اثاثه “هیچ سرزمین دیگری” یک فیلم جسورانه و عاطفی و همچنین بهترین مستند فروش سال است.
به گزارش نیویورک تایمز. هیچ سرزمین دیگری یک فیلم مستند در مورد فلسطین اشغالی نیست که ده ها جایزه توسط منتقدین ، هیئت منصفه و مخاطبان در چندین قاره کسب کرده است. بیشتر جشنواره های بین المللی فیلم این مستند را به نمایش گذاشته اند و “هیچ سرزمین دیگری” اکنون برای بهترین فیلم مستند سال نامزد شده است. موضوع این مستند اشغال فلسطین توسط اسرائیل است. مسئله مهمی که بدون شک شایسته روایت و تماشای آن است. این مستند که یک تیم کارگردانی متشکل از دو اسرائیلی و دو فلسطینی است ، رویکرد جسورانه ای دارد. داستان “سرزمین دیگر” دو طرفه و فراتر از آنچه رسانه های غربی در تلاش هستند بیان کنند.
این مستند در ابتدا داستانی در مورد از دست دادن ، قدرت ، غم و اندوه و رنج است. بازل آدرا و حمدان بلال مسافران فلسطینی ، فعالان و روزنامه نگاران هستند که در کرانه باختری اشغالی در مسافر زندگی می کنند. آنها شاهد تخریب خانه های ساکنان توسط نیروهای اسرائیلی بوده اند و ادعا می کنند که این منطقه برای یک مرکز آموزش نظامی واقعی مورد نیاز است.
سازندگان این مستند فیلمبرداری از وقایع را برای تجسم آنچه در منطقه رخ داده است ، شروع کردند. فیلمبرداری آنها شامل این واقعیت است که بسیاری از خانواده ها با هر کاری که می توانستند به غارهای زیرزمینی نقل مکان کردند. “هیچ سرزمین دیگری” عنوان خود را از جیغ گرفته است و می پرسد که آنها به کجا می روند ، زیرا خانه های این منطقه از نسلی به نسل دیگر رسیده اند و ساکنان جای دیگری برای جابجایی ندارند.
این فیلم تخریب منطقه را بین سالهای 1 و 2 با کمک تصاویر خانوادگی ADRA نشان می دهد. “هیچ سرزمین دیگری” همچنین یک دوست up -to -date Adra و یک روزنامه نگار اسرائیلی به نام Juv Abraham را نشان می دهد که به همراه راشل زور ، فیلمساز ، در ابتدای دوره به مسافر می آیند. (این دو نفر نیمی از اسرائیل هستند که تیم کارگردانی را تشکیل می دهند.) آنچه تیم کارگردانی در آن زمان و سالها بعد شاهد آن است ، دلهره آور است ، به خصوص که بارها اتفاق می افتد. همراه با تخریب مکرر ، نقاط اصطکاک در رابطه بین ADRA و ابراهیم ظاهر می شوند. به عنوان مثال ، ابراهیم می تواند آزادانه در سراسر کشور سفر کند ، در حالی که Adra نمی تواند و این فشار در هر دو مرد ناامید شود.
سپس داستانی در مورد مستند “هیچ سرزمین دیگری” وجود دارد. چنین مستند موفق معمولاً توزیع کننده ای در جشنواره های بین المللی پیدا می کند ، به ویژه با توجه به اینکه این مستند هم در سال 6 جایزه مستند و هم جایزه مخاطبان را در جشنواره بین المللی فیلم برلین کسب کرد و نشانگر علاقه گسترده منتقدین و منتقدین و منتقدین است. این مخاطب است. با این حال ، مانند تعداد انگشت شماری از سایر مستندهای تحسین شده در مورد وقایع بحث برانگیز با پیامدهای سیاسی (از جمله “وحدت” و “آخرین جمهوریخواه”) ، هیچ سرزمین دیگری در ایالات متحده یافت نشد و در نهایت تولید کنندگان تصمیم می گیرند. آنها مجبور شدند خود فیلم را توزیع کنند. در گذشته بسیار نزدیک ، چنین فیلمی اغلب به شبکه های معروف مانند Max یا Netflix جذب می شد.
این تغییر سؤالاتی را در مورد آینده مستندهایی ایجاد می کند که پرتره های بیوگرافی موسیقی دانان یا داستان های جنایتکار واقعی نیستند ، ژانرهایی که ظاهراً این روزها بیشتر مورد علاقه توزیع کنندگان هستند. این پیشرفت همچنین ممکن است نشان دهد که شرکت های بزرگ معتقدند آنچه مخاطبان فیلم می خواهند. شاید داستان “هیچ سرزمین دیگری” نشان دهد که جایی در بازار مستند برای یک متفکر و توزیع کننده با محوریت مأموریت برای ورود به کار وجود دارد. آنها ممکن است برای ارائه واقعیت تلخ به مخاطب فایده ای نداشته باشند ، اما این بدان معنی نیست که هیچ کس نمی خواهد چنین فیلم هایی را ببیند و از واقعیت به چالش بکشد.
کارگردانان: Juv Abraham ، Basel Adra ، Hamdan Balal ، Rachel Zur
نویسندگان: بازل آدرا ، راشل زور ، همدان بالال ، جو ابراهیم
ستاره: حمدان بالا
طول فیلم: 1 ساعت 1 دقیقه
ژانر: مستند