ISNA: رابرت دنیرو بازیگر ، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی ، نخل طلای افتخاری را برای یک عمر از دستاوردهای هنری دریافت می کند.
در مراسم افتتاحیه هفتمین جشنواره کن کن در تاریخ 5 ماه مه ، بازیگر ، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی رابرت دنیرو پنج سال پس از صندلی هیئت منصفه ، یک نخل طلای افتخاری را برای یک عمر دستاوردهای هنری دریافت می کند.
برخی از ارقام نشان دهنده هنر هفتم است ، و دیالوگ هایی وجود دارد که به طور دائم در ذهن فیلمسازان ضبط می شوند. رابرت دنیرو به یک اسطوره فیلم تبدیل شده است ، هم لبخند نرم و هم یک نگاه حاد.
با شنیدن خبر افتخار ، وی گفت: “من به جشنواره فیلم کن بسیار نزدیک هستم … به خصوص اکنون که جهان پر از چیزهایی است که ما را از هم جدا می کند ، کن ما را متحد می کند: راویان ، فیلمسازان ، طرفداران و دوستان. این مانند بازگشت به خانه است.”
براساس وب سایت رسمی جشنواره فیلم Canyo ، ورود دنیرو به سینما سرنوشت نسل مهم کارگردانان در نیویورک را کارگردانی کرد که بعداً به نسل جدیدی از فیلمسازان هالیوود تبدیل شد. از اولین فیلم های برایان دی پالما ، که به تازگی فارغ التحصیل شده بود ، دنیرو نقش ضد هرو را نیز ایفا کرد که سبک نیز دارد دی آنها کف دست تشکیل دادند.
دنیرو ، فرزند یک نقاش نیویورک ، دانش عمیقی از اخلاق خیابانی و رفتاری داشت که بعداً با همکاری اسکورسیزی شکوفا شد. این همکاری افسانه ای با “خیابان های بعدی شهر” در سال 6 آغاز شد.
در طول کار خود ، او اقتدار طبیعی خود را به شخصیت های مافیای ایتالیایی و آمریکایی داد. مجرمان جنایتکار به کارفرمایان مافیا. یکی یکی از برجسته ترین نقش های وی نقش ویتو کورلئون جوان در “پدرخوانده” فرانسیس فورد کوپولا بود که بدون تقلید از مارلون براندو موفق به بازی شخصیت جوان شد. این نقش جایزه اسکار را برای بهترین بازیگران بازیگر به دست آورد.
موفقیت های او با فیلم های ماندگار ادامه یافت. در سال 2 ، وی با دو شاهکار به بخش رسمی کن رسید: “راننده تاکسی” برناردو برتولوچی و مارتین اسکورسیزی ، که برنده نخل طلایی شد. برای این نقش ، دنیرو گواهی رانندگی تاکسی دریافت کرد و صحنه معروف خود را در آینه بداهه نوازی کرد.
همکاری وی با اسکورسیزی ادامه داد و منجر به نقش های ماندگار شد: یادگیری ساکسیفون برای فیلم “نیویورک ، نیویورک” ، افزایش وزن 2 کیلوگرم برای “گاو عصبانی” (که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول را داشت) و نقش طنز در “کمدی سلطان” در سال 6.
سال بعد ، دنیرو در کن با “یازده تا زمان در آمریکا” به کارگردانی سرجیو لئون ظاهر شد. تنها ده سال پس از “راننده تاکسی” ، رهبری را در یک فیلم دیگر Palm Gold لمس کرد. “ماموریت” توسط رولان جزی.
در دهه 1980 ، دنیرو چهره جدیدی نشان داد. ایفای نقش جدی و دقیق او در کمدی هایی مانند جکی براون و ملاقات با والدین. در همان زمان ، او با تأسیس Tribka Productions ، تولید و کارگردانی خود را آغاز کرد. اولین فیلم او “داستان Branks” (1) بود که موضوع معمول او ، رابطه خشونت و خانواده در یک محله نیویورک را روایت می کرد.
در دهه های بعد ، او نقش های غیر منتظره و متنوعی ایفا کرد. از دوبله گرفته تا انیمیشن ها ، سریال و روشن در آثار موفق مانند “دشت” با آل پاچینو.
پس از رویداد 11 سپتامبر ، دنیرو جشنواره فیلم تریبکا را در سال 6 تأسیس کرد تا به نیویورک کمک کند تا محله آسیب دیده خود را بازیابی کند. در این سالها ، تصویر دیگری فاش شد: تعهد سیاسی و اجتماعی. او قبل از تبدیل شدن به یک مدافع پرشور برابری و اومانیسم ، در فیلم هایی که نمایانگر چهره خشونت آمیز جامعه آمریکا ، افول دولت ، زخم های جنگ ویتنام و فریب رسانه ها بود ، بازی می کرد. از جمله درخشش وی در جوکر ، او تاد فیلیپس و نقش اخیر خود را در “قاتلان د لونا کک” به کارگردانی اسکورسیزی ساخت.
هفتاد و هفتاد جشنواره بین المللی فیلم از 1 تا 8 مه (1 اردیبهشت ماه به سوم خرداد 1) پایدار. این ستاره فرانسوی ، جولیت بینوش ، به عنوان رئیس هیئت منصفه امسال بازتاب آنلاین شد و بعد از گرتا گرویگ ، که سال گذشته این نقش را ایفا کرد.
رئیس این جشنواره ، تیری فرمو ، بازتاب آنلاین های کاملی از جشنواره را در یک کنفرانس مطبوعاتی در پاریس اعلام می کند.