی بر اساس زندگی عمه های بزرگش بسازد. اگرچه گیبر یکی در میان معدود بازدیدکنندگان دائمی، دو خواهر بودند، اما آنها پیشنهاد او را به کلی رد کردند. او بدون ترس نمایشنامه ای بر اساس زندگی آنها نوشت و صدها عکس از آنها گرفت که اکثراً عکس هایی معمولی بودند. ارو گبر در گزیده ای از رمان عکس سوزان و لوئیز که اولین بار در سال 1980 منتشر شد، به یاد می آورد: “همه چیز با اولین عکس هایی که از آنها گرفتم و نشان دادم شروع شد.” پروژه جاه طلبانه.”
در مقدمه نسخه جدید کتاب، هنرمند و عکاس ساکن نیویورک، مویرا دیوی، آن را به عنوان یک رمان گوتیک در تصاویر توصیف می کند که در آن هنرمند با فریبکاری و اغواگری هوشمندانه، عمه های حیله گر خود را فریب می دهد. با این حال، این مقدمه خواننده را به طور کامل برای کلمات نگران کننده آماده نمی کند، تصاویری که پویایی پیچیده روانشناختی زندگی روزمره این خواهران را به تصویر می کشد، و نقش گیبر در افشای این حقایق را بازی می کند.
گاهی اوقات، گیبر به صورت سوم شخص به خود اشاره می کند، گویی نقش خود را به عنوان یک شخصیت حیاتی، اگر چه نامرئی، در روایت خانوادگی عجیب خود تصدیق می کند. او می نویسد: «آنها با یکدیگر صحبت نمی کنند، مگر زمانی که من هر یکشنبه به آنها سر می زنم. آنها حتی یک سوال در مورد زندگی یا کار من نمی پرسند، آنها فقط با یکدیگر صحبت می کنند. آنها در حال نمایش رابطه خواهرانه خود برای من هستند.
گیبر در توصیف زندگی خاله‌هایش می‌نویسد: “سوزان بزرگ‌تر است؛ کسی که پول دارد. لوئیز، خواهر کوچکتر بازنشسته‌اش، به عنوان خدمتکار فروتن و سلطه‌جو او خدمت می‌کند. سوزان داستان‌هایی از طمع، خاطرات و رنج‌هایش تعریف می‌کند. “لوئیز. داستان های زهد و مرگ را روایت می کند.» زندگی های درهم تنیده این دو خواهر به قول گیبر است. با دقتی وحشتناک و حساب شده تنظیم شده است.
اروه گبر همراه با سوزان و لوئیز، مقالات انتقادی، جزوه‌ها، فیلمنامه‌ها و رمان‌های زندگی‌نامه‌ای نوشت که اکنون به عنوان پیشگامان ژانر داستانی زندگی‌نامه‌ای امروزی شناخته می‌شوند. گابر به نوعی روایت سنتی داستان و زندگی نامه را رد کرد. گابر نویسنده ای باهوش، خلاق و غیر متعارف است که از شکستن چارچوب های اخلاقی هراسی ندارد. به گفته منتقدان، سوزان و لوئیز یک اثر ادبی کمیاب در میان بسیاری از انتشارات دیگر گیبر است.
گابر هنر نویسندگی و عکاسی خود را در این کتاب تلفیق کرده است. تصاویر ترکیبی از احساس ناآرامی، صمیمیت، ناراحتی و صحنه سازی هنرمندانه را در مخاطب ایجاد می کند. فقط برخی از این تصاویر از زندگی واقعی این خواهران الهام گرفته شده است، در حالی که بیشتر تصاویر فانتزی و هنر صحنه سازی عجیب گیبر را به تصویر می کشند.
گیبر در 36 سالگی در سال 1991 درگذشت، همان سالی که سوزان درگذشت. در ماه های پایانی زندگی روزمره خود در حالی که با بیماری دست و پنجه نرم می کرد، ویدئویی را ضبط کرد که پس از مرگش از تلویزیون فرانسه پخش شد. لوئیز در سال 1998 درگذشت. سوزان در نسخه ای از کتابی که هر دو برای گابر امضا کردند، نوشت: «تقدیم به برادرزاده بسیار عزیزمان، اروه. در تحسین که این کتاب ما را از گمنامی بیرون کشید. اثری که برای فروتنی ما بسیار درخشان است.»