با کمال تعجب ، زندگی بعدی نهنگ ها اسب آبی است. با این حال ، آنها هیچ ظاهری ندارند و یک زیستگاه کاملاً متفاوت ، رژیم غذایی و تقویت کاملاً متفاوت دارند. چگونه می توان یک پستاندار بزرگ زمین با بزرگترین پستانداران آب در جهان با سبک زندگی نیمه آب اسب آبی بسیار برخورد کرد؟
گفته می شود که اسب آبی حدود 2 میلیون سال پیش قبل از آنتراکوترمس توسعه یافته است. از طرف دیگر ، نهنگ ها بیش از 5 میلیون سال قبل از موجودات زندگی در زمین توسعه یافتند. در تاریخ تکامل ، اسب آبی و نهنگ اجداد مشترکی داشتند که در ساحل زندگی می کردند.
یکی یکی از اولین اجداد منطقه جنگل ، حیوان به نام Pakiceetus به نام “اول وال” یا یکی این یکی از اولین تفرجگاه ها بود. موجودی که چهار اندام را جابجا می کند ، ظاهراً از گوشت حیوانات خشک و ماهی تغذیه می کند.
این موجود برای اولین بار در سال ششم کشف شد و احتمالاً در حومه اقیانوس تیتیس زندگی می کرد ، جایی که پاکستان و هند در آن حضور دارند. فسیل ها نشان می دهد که اولین نهنگ دارای یک استخوان گوش مشابه مانند نهنگ های مدرن است و ساختار منحصر به فردی دارد که پاکستان را قادر می سازد زیر آب بشنود.
پس از پاکستان ، موجودات عمدتاً به آب تبدیل شده و این محیط جدید را متناسب می کنند. یکی این یکی از موجودات Ambrolosteus بود که حدود 2 تا 5 میلیون سال پیش زندگی می کرد. این یک دم شنا بلند داشت ، هم در ساحل و هم در آب و هوا را گذراند و هنوز هم چهار پا داشت.
Dorudontinae و Basilosauridae حدود 1 تا 2 میلیون سال پیش به Ambolostus آمدند. پایه های دارای اندامهای عقب کوچک بودند و بینی آنها به عقب بود ، احتمالاً واسطه بین بینی و سوراخ نفس.
دورودون به طول پنج متر با پاهای پشتی و باله های کوچک که تمام وقت را در آب می گذراند ، حتی در هنگام زایمان. علاوه بر دورودونتیان و بازیکنان ، نهنگ های اولیه دیگری نیز در همین دوره وجود داشتند.
“طی هشت میلیون سال ، اجداد نهنگ ها از سرزمینی کاملاً مانند پاکستان مانند پاکستان عکس ها و خز در حاشیه اقیانوس تتیس برای موجودات کاملاً زندگی می کردند. [زمان] در مقیاس تکاملی بسیار سریع است. “
فرزندان دورودون به نهنگ های مدرن تبدیل شدند. حدود 5 میلیون سال پیش ، نهنگ های معصوم یک فیلتر غذایی برای غذای خود ایجاد کردند و جمجمه های مسطح ایجاد کردند ، در حالی که دیگران دندان ها و نهنگ های قاتل خود را نگه می داشتند ، نهنگ های کهربا و دلفین های مدرن شدند. آن را به جروما (یا نهنگ های دندان) و سیل های غیرقابل درک (یا بدون نهنگ) تقسیم شد که نهنگ ها برای سازگاری با رژیم های مختلف تضعیف شده اند.
تحقیقات ژنتیکی نشان داده است که واترلوگ ها به همراه اندامهای عقب و تغییرات جسمی مشاهده شده در فسیل ها بیشتر از پای خود از دست داده اند تا اینکه ساکنان آب شوند. محققان کشف کرده اند که آب فلوژها ژن تولید بزاق را از دست داده اند ، که با توجه به رژیم های غذایی آب آنها معقول است. علاوه بر این ، شما دریافتید که نهنگ های دندان بیشتر ژن های بو و طعم شما را از دست داده اند.
ژنتیک می تواند توضیح دهد که چرا نهنگ های امروز بسیار بزرگ شده اند ، در حالی که اجداد اولیه آنها به اندازه یک بز بودند. رشد عظیم رشد نتیجه تغییرات ژنتیکی و فشار تکاملی است که بدن های بزرگتر را به دلیل مزایایی مانند حفظ گرمای بهتر ، افزایش راندمان شنا و کاهش شکار در اقیانوس ترجیح می دهد.
با کاهش محدودیت های گرانش ، محیط آب آن را بی سابقه ساخت و انتخاب طبیعی را با گذشت زمان انتخاب کرد که در نهایت به اندازه عالی نهنگ های امروزی منجر شد.