به نقل از ورزش سه، دی بوئک سالها یکی از ستونهای خط دفاعی اندرلخت بود؛ بازیکنی قابل اتکا، بیحاشیه و منظم که فوتبال را با عقل بازی میکرد، نه فقط با پاهایش. او در تیم ملی بلژیک ۳۶ بار پیراهن شیاطین سرخ را به تن کرد و در دو جام جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ حضور داشت. او نماینده یک نسل قبلتر از نسل طلایی فوتبال بلژیک بود: نسلی سختکوش، بیادعا و مسئولیتپذیر.
دیبوئگ بعد از بازنشستگی خیلی زود وارد دنیای مربیگری شد. مسیر او شاید پرزرقوبرق نبود، اما مسیری حرفهای و احترامبرانگیز بود. سرمربی، معلم فوتبال، اینها توصیفاتی است که شاگردان او از دیبوئک دارند. کسانی که با او کار کردند، بیش از هر چیز از شخصیت انسانیاش گفتند؛ از سکوتهای بهجا، از تصمیمهای سنجیده و از وفاداریاش به اصول.
درگذشت ناگهانی او، آن هم پس از دورهای سخت در زندگی شخصیاش، اندوه این خبر را دوچندان کرد. فوتبال بلژیک یکی از چهرههایی را از دست داد که شاید همیشه تیتر اول نبود، اما در لایههای عمیقتر این ورزش ریشه داشت.
فوتبال بلژیک امروز اندوهگین است. در غم مردی که فوتبال را با وقار زندگی کرد. نام گلن دیبوئک در تاریخ فوتبال بلژیک و اروپا ماندگار خواهد بود.
257 251
گردآوری شده از:خبرآنلاین