الهه ja’farzadeh: مطالعات اخیر جزئیات جدیدی در مورد رابطه بین تنهایی و تغییرات ثانویه مغز ارائه می دهد. “احساس تنهایی” در این مطالعات به عنوان تنهایی سه یا چند روز در هفته تعریف می شود.
آخرین تجزیه و تحلیل جهانی نشان می دهد که تنهایی خطر ابتلا به زوال عقل را بیشتر از آن افزایش داده است 2 ٪ افزایش یافته است. به گفته محققان ، این مطالعه بزرگترین تحلیل رابطه بین تنهایی ، افسردگی و کاهش شناختی است که بیش از 6000 شرکت کننده از سراسر جهان دارند.
طبق اعلام انجمن آلزایمر ، شایع ترین شکل زوال عقل آلزایمر است. که نمی تواند مانع و بهبود یابد. با تغییر سبک زندگی و معرفی عادات سالم ، این خطر این خطر می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد. ژنتیک ، سبک زندگی (تغذیه ، فعالیت بدنی ، سیگار کشیدن ، نوشیدن الکل) و حتی کیفیت ارتباطات اجتماعی ما در این بیماری دخیل است.
این مطالعه همچنین نشان داد که خطر آلزایمر و زوال عقل به دلیل تنهایی در افراد مسن مبتلا به دیابت یا چاقی بیشتر است.
تنهایی همچنین خطر ابتلا به اختلالات شناختی را تا 5 ٪ افزایش می دهد. اختلالات شناختی یک مشکل کلی تر است که شامل فرآیندهای حافظه ، اختلالات غلظت و کارهای نهایی است.
تنهایی و آلزایمر
مفاهیم اجتماعی مانند تنهایی و انزوای اجتماعی عوامل نسبتاً جدیدی هستند که اخیراً به دلیل مشارکت آنها در عملکرد شناختی و ارتباط با زوال عقل مورد توجه قرار گرفته اند. مطالعه آنها نشان داده اند که بین تنهایی ، انزوا اجتماعی و کاهش عملکرد شناختی در افراد مسن در مناطق شناختی ارتباط وجود دارد و خطر زوال عقل را افزایش می دهد.
تغییرات بی شماری در بیومنیسم عصبی اساسی ، از جمله: ترشح کورتیزول و تغییرات حجم مغز (به عنوان مثال ماده سفید/خاکستری ، هیپوکامپ) ، این شرایط می تواند ایجاد کند.
به گفته محققان ، افرادی که منزوی و منزوی هستند ، درک و حافظه ضعیف تری نسبت به دیگران دارند. همچنین در بعضی از قسمت های مغز شما ، مانند لوب تمپورال ، که وظیفه پردازش دستگاه های صدا و جلو را بر عهده دارد ، که متمرکز ، برنامه ها و خواستار انجام کارهای شناختی و هیپوکامپ است ، می تواند حجم کمتری از ماده خاکستری را مشاهده کند.
هیپوکامپ منطقه مهمی از مغز است که نقش مهمی در یادگیری و حافظه و به طور معمول در شکل گیری آلزایمر ایفا می کند یکی این یکی از اولین قسمت های این اختلال است.
به طور کلی ، مغز انسان تعاملات اجتماعی است و حضور در جامعه می تواند رضایت از زندگی را بهبود بخشد و افزایش دهد.
طبق تحقیقات ، تنهایی با اندازه اندازه مغز و تضعیف عملکرد همراه است ، مانند: نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد بزرگسالانی که به تنهایی زندگی می کنند ، حتی کسانی که خطر ابتلا به آلزایمر و سابقه خانوادگی را ندارند ، خطر ابتلا به زوال عقل را دارند و مستعد کاهش شناختی اولیه هستند.
“تنهایی” یک احساس ذهنی است که ممکن است مردم هنوز هم احساس کنند ، حتی اگر در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند. این احساس اغلب با افسردگی و افزایش هورمونهای استرس همراه است که می تواند منجر به اختلالات حافظه شود.
محققان اثرات انزوای اجتماعی و تنهایی بر حافظه را در افراد متوسط و مسن در طی یک دوره شش ساله بررسی کردند. نتایج نشان داد که افرادی که از نظر اجتماعی منزوی و تنهایی بودند ، بیشترین کاهش حافظه را داشتند که به مدت شش سال سفت شده بودند. نکته جالب این بود که “تنهایی” خود دومین عامل بزرگ حافظه بود که می توانست عملکرد او را تحت الشعاع قرار دهد.
محققان بر این باورند که کسانی که تنها نیستند اما از نظر اجتماعی جدا هستند می توانند عملکرد ذهنی خود را از طریق فعالیت های فردی بهبود بخشند ، به عنوان مثال. B. کتاب ها ، بازی ها و سرگرمی هایی که باعث تحریک حافظه می شوند. اگرچه آنها در فعالیت های اجتماعی شرکت نمی کنند.
مطالعه ای با عنوان “تنهایی و خطر بیماری آلزایمروی در سال دوم منتشر شد و به این نتیجه رسید که تنهایی با افزایش خطر زوال عقل در اواخر زندگی همراه است. شواهد نشان می دهد که بسیاری از افراد بیش از 5 سال از نظر اجتماعی منزوی یا تنها هستند. این سلامتی شما را از بسیاری جهات به خطر می اندازد. تنهایی خطر مرگ زودرس را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. تنهایی ، روابط اجتماعی ضعیف یا انزوای اجتماعی نیز 5 ٪ خطر سکته مغزی را افزایش می دهد. علاوه بر این ، توقف در طولانی مدت باعث افسردگی ، اضطراب و حتی افکار خودکشی می شود.
منابع:
۴۷۲۳۲