یک دوره ایرانی ؛ طاهره عبداللهی – تصمیم دولت برای جایگزینی انرژی های تجدید پذیر به جای سوخت های فسیلی نه تنها یک اقدام استراتژیک بلکه یک نقطه عطف در تحول اقتصادی و زیست محیطی کشور است. علاوه بر کاهش وابستگی به منابع تجدید پذیر ، این رویکرد همچنین می تواند ایران را به این امر برساند یکی پیشگامان منطقه را در منطقه انرژی پاک تبدیل کنید. با این حال ، دانش این هدف مستلزم برنامه ریزی دقیق ، جذب سرمایه گذاری ، توسعه فن آوری های جدید و اصلاح ساختارهای پشتیبانی است.
تجربه جهانی نشان می دهد که این انتقال زیر سوال نمی رود. اروپا ، که از دهه 1980 شروع به جابجایی مصرف سوخت فسیلی کرد ، اکنون بیش از 5 ٪ از برق خود را از منابع تجدید پذیر تحویل می دهد. این تحول با توسعه ظرفیت های خورشیدی و باد ، کاهش وابستگی به گاز طبیعی و سرمایه گذاری در فن آوری های ذخیره انرژی مانند باتری های پیشرفته و هیدروژن سبز همراه بود. با این حال ، چالش هایی مانند نوسانات تولید و لزوم بهینه سازی شبکه های برق موانعی بود که این کشورها با معرفی دستورالعمل های هوشمندانه بر آن غلبه کرده اند.
ایران با داشتن ظرفیت های خورشیدی و باد منحصر به فرد خود ، فرصت های عظیمی در این زمینه دارد. تابش خورشیدی در کشور ، به ویژه در مناطق جنوبی مانند بوشر و کرمان ، به مراتب بیشتر از کشورهای اروپایی است. این مناطق می توانند در آینده نه چندان دور به استادان انرژی خورشیدی کشور تبدیل شوند و نقش مهمی در انرژی های تجدید پذیر داشته باشند. علاوه بر این ، سواحل عمان و گلف فارسی توانایی قابل توجهی در توسعه انرژی باد دارند. با این حال ، نسبت انرژیهای تجدید پذیر در سبد قدرت ایران هنوز کمتر از 2 ٪ است ، که نشان دهنده غفلت این ظرفیت های استراتژیک است.
در مورد انتقال به انرژی پاک ، چالش های زیادی وجود دارد. نبود زیرساخت های لازم ، ساختار اشتباه یارانه های انرژی و ضعف در سیستم ذخیره سازی مهمترین موانع است. سرمایه گذاری ناکافی و نبود دستورالعمل های تشویق شده باعث شده است که بخش خصوصی نقش کم در این زمینه داشته باشد. تعرفه های کم روی سوخت های فسیلی انگیزه سرمایه گذاری در انرژی های تجدید پذیر را کاهش داده است و دانشگاه هایی مانند پتروشیمی و فولاد به منابع سنتی وابسته هستند.
سه مرحله مهم برای اتخاذ موفقیت آمیز این انتقال لازم است: اول ، افزایش سرمایه گذاری در توسعه نیروگاه های خورشیدی و باد باید اولویت سیاست دولت باشد. ارائه مشوق های مالیاتی و قراردادهای خرید تضمین شده می تواند نقش مهمی در جذابیت سرمایه گذاران داخلی و خارجی داشته باشد. دوم ، توسعه فن آوری های ذخیره انرژی مانند هیدروژن سبز و شبکه های توزیع برق هوشمند باید سریعتر مشاهده شود تا نوسانات تولید و اطمینان از ثبات شبکه باشد. سوم ، اصلاح تدریجی سیستم کمک های مالی از اهمیت اساسی برخوردار است. افزایش تدریجی قیمت برق فسیلی و تأمین پشتیبانی هدفمند برای انرژی های تجدید پذیر می تواند باعث افزایش رقابت در منطقه و استفاده از منابع پایدار تر شود.
این کشور می تواند کشور را به عنوان پیشگام در زمینه انرژی پاک تبدیل کند. اجرای دقیق برنامه نه تنها امنیت انرژی را تضمین می کند ، بلکه زمینه را برای رشد پایدار اقتصادی و کاهش آلاینده های زیست محیطی هموار می کند. اکنون ما بیش از هر زمان دیگری به عزم ملی و سیاست جسورانه نیاز داریم تا مهارت های تجدید پذیر را به حداکثر برسانیم. آینده یکی از این ملل است که امروز آینده را رقم می زند.
