بررسی نقش موسیقی عامیانه در ساختار نمایشی سری “پایتخت” آریا آزیمینجا | آهنگ های میهن من

سما بابی | اکنون می توان با اطمینان گفت که “سرمایه” یکی از محبوب ترین سریال های پس از -تجدید نظر است. اگر محبوب ترین را نمی گوییم. Mohsen Tonabandeh ، که علاوه بر بازی در شخصیت اصلی کار ، نویسنده اصلی این مجموعه است ، با ایجاد یک شخصیت نفیس در طنز تلویزیونی ایران نقش مهمی در موفقیت این کار داشته است. با استفاده از شناخت عمیق از ظرفیت های کمدی بومی و زبان اجتماعی مردم ، توانسته است کیفیت سریال سازی در این زمینه را ارتقا بخشد.

اگر می خواهیم عناصر اصلی موفقیت سری “پایتخت” را شناسایی کنیم ، بدون شک دو مؤلفه برجسته وجود دارد: اول ، اصالت فرهنگی و ریشه در تنوع زیستی ایرانی که دارای هویت مستقل و متفاوتی است ، و سری دوم در سری آریا آزیمینجا ، اما نه در موسیقی ، معرفی طیف گسترده ای از شنوایی ها.

1) آریا آزیمی نژاد نقش اساسی در نهادینه سازی و راهنمایی موسیقی محلی در این سریال از اولین فصل از سریال های سرمایه داشته است. نه تنها موسیقی بومی گسترده فراتر از سطح تزئینی ، بلکه آن را با این روایت ترکیب کرد که به بخشی جدایی ناپذیر از ساختار نمایشی کار تبدیل شد. یک ترکیب جدایی ناپذیر که به همراه روایت ملموس ، تحقیق در زمینه عمیق و بازی های معتبر ، هویت موسیقی را که در حافظه عظیم مخاطب باقی مانده بود ، به وجود آورد. غیرممکن نیست که تأثیر این تجربه موفق ، سالها بعد در سریال مانند راهبه. همچنین قابل ردیابی است. یک خود گریت در مورد نقطه شروع همکاری او با این مجموعه روایت می کند: “در ابتدا این داستان برای مهاجرت از تهران به تهران بود. من پیشنهاد می کنم با موسیقی کاتولی آغاز شود.

2) در فصل دوم ، با بازدید از خانواده “Naqi معمولی” به جنوب کشور ، فرصتی برای آهنگساز این سریال وجود داشت که کمتر و کمتر و روابط بین موسیقی جنوب و شمال ایران را کشف کند. در این فصل ، Houshang Javid ، محقق و نوازنده این مجموعه ، دو قطعه ویژه را به Azimi Nejad ارائه داد ، که ریشه در سنت های شکارچیان و آیین های شکارچی داشت. Aia Aziminejad توضیح داد: “در تحقیقات من ، فهمیدم که بخش مهمی از روایت موسیقی مازندران در خانواده شکارچی است.” این همگرایی ها و جستجوهای موسیقی منجر به ایجاد شعر شنیدنی شد که همزمان با یک داستان و روح بومی بود.

3) در فصل پنجم سریال پایتخت ، جایی که شخصیت های داستان به Türkiye می روند ، موسیقی نیز به همراه روایت فراتر از مرزهای ایران است. در این فصل ، آریا آزیمی نژاد به موسیقی منطقه Karaddiz در شمال Türkiye می رود. آب و هوایی که از نظر صدای و خلق و خوی ملودیک با موسیقی مازنداریا وابستگی شگفت آور دارد. او در تجربه صوتی خود می گوید: “من وقتی موسیقی را از این منطقه شنیدم تعجب کردم. حتی نوازندگان ترکی از شباهت های چهره ها و آهنگ های مردم مازندر به مردم کارادنیز نیز شگفت زده شدند. به نظر من ، ریشه های تاریخی این انجمن ها باید به دنبال موسیقی پنجم باشد که فضا را پیدا کرده و بوی آن را می دهد و بوی موسیقی و بوی موسیقی که از آن است. تغییر

4) در فصل 6 پایتخت ، ایازیمی نژاد دوباره به ریشه ها بازگشت. اما این بار با تأکید بر صداهایی که در قلب تاریخ باقی مانده است. برای عناوین اولیه این فصل ، از ترانه هایی که منشأ آن به خانواده شکارچی باز می گردد ، سود برد. خانواده ای که سهم زیادی در حفظ روایت های موسیقی مازندران داشته اند. این اجرا توسط سید جلال محمد انجام شد. یک خواننده منتشر ، صیقلی و خالص که آهنگ آن بلافاصله توسط مخاطبان دریافت شد. با این حال ، آزیمی نژاد تأکید می کند که مکالمه ای که در عناوین شنیده می شود ، فقط بخش کوچکی از گنجینه های حکاکی شده این سریال است: اما تلاش های ما در هر فصل این بوده است که موسیقی مازندار را بدون محرومیت از اصالت ، در قالب امروز و قابل درک برای عموم ایجاد کند. “

5) در فصل هفتم پایتخت ، صدای تجربه ، شجاعت و اشتیاق در هم تنیده شد به طوری که موسیقی یک بار دیگر نه تنها با تصویر بلکه با عضو معنا نیز وجود داشت. آریا آزیمی نژاد در این فصل از مسیر خانواده عبور نکرد. در عوض ، مانند گذشته ، من آگاهانه سعی می کردم از قاب مکرر فرار کنم و صداهای جدیدی را به زبان جدید ایجاد کنم. این همچنین شامل این تنوع نه تنها در ساختار موسیقی ، بلکه در تکه های باکلام نیز بود. اما همیشه این اصل که موسیقی ، ضمن حمایت از روایت ، هویت مستقل و متفاوتی را نشان می دهد. او در مورد این سبک می گوید: “هر آهنگی که از گوشه ایران یا حتی جهان می شنوم ، ابتدا آن را کاملاً درک می کنم ، اما سعی می کنم آن را تجدید کنم. هدف من این است که از تحقیقات صرفاً دانشگاهی خارج شوم و رنگ زندگی امروز را بدست آورم.” Türkiye با موفقیت این مسیر را دنبال کرده است و توانسته است موسیقی خود را از گذشته جدا و به روز کند. “

