بهار ۱۸۳۵، ایدای ۱۹ ساله با ویلیام کینگ که یکی از دوستان فرزند سامرویل بود، ازدواج کرد. کینگ در کمبریج درسخوانده بود و شغلی دولتی داشت.
طی چند سال بعد، آنها صاحب سه فرزند شدند، اما ایدا همزمان با مدیریت خانواده، به مطالعهی مثلثات پیشرفته نیز مشغول بود. فعالیتهای موفق ویلیام این مدت باعث شد به مقام ارل ارتقا پیدا کند و نام خانوادگی آنها از این تاریخ به لاولیس تغییر کرد.
ایدا پس از تولد سومین فرزندش تصمیم گرفت به حوزهی ریاضی برگردد و برای اجتناب از شایعهپردازیهای رایج جامعه، از چارلز ببیج خواست استاد مجربی برای او بیابد. این استاد جدید آگوستوس دی مورگان بود: اولین استاد ریاضیات کالج لندن، منطقدان مشهور و نویسنده چندین کتاب دانشگاهی.
لاولیس در مکاتبات خود با ببیج علاقهاش به ریاضیات گسسته را بیان میکرد و برای مثال تعریف میکرد که چگونه برای بازی Solitaire فرمولی یافته است. اما دی مورگان طبق روال سنتی آموزش ریاضیات، کار خود را با حساب دیفرانسیل و انتگرال شروع کرد.
ببیج تا این تاریخ مقالات متعددی نوشت و چندینبار در ساخت موتور نهایی محاسباتی که آن را Difference Engine مینامید، شکستخورده بود. او سرانجام به ایدهی جدیدی رسید: شاید بهتر بود بهجای ماشینی که فقط «تفاوتها» را محاسبه میکرد، موتوری تحلیلی میساخت که از انواع عملیات ریاضی پشتیبانی میکرد.
تعاریف مدرن ماشین تحلیلی ببیج را یک تورینگ کامل مینامند
طرح اولیهی ماشین تحلیلی ببیج، بسیار خارقالعاده و حرفهای بود. این طرح نبوغ بالای دانشمند انگلیسی را نشان میداد، چرا که بعدها بهعنوان اولین کامپیوتر قابل برنامهنویسی تاریخ نیز شناخته شد. در تعاریف مدرن این ماشین را یک تورینگ کامل مینامند.
ماشین تحلیلی ببیج بخشهایی همچون منطق ریاضی، جریان کنترلی با استفاده از لوپها، برنچینگ دستورالعمل و همچنین حافظهی مجزا داشت. نکتهی جالب این که تمامی این بخشها با نیروی بخار یا دست و با قطعات مکانیکی کار میکردند.
مقالهی لاولیس درمورد موتور تحلیلی
تحقیقات و ایدههای ببیج در انگلستان چندان مورد استقبال قرار نگرفت، اما در سایر کشورهای اروپایی سروصدای زیادی بهپا کرد. او حتی به تورین دعوت شد تا دربارهی موتور تحلیلی سخنرانی کند و مورد تجلیل دولت ایتالیا قرار گرفت.
ببیج هرگز در مورد موتور دیفرانسیل یا موتور تحلیلی مقالهای منتشر نکرده بود، اما اکتبر ۱۸۴۲ و بعدازاین سخنرانی مهندسی بهنام لوئیجی منابرا مقالهای بر اساس گفتههایش نوشت. ایدا پس از مطالعهی مقاله تصمیم گرفت آن را به انگلیسی ترجمه کند و به نشریات بریتانیایی بدهد.
ببیج پس از مرور ترجمهی مقاله، به ایدا پیشنهاد داد روایت خودش را از موتور تحلیلی بنویسد، زیرا به توانایی و دانش ایدا ایمان داشت. فوریه ۱۸۴۳ لاولیس تصمیم گرفت همان مقاله را بهطور کاملتر و مرتبتری ترجمه کند و یادداشتهای گستردهی خودش را نیز به آن بیفزاید.
یادداشتهای ایدا بر مقالهی «منابرا» از خود این مقاله مفصلتر و مهمتر شد
یادداشتهای ایدا به ترتیب الفبا از A تا G ادامه داشتند و در بخش G، الگوریتم مشهور او قرار داشت. این یادداشتها سه برابر متن مقالهی اصلی بودند. در نهایت وقتی ترجمهی او با نام Sketch of Charles Babbage’s Analytical Engine چاپ شد، بخش اعظم مقاله، نوشتههای ایدا بود که شامل معادلات جبری برای توضیح چگونگی انجام معادلات ریاضی توسط موتور تحلیلی میشد.
ببیج نیز یکی از سختترین معادلات (اعداد برنولی) را برای ایدا ارسال کرد تا آن را به تحقیقات خود اضافه کند. نکتهی مهم این که ایدا اشکالاتی در معادلات ببیج پیدا کرد که شخص ببیج بعدا آنها را بهعنوان اشتباهات جدی نام برد. لاولیس ضمن مکاتبهی مداوم با ببیج، ماهها بهدقت روی نوشتههایش کار کرد.
منبع:عصرایران