انگورهای سیاه جادویی برای سلامتی

انگورهای سیاه یکی از جواهرات طبیعت در دنیای میوه است و علاوه بر طعم شیرین و قوی آن ، مواد مغذی زیادی نیز دارد.

نگاهی به عواملی که به خاصیت آنتی اکسیدان و ضد التهابی انگورهای سیاه کمک می کنند ، بد نیست.

امنیت را تقویت کنید

اگر می خواهید امسال از برخی بیماری ها جلوگیری کنید ، انگور یک افزودنی ضروری است که باید به سبد غذایی خود اضافه کنید. ویتامین C و اجزای گیاهی مانند رسوراترول ، کوئرستین و آنتوسیان برای این غذای خوشمزه مهم هستند. بدن از تمام این ریز مغذی ها به عنوان آنتی اکسیدان برای مبارزه با رادیکال های آزاد و کاهش التهاب استفاده می کند.

در کنترل وزن کمک کنید

غذایی با کالری کم که می تواند به شما در کنترل وزن کمک کند انگور است. یک فنجان انگور حدود 2 کالری دارد. اگر کالری کمتری از کالری دریافت کنید ، کاهش وزن با کالری آسان تر می شود. علاوه بر این ، انگورها حاوی فیبر هستند که می توانند به مدیریت وزن کمک کنند. فیبر نوعی کربوهیدرات است که به وعده های غذایی و میان وعده ها مواد بیشتری می دهد و احساس اشباع را گسترش می دهد.

قلب را تقویت کنید

به دلیل فلاونوئیدهای آنها ، انگور می تواند یک مزیت برای سلامت قلب باشد. انگورهای بهداشتی قلبی عروقی. انگورهای سیاه از پلاکت ها ، کلسترول ، تعادل بین آنتی اکسیدان ها و رادیکال های آزاد ، سلامت رگ های خونی و فشار خون مراقبت می کنند. با توجه به این عوامل ، انگور علاوه بر رژیم غذایی خوبی است که باعث بهبود سلامت قلب می شود.

بهبود دیدن

علیرغم تمرکز ما روی مواد شیمیایی گیاهی ، انگورها همچنین حاوی مواد مغذی گیاهی از زانکسانتین و لوتئین هستند. در حقیقت ، این مولکول های گیاهی رنگدانه های کاروتنوئیدی هستند که در بهبود سلامت چشم نقش دارند. از آنجا که لوتئین و زانکسانتین فقط دو کاروتنوئید هستند که در شبکیه جمع می شوند ، برای سلامت چشم به ویژه سودمند هستند. این کاروتنوئیدها به افراد کمک می کند تا در ارتباط با سن ، از جمله آب مروارید و تخریب ماکولا ، در سن مبارزه با سن مبارزه کنند.

پیشگیری از سرطان

انگورها حاوی فلاونوئیدها و رسوراترول هستند که ممکن است هر دو تحقیق در برابر اثرات سرطان داشته باشند. این مواد می توانند به مبارزه با استرس اکسیداتیو کمک کنند ، که با افزایش خطر ابتلا به سرطان همراه است. آسیب سلولی ناشی از عدم تعادل بین آنتی اکسیدان ها و اتم های رادیکال آزاد یا ناپایدار به عنوان استرس اکسیداتیو شناخته می شود.