با توجه به این واقعیت که روستای تاجریش برای آپارتمان در آن روز که تهران هنوز پایتخت کوچکی با چندین منطقه بود ، مناسب بود ، این سفرها منجر به بقای آنها با مردم در تاجریش شد.
طبق گفته های هامشاهری ، تاللهانی ، اصفهانی ، یزیدیس و نایینر زمان هستند. مهاجرت این قبایل نیز به دلیل چشمه ها و قنات ها در روستاهای شمران بود.
بیشتر مردان برای حفر چشمه ها و قنات ها و مراقبت از آنها به تاجریش آمدند و مهمتر از همه آنچه باعث زنده ماندن آنها شد. اردبیلیس همچنین سلولها و مشاغل موجود در بازار تاجریان را افزایش داد.
برای تکمیل بحث جمعیتی شمران ، باید به قبیله های شمهرانی اشاره شود. عباس صالبی ، متولی منطقه تاجریش ، می گوید: این خانواده خوب بود و قدیمی ترین این قبیله بسیاری از کشورها را وقف می کرد.
افکار دیگر قبیله های مهم تاجراشی بودند که بیشتر آنها را می خوانند و به دنبال آموزش بودند.
قبیله سافاری باغبان بود ، الیاس عمدتاً باغبان و گله بود. از پل رومی تا کوچه رضه دارایی الیاس و سافاری بود.
صالبی ها از دیگر قبایل تاجریش بودند که اغلب در حوزه امور مذهبی فعال بودند.
قبیله غیرنظامی مسئول طبقه نانوایی تاجریش بود. “امامی ، حسابی ، عابدی و فرزانی ، شفیسی ، معمار سینگ ، زکرری ، رمازانی ، نادامی ، جمشیدی ، سمی و سادیگی نیز قبیله های تاجریش هستند.”