6) از آنجا که فصل 7 با تأخیر طولانی در صفحه تلویزیون ظاهر شد ، انتظار مخاطبان نیز افزایش یافته بود. نه تنها در روایت ، بلکه در جزئیات فنی ، به ویژه موسیقی. آزیمی نجاد نیز در بعضی از صحنه ها به برخی از صحنه ها رفت. از سکوت ناگهانی گرفته تا معلمان و برندگان حاد. بعضی اوقات ، موسیقی تا غیبت هوشمندانه گسترش می یابد ، در سایه نشسته ، اما در سایه روشن می شد. در فصل هایی که شوخی ها و طنزها با فاجعه در هم تنیده شده بودند (مانند رویارویی تلخ بین نبردها و نقی) ، موسیقی به ظرافت مضاعف نیاز داشت. تعادل دشوار بین خنده و فریاد. و این جایی است که نبوغ آهنگساز به یک تجلی تبدیل می شود: موسیقی که به عنوان یک پنبه نامرئی ، انسجام چشمگیر کار را حفظ می کند.

7) در فصل هفتم ، آریا آزیمی نژاد به راه خود وفادار ماند. مسیری که موسیقی در آن مانند پس زمینه تزئینی نیست ، بلکه به عنوان یک راوی ساکت اما تأثیرگذار ، در کنار روایت ایستاده است. ترانه هایی که او در این فصل ایجاد کرده است از زمین است. در تجربیات افرادی که در قلب زندگی ، خوشبختی و غم و اندوه شادی و اندوه ریخته اند ، متولد شده است. به همین دلیل است که گاهی اوقات فقط یک ملودی آرام از مازرانی ، بدون هیچ گونه اثر یا ترکیب پیچیده ، در صحنه جریان می یابد. موسیقی که به تأخیر نمی افتد. فقط قدم به قدم در طول تصویر قدم بزنید ، پر سروصدا اما مؤثر. اگرچه موسیقی مازنداریان برای چندین فصل برجسته تر شده است ، اما در این فصل جایگاه برجسته ای در موسیقی گلستان به ویژه کاتولی دارد. گلستان سرزمینی است که تنوع قومی آن نیز در موسیقی منعکس شده است: از آهنگ های خوراسانی گرفته تا آهنگ های Ghezelbeb ، از موسیقی Tayika و کردها گرفته تا ملودی های لری. اما دو مورد از برجسته ترین انواع ، یعنی موسیقی ترکمن و کتول ، هنوز در مرکز توجه قرار دارند.

8) در موسیقی Katoli ، قسمت بی حرف مکان خاصی دارد. این قطعات که در متن روایت ها ، روایات حماسی و پنهان شکل گرفته اند ، فقط با تولید کننده زبان صحبت می کنند بدون اینکه به کلمات بستگی داشته باشد. احزاب مانند “Versaili” ، “Orange” ، “Shabazaz” ، “Ismail Khani” ، “Stranger” و “Khadijeh” شناخته شده ترین این آهنگ ها هستند. آثاری که ریشه در زندگی مردم دارند و سالهاست که منتقل می شوند. از طرف دیگر ، مقاماتی مانند “Harary” ، “حق زندان” و “Kelmaksh” ساختاری منسجم تر و آگاه تر دارند. اما آنچه شاید بیشتر در سریال پایتخت باشد دوربین و آیین این موسیقی است. به خصوص آن آهنگهایی که زنان در عروسی می خوانند ، از ازدواج تا جشن. آهنگ “Orange Yar” ، که در این سریال نیز شنیده می شود ، نمونه ای از این گروه است. یک زن ، آیین و غنی از زیست توده دروازه بومی.

9) موسیقی پایتخت توجه محافل هنری یا استقبال از منتقدین را به خود جلب نکرده است. آریا آزیمی نژاد این کار را برای قلب افرادی که با این سریال بزرگ شده بودند ، انجام داد ، با او خندید ، اشک ریخت و بخشی از خود را پیدا کرده است. شاید به همین دلیل است که همه به این موسیقی گوش می دهند ، چنین احساس می کنند. یک آهنگ خانواده ، ناخودآگاه اما ماندگار.یکی از لحظات به یاد ماندنی این سریال ، پیانو توسط دوست پسر معمولی نقی ساخته شده است. عملکردی که از عملکرد سامان اتشامی درگذشت. این قطعه نه تنها از نظر فنی بلکه از نظر عاطفی در مخاطبان نیز بود. عملکرد سامان اتشامی ، با دنیای نرم و به سادگی مکمل در دنیای عاطفی ، موسیقی سریال ایجاد کرد. سرانجام ، موسیقی پایتخت ، به عنوان سریال ، از قلب مردم ناشی می شود. ترکیبی از آهنگ های محلی ، تجربیات زندگی و نگاهی جدید به سنت. در دست آریا آزیمی نژاد ، او نه تنها درگذشت ، بلکه به یک هویت مستقل تبدیل شده است. موسیقی که گاهی اوقات بیشتر از دیالوگ ها بدون او صحبت می کند.