روزنامه وطن در یک پست نوشت: برای ترسیم یک پرتره سینمایی از Farokhzad ، معاصر ترین زن زن ما ، دو چیز لازم است. یکی تختخوابی که می تواند گفته شود ، دیگری که فرفره و سینما را می شناسد. jahangir kowsari خالی است. نتیجه پرچم خالی Jahangiri ، نه سینما ، بلکه یک کلیپ غیر معما از توالی تصاویر بی ربط با موسیقی است که قطع نمی شود.
نیازی به گفتن نیست ، ساخت زندگینامه ، چند کارگردان که وقتی به زندگی نامه رفتند ، در نهایت تلاش بیشتری از حد متوسط داشتند. درام زندگی شخصی که از یک طرف باید با واقعیت زندگی خود ارتباط داشته باشد بسیار مهم است و برای همراهی مخاطب با داستان بسیار جذاب است. مجموع این دو پیوند بین واقعیت و جذابیت برای مخاطب است. به همین دلیل است که شما کمتر از کار در جهان می بینید که زندگی نامه است و یکی از آثار پیشرو در جهان است.
آقای جهانگیری برای هدایت تجربه فانتزی باید پول زیادی داشته باشد. از سرمایه مادی گرفته تا همسر و دختر کارگردان ، اما این مجموعه نتوانسته است به او در ایجاد یک کار سینمایی کمک کند. اول از همه ، باران کوزاری در نقش Farokhzad ، که نه به او شباهت دارد و نه مانند حرکاتش ، مخاطبان را از زندگی Forough بیرون می کشد. پس از آن ، فیلمی که فیلمنامه ای ندارد ، شخصیت هایی که به نظر می رسد توهین آمیز هستند ، و هرکدام در مورد خودشان صحبت می کنند که گفتگوی آنها نه با دیگران در این فیلم است و نه هیچ ارتباطی با فروم و هر چیز دیگری ندارد.
هرچه دورتر برویم ، اوضاع بدتر خواهد شد. انگار یک فیلم شروع نمی شود. داستان موازی Forough با ما ، همراه با Farrokhzad ، بارها تکرار شده است که در فیلم کوساری ، اگر کاملاً از بین برود ، به نظر می رسد که خانی رفته است. سرانجام ، هیچ چیزی در مورد نقاط قوت یا ضعف آن وجود ندارد. تنها عملکرد فیلم کوساری ، دستیابی به دیگران است که در حال حاضر نمی توانند به سینما بیایند.
ویتگنشتاین رساله منطقی-فیلیوزوفی خود را نتیجه می گیرد: “آنچه در مورد آن نمی توان گفت باید در مورد آن ساکت باشد.” و این در مورد ترسیم تصویری از فروه بسیار مفید است. زنی که زندگی زیادی را مطابق با تفکر خود گذراند و هرگز در زندگی کوتاه خود سانسور نمی شود.
این آزار و اذیت خالص و بی اخلاقی در حق چنین شخصی است که می خواهیم با او صحبت کنیم که نه دولت و نه حتی ملت هنوز از دیدن عدم اطمینان وی استقبال می کنند.
نویسنده: علی وارامینی