این سریال “پایتخت 2” به ایستگاه نهایی خود رسید و بر اهمیت محافظت از خانواده کیان در قسمت های پایانی خود تأکید کرد.
عصر ایران نوشت: “دشوار است تصور کنید که روی سریال های طنز” پایتخت “و گریه می کنید!
هنگامی که آوار دروغ و فریب به جایی رسید که هوما نتواند تحمل کند و سالار را بگیرد ، و تنها کسی که حیاط خلوت خود را همراهی می کرد “ناقی” بود ، حتی جای خود را از دست داد! چه سیل “دروغ” بنیانگذار و برج ای است که بر روی آن ساخته شده است!
در اینجا است که “سرمایه” تجسم “دروغگو دشمن خدا” است و ما را به یاد ناپایدار ، غیرقانونی ، مشاوره و مشاوره می اندازد و زندگی دروغ نیست و مهمترین دارایی صداقت است. به نظر می رسد که پایتخت می خواست قدرتمند شود و بگوید که هم می تواند بخندد ، ما می توانیم گریه کنیم ، و می توانیم دایره قرمز را کشت و حتی ترساند و آن را به یک دایره قرمز تبدیل کنیم!
همه اینها اتفاق افتاد ، اما مهمترین چیزی که به یاد آورد این بود که هیچ کس و هیچ چیز “خانواده” نخواهد بود. هنگامی که هوما فروپاشی “نقی” را در مقابل “بهتاش” دید ، او متوسل نشد و از همسر ، همسر و شریک زندگی خود دفاع کرد ، هنگامی که “فهیمه” مانند آتشفشانی فوران کرد و در دفاع از یک برادر -در -law ، او یک سر جوان و شورشی بود. چه پیوند غیرقابل توصیف و بی سابقه ای و هیچ کس حق حمله به آن را ندارد.
در زمانی که فردگرایی و انزوا سکه ها رایج شده اند و سر در چنگال نیست. در عوض ، این تلفن در تلفن های آیفون و اندرویدی است و دارای شبکه ای از “پول ما” است ، در یک زمان به نام استقلال و هویت فردی ، انفرادی ، سفید ، صورتی و سیاه ، “پایتخت” اکسیژن ساده ، سبز و معمولی ، اما شفابخشی خانواده ما را بهبود می بخشد. خانواده ای که ما در کتاب علوم اجتماعی “کوچکترین ، اما مهمترین نهاد اجتماعی” خوانده بودیم ، اما فراموش کرده بودیم!
خانواده ای که آمار طلاق آنها فاجعه بار تر از زلزله 1 و 2 زمین لرزه است ، حتی چند صد هزار ریال و تورم ده درصد و افزایش آب ، گاز ، گاز و آلودگی آب و هوا و خاک نیز وجود ندارد ، زیرا ریشه در نفت و زبان دارد.
پایتخت 2 با یک خانواده کاملاً معمولی ، حتی پر از اشتباه ، لغزش و نقص ، به ما یادآوری کرد که “خانواده” از هر اشراف دیگری وحشتناک تر است. ناتوانی و ناتوانی در بازسازی مؤسسه ای که نهادینه شده است ، و حتی اگر همه چیز از بین برود ، می توان امیدوار بود که همه را بازسازی کند. اما اگر سقوط کند و آن را از بین ببرد ، تاریک تر و مخرب تر از هر تاریکی دیگر است. (هرچه می گویند نمک هستند ، وای به روزی که نمک می گویند!))
وای ، چقدر به کسی احتیاج داشتیم که گوش ما را بزند و بگوید: “آیا این خانواده اش را ترک می کند؟” آیا “خانواده” است که زخم ها را بهبود می بخشد و قلب ها را گرم می کند و انرژی و توانایی افزایش و بازسازی را می دهد. حتی اگر سالار یک مادر و مادرانه باشد ، می توان طعم شیرین “خانواده” را مزه دار کرد و در کنار هم قرار گرفت و چقدر زیبا نشان می دهد که اگر خانواده ای ندارید ، حتی اگر “رحمت” داشته باشید ، باز هم خشن یا پرخاشگر خواهید بود!
پایتخت 2 نشان داد كه بازگشت به خانواده و هویت ملی و زیبایی اصلی بومی و داستانهای مردم ، حتی می تواند رسانه های متروک مانند IRIB را نجات دهد ، چه رسد به جامعه ای كه هنوز هم در آن جریان های هویت و اصالت وجود دارد.
نویسنده: سید حسین قوامی