سوروش زادالی ، محقق ایرانی ؛ در حالی که دولت چهاردهم در انتخابات پیروز شده است و باید عناصر قدرت را برای اجرای برنامه های خود داشته باشد ، این اتفاق نیفتاده است و دولت چهاردهم به دام افتاده است و همه به آنها اجازه می دهد تا آن را راه اندازی کنند.
صدا و پخش باید به عنوان یک بازوی دولتی عمل کند و در دست دولت باشد تا بتواند بر عقاید جامعه تأثیر بگذارد و بذر امید را در جامعه پراکنده کند تا راه اجرای برنامه های دولتی نه تنها امکان پذیر باشد ، بلکه مدیریت مستقیم و مستقیم دولت از دولت و چگونگی هدایت دولت مستقیم و مستقیم است. در این چند سال ، علاوه بر دریافت بودجه های حیرت انگیز ، در عمل ، با تولید برنامه های محتوا ، مخاطبان آنها به نظر می رسد کمتر از برخی از تأثیرگذار اینستاگرام است. بنابراین ، نیاز به حل مسئله مستلزم آن است که مدیریت رسانه های ملی مطابق با دولت باشد و با مدیریت و برنامه های قوی نزدیک به اراده جامعه می تواند به دولت کمک کند تا برنامه ها را پیش ببرد و جامعه وقتی می بیند که پاسخ داده شده و مورد احترام قرار می گیرد.
سیزده و چهارده درصد جمعیت کشور ، ما می گوییم سهمیه افرادی که چندین ده سال است را ترک می کنند ، با مسیرهای مناسب و پایه های انقلاب از ریل برداشته شده و به سرعت پایتخت اجتماعی انقلاب را که در این ده سال سیزده درصد بوده است ، نابود کرده است.
آنها این کار را از طریق تأثیر خود و از طریق آژانس های تبلیغاتی گسترده ، که مهمترین آنها صدا و پخش است ، تضعیف تبلیغات گسترده دولت و به دست آوردن قدرت و تقسیم ثروت و قدرت کشور ، نه فقط یک توزیع عادلانه بلکه بین این جمعیت است.
اکثریت جامعه ایران از برنامه ها و روند صوتی و پخش شکایت دارند. این بدیهی است ، و تصمیم گیرندگان باید برای حفظ امید در قلب جامعه ، جایگزین مدیریت رسانه های ملی و سیاست آن شوند.