گرمازدگی، یکی یکی از شایع ترین عوارض گرمازدگی است که با افزایش شدید دما سلامت انسان را تهدید می کند. این عارضه به دلیل گرم شدن بیش از حد بدن به دلیل قرار گرفتن طولانی مدت در دمای بالا یا فعالیت بدنی زیاد رخ می دهد و در تابستان بسیار شایع است.
به گزارش همشهری آنلاین، این عارضه جدی ترین نوع آسیب گرما و گرمازدگی است و علائم آن زمانی ظاهر می شود که دمای بدن به 40 درجه سانتیگراد یا بیشتر برسد. زمانی که فرد برای مدت طولانی زیر آفتاب یا هوای گرم می ماند، بدنش آب زیادی از دست می دهد و دچار کم آبی می شود. در این حالت ممکن است بدن فرد دیگر عرق نکند و این نشان می دهد که بدن دیگر قادر به خنک شدن خود نیست. به این ترتیب فرد در معرض گرمازدگی قرار می گیرد. کارشناسان می گویند اگر فردی که از گرمازدگی رنج می برد ظرف 30 دقیقه خنک نشود و به دمای طبیعی برسد، احتمالا جانش در خطر خواهد بود.
گرمازدگی آخرین مرحله گرمازدگی است و نیاز به توجه و مداخله فوری دارد. زیرا می تواند به سرعت به مغز، قلب، کلیه ها و ماهیچه ها آسیب برساند. هر چه درمان بیشتر به تعویق بیفتد، آسیب بیشتری به بدن وارد می شود و احتمال عوارض جدی تر یا مرگ بیشتر می شود.
علائم گرمازدگی
به گفته کارشناسان اورژانس گرمازدگی; دارای 4 مرحله استرس گرمایی، گرمازدگی، گرمازدگی و گرمازدگی. این چهارمین و آخرین مرحله گرمازدگی است و بنابراین خطرناک ترین مرحله آن است.
هر یک از این مراحل علائم منحصر به فرد خود را دارند.
در مرحله استرس گرمایی، فرد علائمی مانند سرگیجه، ضعف، حالت تهوع، تشنگی و سردرد را احساس می کند.
در مرحله گرمازدگی، فرد علائمی مانند تعریق بیش از حد، خستگی، بثورات پوستی، گرگرفتگی، اسپاسم عضلانی و همچنین درد، سردرد یا سرگیجه خفیف و حالت تهوع را تجربه می کند.
در مرحله گرمازدگی، فرد علائمی مانند رنگ پریدگی، تعریق شدید، حالت تهوع، اسهال و استفراغ، جوش های ریز، سردرد، گرفتگی عضلات، خستگی، ضعف، تشنگی بیش از حد، سرگیجه، تنگی نفس، تکرر ادرار و تیره شدن نواحی را تجربه می کند. ادرار از دست دادن تمرکز، تورم، بی حسی خفیف پا، مچ پا یا انگشت و از دست دادن هوشیاری ممکن است رخ دهد.
مرحله گرمازدگی، اما ضربان قلب ضعیف، تنفس سریع، عدم تعریق با وجود گرمای شدید، افزایش شدید دمای بدن، بثورات پوستی، حالت تهوع، سردرد و سرگیجه، تاری دید، تغییرات خلقی و پرخاشگری، بی ثباتی، هذیان و از دست دادن هوشیاری همراه است. اگر این مرحله شدید باشد یا بیمار دیر به مرکز بهداشت برسد، ممکن است به اعضای بدن آسیب برساند و حتی منجر به کما و مرگ شود. اگر دمای بدن فرد در عرض 30 دقیقه به حد نرمال نرسد و در این مدت بهبودی در وضعیت وی ایجاد نشود، فردی که این علائم را دارد، احتمالا وارد مرحله گرمازدگی می شود.
اقدامات مهم
در گرمازدگی، مکانیسم های خنک کننده بدن از کار می افتند که می تواند منجر به آسیب جدی اندام و حتی مرگ شود.
اگر یکی از اطرافیان شما مشکوک به گرمازدگی است، باید فوراً با اورژانس تماس بگیرید و سعی کنید دمای بدن فرد را تا رسیدن کمک پزشکی کاهش دهید. در اینجا نحوه انجام این کار آمده است.
فرد را به محیطی خنک ببرید.
پاهای خود را کمی بالاتر از سطح زمین قرار دهید.
روی پوستش آب سرد اسپری کنید.
از کمپرس سرد در قسمت های مختلف بدن خود استفاده کنید.
به طور مداوم تنفس خود را چک کنید.
اگر فردی دچار گرمازدگی شده است، باید ظرف 30 دقیقه خنک شود تا سلامتی او در خطر جدی قرار نگیرد. در این 30 دقیقه نیروهای اورژانس باید وارد شده و مداخلات لازم را برای نجات جان چنین فردی انجام دهند.
تفاوت گرمازدگی و گرمازدگی
پس چرا این عارضه به سکته مغزی معروف است؟ شباهت این عارضه تابستانی با حمله قلبی یا سکته چیست؟ سوال مهمتر این است که تفاوت گرمازدگی و گرمازدگی دقیقا چیست؟
اصطلاح “سکته گرما” به این دلیل استفاده می شود که این بیماری ناگهانی و بحرانی است، شبیه به حمله قلبی یا سکته مغزی. در هر صورت، سکته مغزی به یک بحران پزشکی ناگهانی و جدی اشاره دارد که نیاز به مراقبت های اورژانسی دارد.
در گرمازدگی بدن نمی تواند به سرعت دمای خود را تنظیم کند و این امر منجر به افزایش خطرناک دمای بدن و اختلال در عملکرد سیستم های حیاتی بدن می شود. این وضعیت می تواند به سرعت بحرانی شود و جان فرد را به خطر بیندازد. درست مانند سکته های قلبی و مغزی که می تواند ناگهانی، جدی و کشنده باشد.
اما تفاوت اصلی گرمازدگی و گرمازدگی در شدت و خطرات علائم و مکانیسم های دفاعی بدن است. اگرچه گرمازدگی خطرناک است و می‌تواند منجر به مرگ شود، اما یک بیماری کم‌خطر است که در صورت عدم درمان سریع می‌تواند منجر به گرمازدگی شود. گرمازدگی یک وضعیت اضطراری و آخرین مرحله گرمازدگی است، اما می تواند منجر به مرگ شود.
درمان سریع معمولا در گرمازدگی موثرتر است، اما در گرمازدگی زمان طلایی (30 دقیقه) طول می کشد تا دمای بدن فرد به حالت عادی برگردد و ممکن است درمان موثر نباشد و فرد بمیرد.