یکی یکی از پیامدهای بی رحمانه سرطان پیشرفته ، “جهل” عمیق است که بسیاری از بیماران با آن سر و کار دارند زیرا آنها اشتیاق خود را به چیزهایی که قبلاً برای آنها ارزشمند بوده اند از دست داده اند.
به گفته ISNA ، کارشناسان تأثیر سرطان بر مغز و انگیزه را از طریق یک مطالعه جدید و روش های ممکن برای درمان آن بررسی کردند.
این جهل ، به نام “چکی” یا “کاشکسیا” ، تقریباً 2 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته را تحت تأثیر قرار می دهد و اگرچه بیماران از نظر تغذیه کافی برخوردار هستند ، تجزیه و تحلیل شدید عضلات و کاهش وزن مشهود است. نه تنها باعث ایجاد درد بیماران می شود بلکه باعث می شود که آنها از خانواده و دوستان خود دور شوند ، زیرا آنها در درمان های دشوار و دشوار شرکت می کنند که نیاز به مقاومت بیش از حد و سرسختی و فشار دارند.
پزشکان تصور می کنند که زندگی یک واکنش ذهنی به وضعیت بیماری است. اما شاید این پایان زوال عقل جسمی نباشد و بخشی جدایی ناپذیر از سرطان است. در مطالعه ای که در مجله Science منتشر شده است ، کارشناسان چندین دهه است که با بیان اینکه سرطان نه تنها به بدن حمله کرده است ، فرضیه ها را زیر سوال می برد ، بلکه مدار خاصی را نیز ضبط می کند که اراده را در مغز کنترل می کند.
کارشناسان مسیر دقیق التهاب را تماشا کردند و به مغز زنده نگاه کردند ، یک آزمایش غیرممکن در انسان. با این حال ، دانشمندان علوم اعصاب فن آوری های پیشرفته ای دارند که این امر را در موش ها امکان پذیر می کند. عصب شناسی مدرن به متخصصان این امکان را می دهد تا نحوه عملکرد مغز موش ها با یک مجموعه وسیله نقلیه قوی را بررسی کنند. دانشمندان توانستند نقشه مغز را در سطح سلولی بسازند و در حین رفتار و همچنین نورونهای فعال یا منفعل فعالیت های عصبی را دنبال کنند.
کارشناسان توانستند منطقه کوچکی از مغز را به نام دامنه بعدی یا پس از آن پس از آن شناسایی کنند که التهاب مغز را تشخیص می دهد. با رشد توده سرطانی ، سیتوکین ها یا مولکول های التهابی به خون آزاد می شوند. منطقه “پوستر” فاقد منبع خونی معمول برای جلوگیری از سموم ، پاتوژن ها و سایر مولکول ها از بدن به مغز است ، به طوری که سیگنال های التهابی موجود در خون به راحتی تعریف می کنند.
هنگامی که میدان پوستر افزایش مولکولهای التهابی را تشخیص می دهد ، زنجیره عصبی چندین ناحیه مغزی را فعال می کند و در نهایت ترشح دوپامین را در مرکز انگیزه مغز سرکوب می کند (ECOS Twisted). دوپامین ، که معمولاً “شیمیایی دلپذیر” نامیده می شود ، مربوط به انگیزه و تلاش برای برنده شدن است.
به گفته مستقل ، کارشناسان دریافتند که سرطان نه تنها در مغز مغز به طور کلی می پوشد ، بلکه سیگنال های التهابی هدفمند را نیز ارسال می کند که مغز آنها را تعریف می کند و باعث کاهش دوپامین و کاهش انگیزه در فرد می شود. این با توصیف بیماران سازگار است: همه چیز دشوار به نظر می رسد.
بخش مهیج داستان این بود که انگیزه موش ها را به وجود آورد. آنها چند راه برای مبارزه با ضعف بینی یا سرطان پیدا کردند. اول ، نورونهای سنسور التهابی در منطقه postermatine با تحریک مستقیم نورون ها غیرفعال شدند و انگیزه طبیعی را آزاد و معکوس کردند.
روش دوم استفاده از دارویی بود که سیتوکین خاص را در موش ها مسدود کرد ، مشابه موارد مصوب آرتریت. این دارو گرایش موش ها را از بین برد ، نه تجزیه و تحلیل فیزیکی موش ها ، بلکه تمایل به پاداش و تلاش موش ها. این نتایج امیدوار بود که راهی برای کاهش نتایج سرطان پیشرفته پیدا کند. البته آنها بر لزوم تحقیقات بیشتر برای به دست آوردن یک راه حل مؤثر و ایمن تأکید می کنند.