در سراسر جهان ، برای کسانی که برای کشورشان جنگیده اند که جان خود را از دست داده اند یا معلول و معلول بوده اند ، امکانات و شرایط ویژه ای برای گذراندن بقیه زندگی و راحت ترین خانواده های خود فراهم شده است.
ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست ، اما مدیریت ضعیف و مدیریت ضعیف که همیشه در چندین زمینه از فعلی و ساری بوده است ، متأسفانه بارها و بارها جانبازان را تکرار کرده است.
در 1 فروردین 2 ، سخنگوی دولت ، فتنه موهجارانی ، اعلام کرد که موضوع واردات جانبازان در بودجه دیده شده و توسط دولت تصویب شده است. در نگاه اول ، این خبر خوشحال به نظر می رسد ؛ اما اگر کمی دقیق تر به نظر برسیم و مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیریم ، ممکن است این سؤال در ذهن ما ایجاد شود که حاکمیت روش دیگری برای حمایت از جانبازان را انتخاب کند.
به نمایندگی از جانبازان ، هیچ کس!
مجوز واردات خودروهای خاص تر را اعطا کنید و با محدودیت های کمتری برای جانبازان ، منجر به یک سری اتومبیل های ویژه که وارد کشور می شوند منجر شده است. در ابتدا تصور می شد که این اتومبیل ها با قیمت خاصی وارد می شوند و سپس در بازار آزاد فروخته می شوند و سرانجام جانبازان از این توافق نامه بهره مند می شوند. با این حال ، همین روش سوال سوال بود. اما این اصلاً اتفاق نیفتاد.
تقریباً دو سال پس از تصویب برنامه واردات وسیله نقلیه برای جانبازان ، سرانجام در وسط اسفند سال گذشته ، تنها یک ماشین ثبت نام راه اندازی شد که پس از آن چندین دستگاه دیگر راه اندازی شد. نکته عجیب در این مورد این بود که قیمت این اتومبیل ها در بازار آزاد حدود 5 میلیارد دلار اعلام شد.
در این شرایط ، ضعف جدی آداب و رسوم و سایر مدیران ، که نتوانستند این اتومبیل ها را با سرعت و کیفیت وارد کنند ، فقط برای این بخش جامعه بدنام و رنج آنها را دو برابر کردند. در حالی که درک عموم مردم ، جانبازان این اتومبیل ها را با قیمت های بسیار ارزان وارد کرده و سپس با قیمت بالایی فروخته می شوند ، واقعیت این بود که بسیاری از آنها از طریق وام و وام وام گرفته شده بودند. اما ماشین ها ماهها ماندند و سرانجام جانبازان مجبور شدند ماشین های خود را با قیمت های مختلف بفروشند تا از شر بدهی خلاص شوند.
این روند باعث افزایش قیمت خودروهای خاص در بازار شده است به طوری که حتی خریداران بالقوه به دلیل این قیمت های نجومی در حال حاضر تمایلی به خرید ندارند. در نتیجه ، در بازار فعلی ، اتومبیل های وارد شده از جانبازان عمدتاً در گمرک پرتاب می شوند یا منتظر مشتری چند میلیاردر در پارکینگ و نمایشگاه هستند.
آیا واقعاً راه بهتری برای حمایت از جانبازان وجود نداشت؟
در مورد لزوم حمایت از حاکمیت جانبازان شکی نیست ، اما واردات این خودرو به روش فعلی در حال حاضر اجرا شده است ، به جای اینکه فقط به روح این عزیزان آرامش بخشد.
وقتی از ابتدا مشخص بود ، بسیاری از جانبازان تصمیم به خرید این اتومبیل ها ، فروش آنها در بازار آزاد برای تأمین هزینه های زندگی ، آیا این بهتر است؟ نبود آیا دولت از ابتدا در وام های کم هزینه یا حتی یارانه پشتیبانی کرده است؟ این مورد هم در مورد مشکلات زندگی جانبازان و هم با معقول ترین منابع پولی کشور مانند واردات خودروهای اقتصادی یا سایر برنامه های پشتیبانی بود. این طور نیست که اتومبیل ها ماه ها در آداب و رسوم در زیر آفتاب سوزان دفن شده اند.
آیا واقعاً واردات ماشین برای جانبازان بود؟
تلخ ترین بخش تاریخ این است که حتی اگر این عزیزان سعی کنند از اتومبیل های خریداری شده شخصاً استفاده کنند ، برای استفاده از معلولین و جانبازان باید به تجهیزات ویژه مجهز شوند. در قطعنامه دولت ، یک ارز خاص برای وارد کردن تجهیزات از ابتدا ، اما از آنجا که بیشتر این اتومبیل ها باید فروخته شوند و از جانبازان استفاده نمی کنند ، واردکنندگان از اختصاص ارز برای تجهیزات ویژه خودداری کردند. آنچه در نهایت به این ارز پایان داد هنوز مشخص نیست.
اکنون ، با توجه به این شرایط ، ممکن است بهتر باشد که دولت راهی ساده تر و ساده تر برای حمایت واقعی از این افراد را انتخاب کند ، به جای تأیید ادامه واردات خودرو. این راهی نیست که آنها و خانواده های آنها توسط نمایشگاه های اتومبیل یا در برخی موارد آواره شده توسط کشورهای حوزه خلیج فارس آواره شده و توسط کلاهبرداران این کشورها به دام افتاده اند.
منبع:آخرخودرو