چرا در نگاه اول به برخی از افراد علاقه مندیم؟

بعضی اوقات با کسی روبرو می شوید و احساس می کنید که می توانید از لحظه اول با آنها ارتباط برقرار کنید. شاید وقتی در یک برخورد کوتاه با یک همکار جدید یا یک افسر پلیس خوشحال هستید ، ناگهان آشنا می شوید و احساس پیوند می کنید.

طبق دستورالعمل ها ، شما احتمالاً از اولین جلسه با صمیمانه ترین دوست یا شریک عاطفی خود چنین احساسی داشته اید. اما چرا این است؟ طبق تحقیقات روانشناختی در زمینه روابط بین فردی ، عوامل مختلفی می توانند به این پدیده ای که ما بررسی کرده ایم کمک کند.

هماهنگ سازی عصبی ؛ هماهنگی ذهن

دانشمندان علوم اعصاب معتقدند که این ارتباط فوری می تواند ریشه های بیولوژیکی داشته باشد. در مطالعه ای که در سال 2008 در کالج دارتموث انجام شد ، فعالیت مغزی هنگام تماشای چند فیلم مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داده است که افراد دارای روابط نزدیک اجتماعی در مناطقی که مربوط به درک ذهن خود هستند ، به ویژه پردازش احساسات ، تمرکز انتخابی و درک دیگران از الگوهای فعالیت مغزی مشابهی برخوردار هستند.

تالیا ویتلی ، یک محقق در این مطالعه ، توضیح می دهد که افراد در یک شبکه اجتماعی مشترک ، ضمن درک محتوای روایت و جهان به طور کلی ، فعالیتهای مغزی مشابهی را نشان می دهند. حتی اگر چنین کاندوم عصبی در بین بیگانگان وجود داشته باشد ، احتمال ادامه برقراری ارتباط افزایش می یابد. این یافته همان تحقیقات قبلی است که نشان می دهد افراد دارای حرکات مشابه و زبان بدن بیشتر به یکدیگر علاقه مند هستند. به عبارت دیگر ، هرچه بیشتر با یک شخص در تعامل باشید ، هماهنگ سازی رفتاری و عصبی تر افزایش می یابد.

صحبت به یک زبان مشترک- نه فقط واژگان مشترک

روش صحبت ما همچنین می تواند پیش بینی کند که آیا قلاب های ما به هم گیر کرده اند یا خیر. [اصطلاحاً جذب هم می‌شویم یا خیر]بشر تحقیقات در مورد هماهنگی زبان (LSM) نشان می دهد که افرادی که به طور ناخودآگاه از سبک زبان یکدیگر تقلید می کنند ، حتی در اولین تعامل نیز احساس وابستگی بیشتری می کنند. این هماهنگی زبانی نه تنها به محتوای نامه مربوط می شود ، بلکه به استفاده از واژگان عملکردی مانند “و” ، “،” ، “،” و “به” مربوط می شود.

یک مطالعه در مورد قرارهای سریع نشان داده است که زوجین با همان سبک زبان احتمالاً از یکدیگر مراقبت می کنند. حتی اگر این دو دارای سابقه متفاوتی باشند ، الگوهای مشابه زبان می تواند نشانه ای از یک رابطه عمیق تر باشد و ممکن است احتمال حفظ رابطه را افزایش دهد. بنابراین ، اگر احساس کرده اید که مکالمه از همان ابتدا در حال انجام است ، علم نشان می دهد که کاملاً تصادفی نیست ، اما سخنان شما به طور ناخودآگاه هماهنگ است.

به عنوان مثال ، دو همکار که باید با یکدیگر آشنا شوند یکی “من این را می گویم!” از “Amaza” استفاده کنید یا از ساختارهای رسمی زبان استفاده کنید. هر دو گروه به دلیل استفاده از ساختارها و سبک های مشترک زبان می توانند در همان جلسه برگزار شوند.

یا مهمتر از همه ، هنگامی که دو نفر از همان کلمات ، واژگان و لحن به طور ناخودآگاه استفاده می کنند ، در همان زمان جذب می شوند.

جامعه شرکت ؛ شباهت های اجتماعی

“کبوتر کبوتر ، باز برای باز کردن” ، ضرب المثل قدیمی در اینجا صادق است. درست همانطور که پرندگان به ظهور پرهای خود برای شناسایی یکدیگر توجه می کنند ، مردم از علائم اجتماعی مختلفی برای تشخیص یکدیگر استفاده می کنند ، از جمله سن ، قومیت ، طبقه اجتماعی و سطح تحصیلات.

تحقیقات نشان می دهد که افراد غالباً به کسانی که دارای ویژگی های مشترک هستند علاقه مند هستند ، زیرا این شباهت ها به آنها امکان درک بهتر یکدیگر را می دهد. بنابراین ، طبیعی است که ما به افرادی مشابه ویژگی های جمعیتی علاقه مندیم.

آسیب پذیری مشترک ؛ اتصال در لحظه های حساس

بعضی اوقات با یک شخص در یک نقطه بحرانی یا برای تحقق یک هدف مشترک یا حل یک مشکل روبرو می شویم. تحقیقات روانشناختی نشان داده است که چنین شرایطی احساس مشترک آسیب پذیری را ایجاد می کند و باعث می شود احساس درک بیشتر ، امنیت و ارتباطات عمیق تر احساس کنیم.

Eriie Braffferman ، نویسنده کتاب Magics Quick Links ، استدلال می کند که چنین “مناطق امنیتی” می تواند عمداً ایجاد شود. به جای سؤالات عادی ، سؤالاتی می پرسیم که معنای شخصی دارند ، به عنوان مثال ، “هفته گذشته چه اتفاقی برای شما افتاد؟” این روش می تواند حس اصالت و صمیمیت را افزایش دهد.

خندیدن رمز عبوری

خندیدن نه تنها باعث توهم نزدیک می شود ، بلکه همچنین یکی یکی از دلایل اصلی ارتباطات اضطراری. تحقیقات رابین دونبر از دانشگاه آکسفورد نشان می دهد که درک مشابهی از طنز تأثیر قابل توجهی در رفتارهای ماشین تحریر دارد.

در مطالعه دیگری در دانشگاه کارولینای شمالی ، محققان از شرکت کنندگان خواستند که فیلم ها را تماشا کنند و خنده خود را با لبخند یا بی تفاوت ثبت کردند. نتایج نشان داد که میزان خنده مشترک تأثیر زیادی در ایجاد تمایل به ادامه شباهت و رابطه دارد. روانشناس و نویسنده اجتماعی ، سارا الگوی گفت: “افرادی که به یکدیگر می خندند ، لحظاتی را تجربه می کنند که نشان می دهند جهان را از طریق یک پنجره مشابه می بینند و این به طور موقت احساس صمیمیت را تقویت می کند.”