به نقل از خبر ورزشی، نوع نمایش بازیکنان و نوع افکار مربیان، مکمل میزان کارآمدی مدیران فوتبال ماست. از امکانات و زیرساخت تا تفکر حرفهای، استراحت و تغذیه، حتی نوع پوشش مسابقات فوتبال، هیچ کدام را نداریم اما با یک پیشوند فرهنگی قبل نام باشگاه و با یک پسوند حرفهای بعد از کلمه لیگ و فوتبال، خودمان را گول زدهایم!
در بیست و پنجمین دوره عمر لیگ برتر حرفهای هنوز هیچ باشگاه ما زمین اختصاصی ندارد. دایره مربیان و مدیران کاملاً بسته و کسی جدید وارد آن نمیشود. نسل مربیان موسوم به سنتی، خانه نشین شدهاند اما درد بزرگ آنجاست که جانشینان آنها تنها ادعای فوتبال مدرن و دانش حرفهای دارند و در عمل، همان فوتبال علی اصغری را دنبال میکنند!
عمق فاجعه آنجاست که مربیان مدعی فوتبال مدرن و حرفهای، در عمل هیچ راهی برای گلزنی شاگردانشان ندارند و میبینیم که با استخدام اوت انداز، سعی در رسیدن به گل از روی اتفاق یا شلوغی جلوی دروازه یا اشتباهات مدافعان حریف دارند.
در دهه ۵۰ شمسی اکبر میثاقیان با پرتاب اوتهای بلند بابی تازه وارد فوتبال ایران کرد که میبینیم هنوز هم بعد از ارسال از کنارهها بهترین راه برای رسیدن به گل است! فوتبال انگلیسی که بیشتر از ۱۰۰ سال قبل در جزیره وجود داشت و ما فقط علاوه بر پا، قدرت ارسال دست را هم با آن اضافه کردهایم!
اما از حق نباید گذشت؛ یک نوآوری نیز در این عرصه به نام فوتبال ایران ثبت شده است، روشی که نادر محمدی هر سال به واسطه تبحر در آن قراردادهای خوب میبندد و میلاد محمدی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه سعی در جهانی کردن آن داشت، اما مایه تمسخر شد!
257 251
گردآوری شده از:خبرآنلاین