جمجمه قدیمی غیرمعمول تاریخ پزشکی را بازنویسی کرده است / عکس

به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، مصریان باستان در زمینه پزشکی بسیار پیشرفته بودند و به مهارت ها و دانش خود معروف هستند که هزاران سال بعد همچنان از آنها یاد می گیریم. اما مواردی وجود داشت که مصری ها برای درمان آن تلاش کردند و شکست خوردند. یکی یکی از این موارد هنوز هم برای بشریت چالش برانگیز است، سرطان، جهش بافت زنده به چیزی بدخیم و کشنده.

با این حال، ما شواهد جدیدی داریم که نشان می دهد مصریان باستان سرطان را تایید نمی کردند. دو جمجمه که در حال حاضر در مجموعه داک ورث دانشگاه کمبریج نگهداری می شود، شواهدی از سرطان و تلاش برای درمان را نشان می دهد.

پائوپاتولوژیست ادگارد کاماروس از دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا در اسپانیا گفت: “این یافته شواهد بی نظیری از چگونگی تلاش پزشکی مصر باستان برای مبارزه یا تشخیص سرطان در بیش از 4000 سال پیش است.” تاریخ پزشکی.»

این دو جمجمه هر دو نشانه‌های سرطان را نشان می‌دهند. اما هر کدام پس از تجزیه و تحلیل دقیق میکروسکوپی و سی تی اسکن، داستان کاملا متفاوتی را بیان می کنند.

جمجمه شماره 236 متعلق به مردی بود که بین 2687 تا 2345 قبل از میلاد زندگی می کرد. در مصر باستان زندگی می کرد. او در اوایل دهه 30 زندگی خود درگذشت و جمجمه او با حدود 30 ضایعه پر شده است که نشان دهنده سرطان متاستاتیک است، اگرچه تشخیص های احتمالی دیگری نیز وجود دارد.

بیشتر این ضایعات نسبتاً کوچک هستند، اما ضایعات بسیار بزرگتری نیز وجود دارد، از جمله یک شکاف به اندازه یک سکه که در اثر تخریب بافت توسط بافت سرطانی یا یک نئوپلاسم در بالای جمجمه مرد سوراخ شده است.

هنگامی که محققان با دقت بیشتری به آوار نگاه کردند، متوجه چیز خارق العاده ای شدند. لبه ها با علائم برش مشخص شده اند، گویی یک جراح باستانی سعی کرده است نئوپلاسم ها را با یک ابزار فلزی از بین ببرد. این بریدگی‌ها نشانه‌ای از شفای اندک است، که نشان می‌دهد در زمان مرگ ایجاد شده‌اند. شاید قانونی باشد، شاید به عنوان آخرین راه حل، اما تقریباً به طور قطع مربوط به سرطان مردانه است.

جراح ارتوپد آلبرت ایسیدرو از بیمارستان دانشگاه ساگرات کور می‌گوید: «به نظر می‌رسد که مصریان باستان نوعی عمل جراحی مرتبط با حضور سلول‌های سرطانی را انجام می‌دادند، این ثابت می‌کند که پزشکی مصر باستان شامل درمان‌های تجربی یا اکتشافات پزشکی مرتبط با سرطان نیز می‌شود.» .

جمجمه #E270 در مجموعه داکورث متعلق به زنی بود که بین سال های 663 تا 343 قبل از میلاد زندگی می کرد. زندگی می کرد. او بیش از 50 سال داشت که درگذشت و جمجمه اش پر از داستان است. اولین چیزی که ممکن است متوجه شوید یک ضایعه بزرگ در بالای جمجمه بین استخوان های پیشانی راست و جداری است. این ضایعه با استئوسارکوم یا مننژیوم و سایر تشخیص های احتمالی سازگار است.

اما علائم دیگری روی جمجمه وجود دارد. زخم بزرگی روی ابروی چپ او بر اثر ضربه شدید ایجاد شده است. به گفته بازرسان، به نظر می رسد فردی با اسلحه تیز به سر او اصابت کرده و در سمت چپ بالای سرش زخمی وجود دارد.

نکته جالب در مورد این آسیب ها این است که به خوبی بهبود می یابند. ما نمی دانیم که آیا آنها به طور همزمان یا جداگانه به وجود آمدند، اما او از هر دو جان سالم به در برد که نشان می دهد ممکن است تحت درمان قرار گرفته باشد. اما حقیقت در مورد زخم ها برای یک قربانی زن یک راز است.

این زن سرباز بود؟

تاتیانا توندینی باستان شناس از دانشگاه توبینگن آلمان می گوید. اگر چنین است، باید در مورد نقش زنان در گذشته و نحوه مشارکت فعالانه آنها در درگیری ها در دوران باستان تجدید نظر کنیم. ضایعه سرطانی بزرگ روی جمجمه زن، برخلاف جمجمه مرد و جراحات قبلی او، هیچ نشانه‌ای از بهبودی را نشان نمی‌دهد که بتوانیم با اطمینان آن را شناسایی کنیم.

اگرچه نمی توان علت مرگ را در هر دو بیمار به وضوح مشخص کرد، اما مرحله پیشرفته سرطان در هر دو مورد نشان دهنده ارتباطی با مرگ و میر است که نمی توان نادیده گرفت. اگرچه مصریان باستان برای درمان تلاش کردند، اما به نظر می رسد هیچ درمانی تا کنون ممکن نبوده است.

منبع: علمی

22272227